Η μυρωδιά που επουλώνει πληγές

Το πήρατε μυρωδιά, ότι η… μυρωδιά του σανταλόξυλου βοηθά στην επούλωση των πληγών του δέρματος;

Σύμφωνα με ερευνητές από τη Γερμανία, τα κύτταρα του δέρματος έχουν οσφρητικούς υποδοχείς, οι οποίοι όταν εκτεθούν στη μυρωδιά από σανταλόξυλο –γνωστό συστατικό σε πολλά ακριβά αρώματα και μυρωδάτα sticks- επιδρούν στη λειτουργία των κυττάρων και διευκολύνουν την επούλωση των πληγών.

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο Dr. Hans Hatt από το πανεπιστήμιο Ruhr-Universität στο Μπόχουμ της Γερμανίας, η έρευνα του οποίου δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Investigative Dermatology.

Ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι οσφρητικοί υποδοχείς σχετίζονται μόνο με την αίσθηση της όσφρησης και τη μυρωδιά, δεν ισχύει πάντα αυτό.

Ο ανθρώπινος οργανισμός διαθέτει περίπου 250 οσφρητικούς υποδοχείς στη μύτη, όμως μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν έχουν δείξει ότι υπάρχουν και στο σπέρμα, τον προστάτη, τα νεφρά και τα έντερα!

Αυτή είναι η πρώτη φορά που ερευνητές βρίσκουν οσφρητικούς υποδοχείς στα κερατινοκύτταρα, δηλαδή τα κύτταρα που σχηματίζουν το εξωτερικό στρώμα του δέρματος.

Η ερευνητική ομάδα του Dr Hatt ανακάλυψε ότι όταν αυτοί οι οσφρητικοί υποδοχείς του δέρματος –που καλούνται OR2AT4- βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από συνθετικό σανταλόξυλο, ενεργοποιούνταν προκαλώντας κυτταρικό πολλαπλασιασμό και μετανάστευση των κυττάρων, αναφέρει δημοσίευμα του Time.

Σύμφωνα με τον Hatt ήταν δύσκολο να πειστεί η επιστημονική κοινότητα για τα ευρήματα της ομάδας του. «Νιώθω ότι βρίσκομαι σε μια αποστολή να πείσω τους συναδέλφους μου και ειδικά τους κλινικούς γιατρούς, ότι αυτή η τεράστια οικογένεια οσφρητικών υποδοχέων παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη φυσιολογία των κυττάρων» δήλωσε ο ίδιος.

Ο ίδιος είναι πολύ περίεργος για τις ανακαλύψεις, στις οποίες μπορεί να οδηγήσει η έρευνά του, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων θεραπειών για τον καρκίνο, μιας και ορισμένα καρκινικά κύτταρα διαθέτουν οσφρητικούς υποδοχείς, καθώς επίσης και σε ό,τι έχει να κάνει με τη δημιουργία καλλυντικών ή την επούλωση των πληγών.

«Η μελέτη της λειτουργίας αυτών των υποδοχέων έχει πολλή δουλειά, όμως ανοίγει ένα τεράστιο πεδίο συναρπαστικών στόχων» κατέληξε.