Η πατρότητα είναι ένα συναίσθημα που εκφράζεται με τέσσερις λέξεις «Θέλω τον μπαμπά μου»

Mπαμπά, σήμερα μου είπαν ότι γιορτάζεις, και εγώ σκέφτηκα ότι εκτός από τα Χριστούγεννα, τη γιορτή των ερωτευμένων, ακόμα και την παγκόσμια ημέρα χελώνας (μέχρι και παγκόσμια ημέρα δημόσιας τουαλέτας έχουν σκεφτεί οι τύποι, αν είναι δυνατόν!), βρήκαν άλλη μια ημέρα να κάνουν κάθε γιο και κόρη να χώσουν το χέρι βαθιά στις τσέπες, και να τρίβουν τα χέρια τους οι καταστηματάρχες.

Όμως, ύστερα αναθεώρησα, σκέφτηκα ότι αυτή την ημέρα, δεν χρειάζεται να τη σκεφτώ υπό το πρίσμα της υπερκατανάλωσης, και του καπιταλισμού, σήμερα είναι μια ευκαιρία να σου πω όσα δεν σου λέω σχεδόν ποτέ, γιατί τα θεωρώ δεδομένα, ή επειδή ντρέπομαι ή φοβάμαι πως θα με πάρουν τα ζουμιά.

Μπαμπά μου, που τα χέρια σου πάντα θα μου μυρίζουν γάλα εβαπορέ, που το χιούμορ σου στις πιο άκυρες στιγμές θα μου θυμίζει ότι δεν πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά ούτε τους εαυτούς μας, που η αφοσίωσή σου στην οικογένειά σου, θα αποτελεί το πιο φωτεινό και σπουδαίο παράδειγμα για εμένα…σε αγαπώ!

Μπαμπά, σ’ αγαπώ, με τα λάθη σου και τα σωστά σου. Δεν θα σε εξιδανικεύσω, ξέρεις ότι υπήρχαν στιγμές που πλήγωσες τα συναισθήματά μου, όμως και εγώ το ίδιο δεν έκανα;

Ποιος γεννήθηκε αλάνθαστος, για να γεννηθούμε εμείς;

Μπαμπά ήσουν μικρός όταν έγινες πατέρας, κι όμως σήκωσες στις πλάτες σου βουνά! Οι γυναίκες της ζωής σου μέναμε στο ίδιο σπίτι με έναν γίγαντα! Ό,τι χάλαγε στο σπίτι το έφτιαχνες, πάντα έλεγα «θα το φτιάξει ο μπαμπάς μου». Και όντως, ό,τι χάλαγε το έφτιαχνες!

Και θύμωνες όταν κάποιος σακάτευε την καρδούλα μου. Θύμωνες που δεν μπορούσες να τη φτιάξεις. Γιατί εσύ ήθελες να προστατεύσεις τις πριγκίπισσες του σπιτιού σου, που το έφτιαξες κυριολεκτικά με τα ίδια σου τα χέρια!

Μπαμπά, σε θαυμάζω για την υπομονή σου, και την εργατικότητα, και την γενναιοδωρία σου!

Παντού ακούω τα καλύτερα για σένα, πάντα βοηθούσες χωρίς αντάλλαγμα, κοίταγες τη δουλειά σου, και ποτέ των άλλων, γι’ αυτό κατάφερες τόσα!

Σήμερα γιορτάζει ο άνθρωπος που όταν γεννήθηκα, είπε ότι τώρα πια είναι ευτυχισμένος!

Σήμερα όμως γιορτάζουν και τα παιδιά που οι πατεράδες τους είναι φωτεινά άστρα τ’ ουρανού.

Εγώ είμαι η τυχερή, που φωνάζω εσένα «μπαμπά».

Όμως η πατρότητα είναι ένα συναίσθημα που εκφράζεται με τέσσερις λέξεις «θέλω τον μπαμπά μου», και αυτό το συναίσθημα είναι παραπάνω από επίγειο, παραπάνω από αληθινό, παραπάνω από την ίδια την ανάγκη.

«Θέλω τον μπαμπά μου», θα ακούσεις να λέει ένα μωρό, ένα παιδί, ένας ενήλικας, και ένας ηλικιωμένος. «Θέλω τον μπαμπά μου», θα ακούσεις να λένε γιοι και κόρες, είτε έχουν πατέρα εν ζωή, είτε όχι.

Λοιπόν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, ακόμα και όταν θα έχω δικά μου παιδιά που θα «θέλουν τον μπαμπά τους», αυτό το συναίσθημα δεν θα φύγει ποτέ, είναι πιο ψηλά από τα χρόνια, από την δήθεν ώριμη ενηλικίωση, και την ψευτό αντοχή σε όλα τα απροσπέλαστα που καλούμαι να επιλύσω καθημερινά.

Είμαι 27 ετών και θέλω τον μπαμπά μου, και όταν κι αν φτάσω 97 ετών πάλι τον μπαμπά μου θα θέλω!

Χρόνια σου πολλά γίγαντά μου!