Μίζερες μαμάδες που δεν βρίσκουν χαρά σε τίποτε και συνέχεια παραπονιούνται

Αλήθεια, πόσες φορές έχετε ευχηθεί να ήσασταν «αλλιώς», να μπορούσατε να έχετε περισσότερες χαρούμενες στιγμές στη ζωή σας; Πόσες φορές επίσης περιμένατε και περιμένετε από τους άλλους να κάνουν κάτι για να νιώσετε εσείς καλύτερα; Και πόσες φορές σκεφτήκατε «μα πώς να είμαι καλύτερα αν ο/η … δεν καταλάβει τι θέλω και τι ζητάω;»

Και όμως, όσο και να περιμένετε κάποιος άλλος να κάνει κάτι για εσάς, απλά θα …περιμένετε! Αν θέλω να βγω από αυτού του είδους τη μιζέρια – και χαρακτηρίζω μιζέρια το να κάθομαι και να περιμένω να αλλάξει η ζωή μου ή να βιώσω όμορφες και χαρούμενες στιγμές χωρίς να κάνω εγώ τίποτα, αντιθέτως, περιμένω από τους άλλους να κάνουν αυτά που εγώ θα έπρεπε να κάνω – τότε το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα βγω ποτέ!

Μια μίζερη μαμά είναι και μίζερη φίλη και μίζερη συνεργάτης και μίζερη συγγενής

Μάλιστα ένας μίζερος άνθρωπος, κάνει και μίζερες σχέσεις, καθώς σαμποτάρει τον εαυτό του αλλά και ότι σχετίζεται μαζί του και δυστυχώς δεν το αντιλαμβάνεται. Και όταν αναφέρομαι στις σχέσεις, δεν εννοώ μόνο τις ερωτικές αλλά όλων των ειδών: θα είναι ένας μίζερος φίλος, ένας μίζερος συγγενείς, ένας μίζερος συνεργάτης, ένας μίζερος σύντροφος, ένας μίζερος γονιός, κλπ. Για να βγω λοιπόν από αυτή τη μιζέρια που σκοτεινιάζει τη ζωή μου αλλά και τη ζωή των ανθρώπων γύρω μου-οποιαδήποτε μορφή σχέσης και αν έχω μαζί τους, χρειάζεται να αποβάλλω αυτή την μίζερη τοξικότητα. Και για να γίνει αυτό, πρώτα από όλα ας μπω στη διαδικασία να σκεφτώ μήπως τελικά έχω πέσει στην παγίδα της μιζέριας μου!

Πώς θα βγει μια μαμά από τη μιζέρια;

Πόσο επιτρέπω στον εαυτό μου να χαρώ; Πόσο απολαμβάνω διάφορα μικροπράγματα στην καθημερινότητά μου; Πόσο μπαίνω στη διαδικασία να κατηγορώ και να επιρρίπτω ευθύνες σε άλλους για τα δεινά στη ζωή μου, στη χώρα μου, στον πλανήτη, κλπ.; Πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πως φταίνε άλλοι για την κατάντια μου; Όταν βρίσκομαι με άλλους ανθρώπους μιλάω μόνο για «τα άσχημα», την κούραση ή άλλες αναποδιές;

• Αναγνωρίζοντας το μοτίβο της μίζερης συμπεριφοράς μου, τότε μόνο μπορώ να το αλλάξω.
• Ας σκεφτώ πως διαχειρίζομαι τις μίζερες σκέψεις μου, τις μίζερες στιγμές μου…
• Αντί να κλαίγομαι για ότι μου συμβαίνει και για ότι θεωρώ πως δεν έχω, ας αλλάξω μοτίβο και ας επιτρέψω στον εαυτό μου να δει τι έχει…
• Ας μάθω να φροντίζω τον εαυτό μου, να «φτιάξω» πολύχρωμες στιγμές στη ζωή μου, στιγμές που θα είναι και σκουρόχρωμες αλλά και πολύχρωμες.
• Ας αναγνωρίσω όλα όσα έχω και ας αρχίσω να νιώθω ευγνωμοσύνη
• Ας επιτρέψω στον εαυτό μου να ξεφύγει από παγιωμένες αντιλήψεις και να ανοίξω το μυαλό και τους ορίζοντές μου…
• Ας επιτρέψω στον εαυτό μου να αναγνωρίσει τα θετικά μου στοιχεία, όπως και τα αρνητικά μου επίσης και να αποδεχτώ και τα δύο – αν θέλω να κάνω επεμβάσεις που θα μου διευκολύνουν τη ζωή…
• Ας επιτρέψω στον εαυτό μου να χαίρεται αντί να γκρινιάζει διαρκώς για ότι έκανε ή δεν έκανε και φυσικά να περιορίσω την αυτοκριτική ή την κριτική προς τους άλλους…
• Ας επιτρέψω στον εαυτό μου να βάλει στόχους, να δει ποιο είναι το νόημα στη ζωή, εκτιμώντας όσα έχει βιώσει έως σήμερα…
• Ας επιτρέψω στον εαυτό μου τις αλλαγές, εφόσον το να βγω από τη μιζέρια είναι από μόνο του μία μεγάλη αλλαγή…

Ας ξεκινήσω με αυτά τα …λίγα και στην πορεία θα ανταμειφθώ για την φροντίδα που θα δείξω σε εμένα αλλά και στους γύρω μου, μία φροντίδα που από την μία θα δίνω και από την άλλη θα παίρνω πίσω πλουσιοπάροχα…

Μαρίνα Μόσχα
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια