Οι περισσότερες μητέρες επιθυμούν να θηλάσουν γνωρίζοντας τα σημαντικά οφέλη για το μωρό.
Άλλες τα καταφέρνουν εύκολα, άλλες με δυσκολία και άλλες ταλαιπωρούνται τόσο που εγκαταλείπουν την προσπάθεια.
Η Amanda ανήκει στη δεύτερη κατηγορία αν κρίνουμε από το μήνυμά της και τη φωτογραφία που δημοσίευσε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
«Πείτε μου αν θηλάζετε νεογέννητα δίδυμα χωρίς να μου πείτε ότι τα θηλάζετε … Θα πω πρώτα εγώ.Για να είμαι ειλικρινής, ευτυχώς δεν είναι τόσο άσχημα και είμαι τόσο ευγνώμων που δεν έχουμε προβλήματα με το χαλινό της γλώσσας. Θα γίνει πιο εύκολος καθώς θα αναρρώσω και καθώς θα μεγαλώνουν τα μωρά … απλά ήθελα να κρατήσω «ζωντανή» τη στιγμή και να νιώσω κοντά με άλλες μαμάδες με νεογέννητα δίδυμα που αισθάνονται πόνο!», έγραψε χαρακτηριστικά η Amanda.
Θηλασμός διδύμων
Ο θηλασμός των διδύμων και των άλλων πολυδύμων είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση για τη μητέρα από πρακτική άποψη. Τις περισσότερες φορές οι μητέρες ακούν ή θεωρούν ότι είναι αδύνατον να έχουν αρκετό γάλα για να ικανοποιήσουν όλα τα μωρά. Το πρόβλημα συνήθως δεν είναι ποσότητα του γάλακτος, αλλά ο χρόνος.
Βασικές οδηγίες για μαμάδες με δίδυμα
Μπορείτε να θηλάζετε τα μωρά συγχρόνως. Οι περισσότερες γυναίκες είναι σε θέση να τοποθετήσουν σωστά δύο μωρά συγχρόνως στο στήθος, ειδικά αν είναι νεογέννητα. Αυτό επισημαίνει η Δρ. Άννα Πατσούρου, παιδίατρος στο βιβλίο της «Θηλασμός- Μία υπέροχη Εμπειρία» εκδόσεις Σύγχρονους Ορίζοντες.
Τα μωρά από ένστικτο ξέρουν να προσκολλώνται σωστά στο στήθος με το στόμα τους, να ρουφούν και να καταπίνουν το γάλα τους, όσο μικρά ή άρρωστα και αν είναι στην αρχή.
Αφού κοιμηθούν και τα δύο στο στήθος, μπορείτε ακόμη και μόνη σας, όταν είναι ακόμη μικρά, να σηκωθείτε και να πάτε να τα τοποθετήσετε στην ή στις κούνιες τους.
Αν αισθάνεστε πιο κοντά σε κάποιο απ’τα παιδιά σας, μην ανησυχείτε, συμβαίνει. Με κάθε άνθρωπο ταιριάζουμε με διαφορετικό τρόπο και σε διαφορετικό επίπεδο. Κατ’ αρχάς, μην επιτρέψετε στις τύψεις να καταναλώσουν τον ελάχιστο χώρο στο μυαλό και το χρόνο σας.
Για να αισθανθούμε πιο κοντά στο παιδί που δεν καταλαβαίνουμε. που δεν νιώθουμε τι θέλει, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι προσωπικό χρόνο εμείς κι εκείνο ώστε να μας αγγίξουν οι καταπληκτικές και ξεχωριστές ιδιότητες που έχει, να αισθανθούμε την έκσταση μπροστά σ’ αυτή την προσωπικότητα και να έχουμε την ανάμνηση αυτής της επαφής ως ψυχική παρακαταθήκη όποτε νιώθουμε την απόσταση να μεγαλώνει ξανά.