Θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό

Η θυρεοειδίτιδα αυτή μπορεί να προκαλέσει τόσο θυρεοτοξίκωση (υψηλά επίπεδα των ορμονών του θυρεοειδούς στο αίμα) όσο και υποθυρεοειδισμό (χαμηλά επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα). Στη θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό, η θυρεοτοξίκωση συμβαίνει πρώτα και ακολουθείται συνήθως από τον υποθυρεοειδισμό.

Τι προκαλεί τη θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό;

Η ακριβής αιτία δεν είναι γνωστή, αλλά πιστεύεται ότι είναι μία αυτοάνοση ασθένεια πολύ παρόμοια με τη θυρεοειδίτιδα του Hashimoto. Στην πραγματικότητα, αυτές οι δύο διαταραχές δεν μπορεί να διακριθούν η μία από την άλλη ιστολογικά.
Όπως και στη θυρεοειδίτιδα Χασιμότο, η θυρεοειδίτιδα της λοχείας συνδέεται με την ανάπτυξη αντισωμάτων κατά του θυρεοειδή (κατά της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης, κατά της θυρεοσφαιρίνης). Για αυτά τα αντισώματα διαβάστε εδώ.
Οι γυναίκες με θετικά αντιθυρεοειδικά αντισώματα είναι σε πολύ υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό από τις γυναίκες που δεν έχουν έχουν θετικά αντισώματα.
Πιστεύεται ότι οι γυναίκες που αναπτύσσουν μετά τον τοκετό θυρεοειδίτιδα έχουν μια υποκείμενη ασυμπτωματική αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, που εμφανίζεται κλινικά κατά την περίοδο μετά τον τοκετό, όταν υπάρχουν διακυμάνσεις στην ανοσολογική λειτουργία.

Πόσο συχνή είναι η θυρεοειδίτιδα μετά τον τοκετό;
Η θυρεοειδίτιδα της λοχείας εμφανίζεται περίπου στο 5-10% των γυναικών μετά την κύηση και η συχνότητα μπορεί να είναι μεγαλύτερη σε ορισμένους πληθυσμούς υψηλού κινδύνου.

Ποιες γυναίκες είναι σε κίνδυνο για την ανάπτυξη θυρεοειδίτιδας μετά τον τοκετό;

Κάθε γυναίκα με:
•Αυτοάνοσες διαταραχές (όπως τύπου 1 σακχαρώδης διαβήτης)
•Θετικά αντιθυρεοειδικά αντισώματα
•Ιστορικό δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς
•Ιστορικό θυρεοειδίτιδας μετά τον τοκετό σε προηγούμενες εγκυμοσύνες καθώς 20% των γυναικών παρουσιάζουν υποτροπή της θυρεοειδίτιδας στις επόμενες εγκυμοσύνες
•Οικογενειακό ιστορικό δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς

Ποια είναι η κλινική πορεία και τα συμπτώματα της θυρεοειδίτιδας μετά τον τοκετό;

Η κλασική κλινική πορεία της θυρεοειδίτιδας μετά τον τοκετό περιλαμβάνει μία φάση υπερθυροειδισμού, που στη συνέχεια ακολουθείται από υποθυρεοειδισμό.
Δεν είναι απαραίτητο όλες οι γυναίκες να βιώσουν και τις δύο φάσεις: περίπου στο 1/3 των ασθενών θα εκδηλωθεί και τις δύο φάσεις, ενώ το 1/3 των γυναικών θα παρουσιάσει μόνο υπερθυρεοειδισμό ή μόνο υποθυρεοειδισμό.

Ο υπερθυρεοειδισμός εμφανίζεται συνήθως 1-4 μήνες μετά τον τοκετό, διαρκεί για 1-3 μήνες και σχετίζεται με συμπτώματα που περιλαμβάνουν άγχος, αϋπνία, αίσθημα παλμών (ταχυκαρδία), κόπωση, απώλεια βάρους, και ευερεθιστότητα.
Δεδομένου ότι αυτά τα συμπτώματα είναι συχνά αποδίδονται στη νέα ζωή της μαμάς μετά τον τοκετό και το άγχος της έχοντας ένα νέο μωρό στο σπίτι, η υπερθυρεοειδική φάση της θυρεοειδίτιδας συχνά περνάει απαρατήρητη.

Πολύ πιο συχνά οι γυναίκες επισκέπτονται τον ενδοκρινολόγο όταν ήδη βρίσκονται στην υποθυρεοειδική φάση, η οποία εμφανίζεται συνήθως 4-8 μήνες μετά τον τοκετό και μπορεί να διαρκέσει έως και 9 -12 μήνες.
Τα τυπικά συμπτώματα περιλαμβάνουν κόπωση, αύξηση βάρους, δυσκοιλιότητα, ξηρό δέρμα, κατάθλιψη και κακή ανοχή στην άσκηση.
Στις περισσότερες γυναίκες η λειτουργία του θυρεοειδούς επιστρέφει στα φυσιολογικά επίπεδα εντός 12-18 μηνών από την έναρξη των συμπτωμάτων.
Ωστόσο, περίπου το 20% εκείνων των γυναικών που βιώνουν την υποθυρεοειδική φάση θα παραμείνουν υποθυρεοειδικές.

Πώς γίνεται η διάγνωση της θυρεοειδίτιδας της λοχείας;

Μια εξέταση αίματος για τη μέτρηση των επιπέδων των ορμονών του θυρεοειδούς (fΤ3 και fΤ4) και της ορμόνης διέγερσης του θυρεοειδούς (TSH) θα δείξει αν η μητέρα έχει υποθυρεοειδισμό ή υπερθυρεοειδισμό. Εντούτοις, η θεραπευτική αγωγή βασίζεται στην σοβαρότητα των συμπτωμάτων και όχι απαραίτητα στις εργαστηριακές τιμές.

Πώς αντιμετωπίζεται η θυρεοειδίτιδα της λοχείας;

Η θεραπεία της θυρεοειδίτιδας που εμφανίζεται μετά τον τοκετό εξαρτάται από το στάδιο της θυρεοειδίτιδας και το βαθμό των συμπτωμάτων που εμφανίζουν οι ασθενείς.
Οι γυναίκες που παρουσιάζουν υπερλειτουργία του θυρεοειδούς μπορεί να αντιμετωπίζονται με βήτα- αποκλειστές ώστε να μειωθεί το αίσθημα παλμών.
Αντιθυρεοειδικά φάρμακα δε χρησιμοποιούνται σε αυτή τη φάση, επειδή ο θυρεοειδής δεν είναι υπερδραστήριος.

Ο υποθυρεοειδισμός αντιμετωπίζεται συχνά με υποκατάσταση των θυρεοειδικών ορμονών. Εάν ο υποθυρεοειδισμός είναι ήπιος και η ασθενής έχει λίγα/ ελαφρά συμπτώματα, μπορεί να μην είναι καμία φαρμακευτική θεραπεία απαραίτητη.
Εάν ακολουθηθεί θεραπεία με θυροξίνη (Τ4) η θεραπεία πρέπει να συνεχίζεται
για περίπου 6-12 μήνες και στη συνέχεια να γίνεται προσπάθεια να μειωθεί σταδιακά η δόση ώστε να διαπιστωθεί αν η υποκατάσταση των θυρεοειδικών ορμονών απαιτείται μόνιμα.
Είναι πάντα σημαντικό να γίνεται η προσπάθεια διακοπής της θεραπείας με θυροξίνη στην περίπτωση θυρεοειδίτιδας της λοχείας, δεδομένου ότι το 80% των γυναικών θα ανακτήσει τη φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς και δε θα χρειαστεί χρόνια θεραπεία.

Αν τους πρώτους μήνες μετά τη γέννα νιώσετε κάποια από τα συμπτώματα που αναφέρονται πιο πάνω απευθυνθείτε άμεσα σε έναν ενδοκρινολόγο!