Βερόνικα Λέικ: Το ερωτικό σύμβολο, η «Γαλάζια Ντάλια», που έζησε έναν εφιάλτη

Όσο γρήγορα ανέβηκε στα ουράνια της δόξας και του ερωτικού πάθους, που χάρισε σε εκατομμύρια άνδρες σε όλο τον κόσμο, άλλο τόσο γρήγορα κατέβηκε στην κόλαση, ζώντας έναν εφιάλτη που τερματίστηκε πρόωρα και επώδυνα.

Η Βερόνικα Λέικ, ένα από τα μεγαλύτερα sex symbols της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, θα αποτελεί πάντα το χαρακτηριστικό παράδειγμα μίας σταρ, που είδε τη ζωή της να καταστρέφεται στον σκληρό κόσμο της κινηματογραφικής βιομηχανίας, η οποία αφού την ξεζούμισε, την άφησε αβοήθητη να ζήσει το περιβόητο «Αμερικάνικο όνειρο» από την ανάποδη.

Οι περίφημες ξακουστές ξανθές φυσικές μπούκλες της, σήμα κατατεθέν της κινηματογραφικής της εικόνας, που ανέμιζαν πάνω από το πανέμορφο πρόσωπό της, τα γεμάτα μυστήριο γαλάζια μάτια της, οι τέλειες αναλογίες, αν και όχι ιδιαίτερα ψηλή, η κορμοστασιά της, η περπατησιά της, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη των κινηματογραφόφιλων. Και βεβαίως σε όλους τους νέους της εποχής της, που είχαν ένα πόστερ στο δωμάτιό τους απ’ τις πάμπολλες ερωτικές φωτογραφήσεις τής Βερόνικα.

Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννησή της (14 Νοεμβρίου 1922) και κανένας δεν τη θυμήθηκε, λες και οι ενοχές της βιομηχανίας του θεάματος θα σβήσουν με τη λήθη. Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία να ξετυλίξουμε το σύντομο φιλμ της ζωής της, να θυμηθούμε τα πρώτα της βήματα, τις στιγμές δόξας που έζησε, αλλά και την τραγική κατάληξή της, όταν πλέον αποφάσισε να αφήσει πίσω της το στίγμα του ερωτικού συμβόλου και να αποδείξει ότι μπορεί να παίξει και διαφορετικούς ρόλους πέρα από αυτούς της «μοιραίας γυναίκας», του «επικίνδυνου θηλυκού», του «ερωτικού αντικειμένου», όπως ήθελαν οι παραγωγοί του Χόλιγουντ.

Άτακτο πανέμορφο κορίτσι

Η Κονστάνς Φράνσις Μάρι Οκέλμαν, όπως ήταν το πραγματικό όνομά της γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης το 1922. Ο πατέρας της, γερμανικής και ιρλανδικής καταγωγής, πέθανε δέκα χρόνια μετά τη γέννησή της, το 1932, σε μια έκρηξη δεξαμενόπλοιου όπου εργαζόταν. Η μητέρα της, ιρλανδικής καταγωγής, παντρεύτηκε τον επόμενο χρόνο τον Άντονι Κέιν. Μετά από το σχολείο, την έστειλαν σε ένα καθολικό οικοτροφείο μόνο για κορίτσια στο Κεμπέκ, από το οποίο εκδιώχθηκε. Όταν ο πατριός της αρρώστησε, μετακόμισαν στο Μαϊάμι, όπου η Βερόνικα δεν άργησε να γίνει γνωστή για την ομορφιά της, κερδίζοντας κι ένα διαγωνισμό ομορφιάς.

Τα μάτια της μια γαλάζια λίμνη

Το 1938 η οικογένειά της θα μετακομίσει στο Μπέβερλι Χιλς κι ένα χρόνο αργότερα θα κάνει το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στα στούντιο της RKO, τραβώντας την προσοχή ενός παραγωγού της Paramount. Κάποια στιγμή θα την εντοπίσει ο τότε βοηθός σκηνοθέτη Φρεντ Γουίλκοξ και θα της κάνει ένα δοκιμαστικό φιλμάκι, για να φτάσει, τελικά στον παραγωγό Άρθουρ Χόρνμπλοου Τζούνιορ, ο οποίος έψαχνε για ένα ρόλο κοριτσιού που τραγουδά σε νυχτερινό κέντρο. Πρόκειται για το δραματικό φιλμ “I Wanted Wings” (1941) με πρωταγωνιστές τους Γουίλιαμ Χόλντεν και Ρέι Μίλαντ, το οποίο την έκανε ιδιαιτέρως γνωστή και διαφημίστηκε ως «η ανακάλυψη του 1941». Μάλιστα, είναι εκεί που ο Χόρνμπλοου θα της δώσει το καλλιτεχνικό της όνομα Βερόνικα Λέικ, καθώς όπως είχε πει ο ίδιος «τα μάτια της, ήρεμα και καθαρά σαν γαλάζια λίμνη, ήταν η έμπνευση για το νέο της όνομα».

Γαλάζια Ντάλια

Η Paramount, βλέποντας το γκελ που κάνει στο κοινό, θα ανακοινώσει δυο ταινίες με τη συμμετοχή της, αλλά η ίδια θα πρωταγωνιστήσει τελικά στην κομεντί «Ταξίδια του Σάλιβαν» σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Πρέστον κι έχοντας δίπλα της τον Τζόελ ΜακΚρέα. Κι ενώ ήδη είχε κάνει τον πρώτο γάμο της- από τους συνολικά τρεις – με τον καλλιτεχνικό διευθυντή Τζον Ντίτλι, θα πρωταγωνιστήσει στο θρίλερ «This Gun for Hire» με συμπρωταγωνιστή τον Άλαν Λαντ. Μαζί θα φτιάξουν ένα δημοφιλές πρωταγωνιστικό ζευγάρι, για ακόμη δυο ταινίες. Το 1942 στο αστυνομικό δράμα «Glass Key» και το 1946 δίπλα στον Άλαν Λαντ, στο περίφημο φιλμ νουάρ «Γαλάζια Ντάλια», ένα από τα καλύτερα του δημοφιλούς είδους.

Η Λέικ θα πρωταγωνιστήσει στην πετυχημένη κωμωδία «I Married a Witch», με τον Φρέντρικ Μαρτς, καθώς ο Τζόελ ΜακΚρέα αρνήθηκε να παίξει μαζί της, λέγοντας ότι «η ζωή είναι πολύ μικρή για δυο ταινίες με την Βερόνικα». Από την πλευρά του, ο σκηνοθέτης της ταινίας Ρενέ Κλερ, είχε πει για την Λέικ ότι «ήταν ένα πολύ ταλαντούχο κορίτσι, αλλά δεν το πίστευε η ίδια».

Σύμβολο ερωτικού πόθου

Ωστόσο, η φήμη της τη δεκαετία του ’40 είχε φτάσει στα ύψη. Και αυτό οφειλόταν και στις υποκριτικές της ικανότητες, αλλά και στις φωτογραφήσεις της με εσώρουχα και μαγιό, οι οποίες στόλιζαν από νεανικά δωμάτια, μέχρι εμπορικά καταστήματα και αεροπλάνα. Ειδικά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Λέικ ήταν σύμβολο του ερωτικού πόθου, ένα απατηλό όνειρο για κάθε φανταράκι που βρισκόταν στην πρώτη γραμμή. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια θα είναι η πιο αναγνωρίσιμη ηθοποιός του Χόλιγουντ.

Το Χόλιγουντ και ο κατήφορος

Το 1944 κι ενώ ήδη είναι έγκυος έξι μηνών, οι παραγωγοί θα τη βάλουν και πάλι μέσα στα στούντιο για μια ακόμη ταινία. Εκεί σε ένα μικρό ατύχημα θα χάσει το παιδί που κυοφορούσε, καθώς θα γεννήσει πρόωρα. Ο χαμός του παιδιού της θα την επηρεάσει υπερβολικά. Λίγο μετά θα χωρίσει τον πρώτο της σύζυγο και θα αρχίσει να πίνει. Ο δεύτερος γάμος της με τον σκηνοθέτη Αντρέ ντε Τοθ, δεν θα τη βοηθήσει ιδιαίτερα και θα αρχίσει να έχει ψυχολογικά προβλήματα. Στη συνέχεια θα εμπλακεί σε μια σειρά από ερωτικά και όχι μόνο σκάνδαλα με ανθρώπους του κινηματογράφου, κάτι που η Paramount θα εκμεταλλευθεί για να μην ανανεώσει το συμβόλαιο που είχε μαζί της. Η πορεία της μετά και το κόψιμο των μακριών μαλλιών της, ειδικά τη δεκαετία του ’50, θα είναι καθοδική χωρίς να μπορεί να επανέλθει ως πρωταγωνίστρια αξιόλογων παραγωγών. Παραγωγοί και σκηνοθέτες ακύρωναν συμβόλαια, την απέρριπταν, της γύριζαν την πλάτη, αφήνοντάς την να καταρρεύσει.

Η σχιζοφρένεια και το επώδυνο τέλος

Μετά από το διαζύγιό και από τον τρίτο σύζυγό της, τον τραγουδοποιό Τζόζεφ Αλ ΜακΚάρθι, το 1959, η Βερόνικα Λέικ άρχισε να έχει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα, καθώς άρχισαν και οι συλλήψεις από την αστυνομία για αλητεία και μέθη σε δημόσιους χώρους. Δίχως φράγκο, αφού σπατάλησε όλα τα κέρδη της αγοράζοντας ακόμη και αεροπλάνο, το οποίο πιλοτάρισε και η ίδια, ζούσε σε φτηνά ξενοδοχεία του Μπρούκλιν, ενώ σιγά σιγά εμφάνισε και σημάδια σχιζοφρένειας.

Το τέλος της θα είναι επώδυνο, όσο και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της. Θα πεθάνει στις 7 Ιουλίου του 1973, από κύρωση του ήπατος, εξαιτίας του αλκοολισμού της και την ηπατίτιδα, που θα τη χτυπήσει στο Μπάρλιγκτον του Βερμόντ, στο οποίο βρέθηκε για την προώθηση της αυτοβιογραφία της. Ήταν μόλις 51 χρόνων. Η τέφρα της θα σκορπιστεί στην ακτή των Παρθένων Νήσων, όπως επιθυμούσε η ίδια. Την στάχτη της την πήρε ο άνεμος, όπως και το «Αμερικάνικο όνειρο» στο οποίο πίστεψε, δούλεψε γι’ αυτό και πριν προλάβει να το δει ως πραγματικότητα, αυτό διαλύθηκε και μετατράπηκε σε εφιάλτη.