Η περιέργεια ενισχύει τη διαδικασία της μάθησης

Όσο πιο περίεργος είναι κανείς για ένα θέμα, τόσο πιο εύκολα θα αποκομίσει περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό.

Μια νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο στο Neuron, παρέχει μια πιο βαθιά γνώση γύρω από το τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας, όταν κάτι μας προκαλεί την περιέργεια.

Τα ευρήματα θα μπορούσαν ενδεχομένως να βοηθήσουν τους επιστήμονες να βρουν τρόπους να βελτιώσουν τη γενικότερη διαδικασία μάθησης και μνήμης, τόσο σε υγιείς ανθρώπους, όσο και σε αυτούς που υποφέρουν από νευρολογικές ασθένειες.

«Τα ευρήματά μας έχουν, δυνητικά, πολύ εκτεταμένες επιπτώσεις για το κοινό, επειδή αποκαλύπτουν πληροφορίες γύρω από το πώς μια μορφή εσωτερικής παρακίνησης –δηλαδή η περιέργεια- επηρεάζει τη μνήμη. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν τρόπους για τη βελτίωση της διαδικασίας της μάθησης στην τάξη και σε άλλα περιβάλλοντα» ανέφερε ο επικεφαλής της έρευνας Dr. Matthias Gruber από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα στην ιστοσελίδα sciencedaily.com, η μελέτη αυτή αποκάλυψε τρία σημαντικά ευρήματα:
Πρώτον, όπως αναμενόταν, όταν οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά περίεργοι να βρουν την απάντηση σε ένα ερώτημα, ήταν σε καλύτερη θέση να κάνουν κτήμα τους αυτήν την πληροφορία.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν όμως το γεγονός, ότι όσο αυξανόταν η περιέργειά τους, εμφάνιζαν καλύτερη εκμάθηση άσχετων πληροφοριών, τις οποίες συναντούσαν μπροστά τους, αλλά για τις οποίες δεν επιδείκνυαν ιδιαίτερη περιέργεια. Επιπλέον, ήταν σε καλύτερη θέση να συγκρατούν τις πληροφορίες που μάθαιναν με καθυστέρηση 24 ωρών.

«Η περιέργεια μπορεί να βάζει τον εγκέφαλο σε μια κατάσταση που του επιτρέπει να μαθαίνει και να διατηρεί οποιαδήποτε πληροφορία, σα μια δίνη που ρουφάει οτιδήποτε την ενδιαφέρει να μάθει, αλλά και τα πάντα γύρω από αυτή» εξήγησε ο Dr Gruber.

Δεύτερον, οι ερευνητές διαπίστωσαν, ότι υπάρχει αυξημένη δραστηριότητα στο κύκλωμα του εγκεφάλου, που σχετίζεται με την ανταμοιβή. «Δείξαμε ότι το εγγενές κίνητρο χρησιμοποιεί στην πραγματικότητα τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό στα εξωγενή κίνητρα» ανέφερε ο ίδιος. Αυτό το κύκλωμα ανταμοιβής βασίζεται στη ντοπαμίνη, έναν χημικό νευροδιαβιβαστή, που μεταδίδει μηνύματα μεταξύ των νευρώνων.

Τρίτον, η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ότι όταν η περιέργεια ενεργοποιεί τη διαδικασία της μάθησης, συντελείται αυξημένη δραστηριότητα στον ιππόκαμπο, μια περιοχή του εγκεφάλου η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία νέων αναμνήσεων, καθώς επίσης και αυξημένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ του ιππόκαμπου και του κυκλώματος ανταμοιβής.

«Έτσι, η περιέργεια ενεργοποιεί το σύστημα ανταμοιβής και τις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στο σύστημα ανταμοιβής και ο ιππόκαμπος φαίνεται να θέτει τον εγκέφαλο σε μια κατάσταση, κατά την οποία είναι πιο πιθανό να μάθει και να διατηρήσει τις πληροφορίες, ακόμη και αν οι πληροφορίες αυτές δεν είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ή σημαντικές» είπε από την πλευρά του ο Dr. Charan Ranganath.

Η καλύτερη κατανόηση της σχέσης που υπάρχει ανάμεσα στο κίνητρο και τη μνήμη θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτιωμένες θεραπείες για τους ηλικιωμένους ασθενείς, αλλά και όσους υποφέρουν από καταστάσεις που επηρεάζουν τον εγκέφαλο και τη μνήμη.