Η ερώτηση που “ξεσκεπάζει” τους νάρκισους

Κάτι τέτοιο είναι αρκετό, επειδή οι ναρκισσιστές δεν βλέπουν ελάττωμα στον χαρακτήρα τους και συνήθως είναι πρόθυμοι να το παραδεχτούν. Πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους ανθρώπους και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το πουν και δημόσια αυτό.

Ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής επικοινωνίας και ψυχολογίας, Brad Bushmann, και η ερευνητική του ομάδα, απηύθυναν μία απλή ερώτηση σε περισσότερους από 2.200 ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, οι οποίοι έλαβαν μέρος σε 11 επιμέρους, διαφορετικά, πειράματα.

Αφότου πρώτα τους δόθηκε ένας ορισμός για τον ναρκισσισμό, η ερώτηση που κλήθηκαν να απαντήσουν οι συμμετέχοντες ήταν η εξής:

“Σε ποιο βαθμό συμφωνείς με αυτή την πρόταση: ‘Είμαι ναρκισσιστής'”.

Οι συμμετέχοντες έπρεπε να βαθμολογήσουν τον εαυτό τους σε μια κλίμακα από το το “1-δεν είναι και τόσο αλήθεια αυτό για εμένα” μέχρι το “7-είναι πολύ αληθές αυτό για εμένα”.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ήταν σύμφωνα και με άλλες μεθόδους αναγνώρισης ενός ναρκισσιστή, οι οποίες, ωστόσο, αν και εφαρμόζονται εδώ και πολλά χρόνια, είναι πολύ πιο χρονοβόρες και προϋποθέτουν την συμπλήρωση μεγάλων ερωτηματολογίων.

Στην πραγματικότητα, μία ευρέως χρησιμοποιούμενη μέθοδος, η “Ναρκισσιστική Απογραφή Προσωπικότητας” (Narcissistic Personality Inventory), περιλαμβάνει 40 ερωτήσεις και μέτρηση διαφόρων συνιστωσών του ναρκισσισμού, συμπεριλαμβανομένης της ματαιοδοξίας, της επιδειξιομανίας, της εκμετάλλευσης των άλλων, της εξουσιαστικής συμπεριφοράς, της αίσθησης υπεροχής και της αυτάρκειας. Αυτή η έρευνα μπορεί να διαρκέσει περίπου 13 λεπτά για να ολοκληρωθεί, υπογράμμισαν οι ερευνητές από το Οχάιο.

Η καλύτερη κατανόηση του ναρκισσισμού έχει πολλές θετικές συνέπειες για την κοινωνία, υποστηρίζουν οι ερευνητές. Οι ναρκισσιστές, για παράδειγμα, δεν έχουν μεγάλη συμπάθεια για τους άλλους, ένα βασικό κίνητρο για ζητήματα φιλανθρωπικής συμπεριφοράς.

Όσοι νομίζουν ότι είναι ήδη σπουδαίοι, δεν προσπαθούν να βελτιώσουν τον εαυτό τους. Και ο ναρκισσισμός είναι κακός για το κοινωνικό σύνολο, επειδή οι άνθρωποι που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και τα δικά τους συμφέροντα είναι λιγότερο χρήσιμοι για τους άλλους σε όρους συμβίωσης και συνύπαρξης σε μια κοινωνία.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση PLOS ONE.