Θεραπεία με υπέρηχους επουλώνει τις χρόνιες πληγές

Πειράματα σε ζώα, που δημοσιεύονται στην «Επιθεώρηση Διερευνητικής Δερματολογίας» (JID), έδειξαν ότι η μέθοδος μειώνει κατά το ένα τρίτο τους χρόνους επούλωσης.

Επιστήμονες από τα Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ και του Μπρίστολ στη Βρετανία, δοκίμασαν την τεχνική σε ποντίκια, διαπιστώνοντας ότι τα υπερηχητικά κύματα σε υψηλές συχνότητες προκαλούν ταλάντωση των κυττάρων μέσα και γύρω από τις πληγές.

Η διαδικασία αυτή ενεργοποιούσε τα κύτταρα, ωθώντας τα να αρχίσουν να επουλώνουν τις πληγές.

Έτσι, σε ποντίκια μεγάλης ηλικίας και σε ποντίκια με διαβήτη, η θεραπεία με τους υπερήχους είχε ως αποτέλεσμα να μειωθούν οι χρόνοι επούλωσης από εννέα σε έξι μέρες.

«Οι θεραπείες που αυτή τη στιγμή έχουμε στη διάθεσή μας για τις χρόνιες πληγές βασίζονται στην προστασία τους από τις μολύνσεις και στην ελπίδα ότι θα επουλωθούν μόνες τους», δήλωσε ο δρ Μαρκ Μπας, λέκτορας στο Κέντρο Βιολογίας & Βιοϊατρικής Έρευνας «The Bateson Centre» του Σέφιλντ.

«Η μέθοδος με τους υπερήχους, όμως, προάγει την επούλωσή τους, “αφυπνίζοντας” τους φυσικούς μηχανισμούς που μοιάζουν αδρανοποιημένοι. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντική και ελκυστική ως προοπτική».

Οι πληγές χαρακτηρίζονται ως χρόνιες όταν δεν επουλώνονται φυσιολογικά ούτε μέσα στο προσδοκώμενο χρονικό διάστημα (συνήθως μέσα σε 3 μήνες).

Μερικές φορές κάνουν πολλούς μήνες ή και χρόνια για να επουλωθούν ή δεν επουλώνονται ποτέ, με συνέπεια να προκαλούν σημαντικό ψυχικό και σωματικό στρες στους πάσχοντες.

Στους παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνισή τους συμπεριλαμβάνονται η κακή κυκλοφορία του αίματος, η νευροπάθεια, οι δυσκολίες στην κίνηση, οι συστημικές νόσοι, η ηλικία και οι επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα χρονίων πληγών είναι οι πληγές κατάκλισης (προκαλούνται από την ακινησία στο κρεβάτι, στην ίδια θέση, για μεγάλα χρονικά διαστήματα) και οι πληγές στα πόδια των διαβητικών (το επονομαζόμενο διαβητικό πόδι, που οφείλεται στην περιφερειακή νευροπάθεια και αγγειοπάθεια).

Οι χρόνιες πληγές εκδηλώνονται συχνότερα στις ηλικίες άνω των 60 ετών, με τη συχνότητά τους στον πληθυσμό να υπολογίζεται σε 7,8 περιστατικά ανά 1.000 κατοίκους.