Κυνηγώντας τον οργασμό, του Θάνου Ασκητή

Στην προκειμένη περίπτωση η γυναίκα που δυσκολεύεται ή αδυνατεί να φτάσει σε οργασμό χρεώνει τον εαυτό της γι΄ αυτό, «μήπως είμαι ψυχρή;», «δεν τολμάω να του πω τι μου αρέσει», αλλά παράλληλα χρεώνει και τον άλλον «φταίει εκείνος που δεν ασχολείται μαζί μου», «τελειώνει γρήγορα και με παρατάει…», «δεν ενδιαφέρεται για την δικιά μου ικανοποίηση». Κάποιος πρέπει να φταίει… Και το σεξ από απόλαυση γίνεται άγχος, αγωνία, φόβος, απογοήτευση.

Μια γυναίκα που δεν αντιμετωπίζει ώριμα το σύντροφό της, που αρνείται να δεχτεί τη σεξουαλικότητά της, που παραμερίζει την ερωτική της εικόνα από φόβο να πιστέψει στο σώμα και τη θηλυκότητά της, είναι πάντοτε έτοιμη να του χρεώσει τις δικές της ανασφάλειες.

Ο φόβος για χαρακτηρισμό της ηθικότητάς της, ο τρόμος της δυσάρεστης εικόνας που έχει σχηματίσει για το σώμα της, την οδηγεί αρκετά συχνά σε αδυναμία να εκφράσει ερωτικό κάλεσμα, σε αδυναμία να διεκδικήσει τα σεξουαλικά της «θέλω», πιστεύοντας ότι η ίδια δεν είναι τόσο επιθυμητή και θελκτική.

Το σεξ θέλει δύο και άρα ένα σεξουαλικό πρόβλημα, όπως αυτό του ανεσταλμένου οργασμού, αφορά και τους δύο. Οι δύο τους θα πρέπει να καταλάβουν, ότι δε φταίει κανείς γι ‘αυτό το πρόβλημα και πως με το να αποδίδουν και να εκτοξεύουν μομφές και κατηγορίες ο ένας στον άλλον δε θα βρουν τη λύση.

Όταν ο θυμός, η αγανάκτηση και η δυσφορία έρχονται στο προσκήνιο και υποκαθιστούν την κατανόηση, τη ψυχραιμία και την ανοχή, τότε το μόνο αποτέλεσμα είναι η ασυνεννοησία, η ψυχρότητα και η ρήξη.

Η χρέωση και η αυτοχρέωση σίγουρα δεν βοηθούν το ζευγάρι, αλλά το οδηγούν στην απομάκρυνση αλλά και από τη λύση του προβλήματος που μπορούν να αναζητήσουν σε εξειδικευμένα κέντρα σεξουαλικής υγείας, αρκεί να το αποφασίσουν.

Πηγή: askitis.gr