Το tetris μπορεί να σβήσει τις κακές αναμνήσεις

Μάλιστα η προστατευτική δράση του συγκεκριμένου ηλεκτρονικού παιχνιδιού είναι τόσο μεγάλη, ώστε αποδίδει ακόμα και μία μέρα μετά το συμβάν – όταν δηλαδή το ψυχικό τραύμα θεωρητικώς είναι πλέον εδραιωμένο.

Η σχετική μελέτη διεξήχθη σε 52 εθελοντές, ηλικίας 18 έως 51 ετών, οι οποίοι παρακολούθησαν μία 12λεπτη τραυματική ταινία, η οποία περιέχει 11 σκηνές με θανάτους.

Στις σκηνές αυτές συμπεριλαμβανόταν ένα παιδί χτυπημένο από αυτοκίνητο με την κάμερα να ζουμάρει στο αίμα που έτρεχε από το αυτί του, ο πνιγμός ενός άντρα στη θάλασσα και ο θανάσιμος τραυματισμός από ένα κλειστό βανάκι ενός εφήβου την ώρα που διέσχιζε τον δρόμο μιλώντας στο κινητό του.

Την επομένη ημέρα από την προβολή της ταινίας, οι μισοί εθελοντές είδαν 11 στατικά καρέ από την ταινία για να ενεργοποιηθούν οι αναμνήσεις τους, μετά πέρασαν 10 λεπτά βαθμολογώντας κάποια κομμάτια κλασικής μουσικής και στο τέλος έπαιξαν Tetris για 12 λεπτά.

Οι υπόλοιποι εθελοντές βαθμολόγησαν απλώς την κλασική μουσική και μετά χαλάρωσαν για 12 λεπτά.

Όταν αυτά τελείωσαν, οι εθελοντές επέστρεψαν στα σπίτια τους και συνέχισαν κανονικά τη ζωή τους.

Οι επιστήμονες από την Μονάδα Νόησης & Επιστημών Εγκεφάλου του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ που πραγματοποίησαν τη μελέτη, τους ζήτησαν να κρατήσουν ένα ημερολόγιο για επτά ημέρες, στο οποίο θα κατέγραφαν πόσο συχνά «ξεπηδούσε» η ανάμνηση των σκηνών που είχαν δει στο μυαλό τους.

Στο τέλος των επτά ημερών, όσοι είχαν παίξει Tetris ανέφεραν κατά μέσον όρο 51% λιγότερα flashback των τραυματικών σκηνών της ταινίας, παρότι είχαν ξαναδεί τα τραυματικά καρέ.

Όταν, εξάλλου, συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο που αξιολογεί το σύνδρομο του μετατραυματικού στρες, πέτυχαν χαμηλότερη βαθμολογία γεγονός που υποδηλώνει ότι ψυχικώς είχαν τραυματιστεί λιγότερο.

Τα ευρήματα αυτά σημαίνουν ότι «οι επιπτώσεις των τραυματικών γεγονότων σχεδόν εκμηδενίστηκαν από το Tetris», λέει η ομότιμη καθηγήτρια Κλινικής Ψυχολογίας δρ Έμιλυ Χολμς.

Η δρ Χολμς εκτιμά ότι το Tetris ασκεί την προστατευτική δράση του «μπλοκάροντας» την δύναμη του οπτικού τμήματος της μνήμης, επειδή απαιτεί υψηλό επίπεδο οπτικής επεξεργασίας.

Έτσι ένας άνθρωπος θυμάται μεν τι συνέβη πριν το παιχνίδι, αλλά όχι με πολλές λεπτομέρειες.

Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Psychological Science».