Formula 1: Πέθανε ο Πατρίκ Ταμπέ

Την τελευταία πνοή του σε ηλικία 73 ετών άφησε ο παλαίμαχος οδηγός της Formula 1, Πατρίκ Ταμπέ, όπως ανακοίνωσε σήμερα η οικογένειά του.

Ο Γάλλος, ο οποίος έπασχε από τη νόσο του Πάρκινσον, πανηγύρισε δύο νίκες στη διάρκεια της καριέρας του στη Φόρμουλα Ένα, η οποία κράτησε σχεδόν μια δεκαετία.

Ύστερα από εντυπωσιακές εμφανίσεις στη Φόρμουλα 2, «έγραψε» μια συμμετοχή στη Φόρμουλα Ένα για λογαριασμό της Surtees στο γαλλικό γκραν πρι του 1977, μολονότι δεν κατάφερε να προκριθεί. «Μετακόμισε» άμεσα στη Theodore, με την οποία βαθμολογήθηκε σε τρεις αγώνες πριν τελειώσει η σεζόν, και αυτό ήταν αρκετό για να εξασφαλίσει θέση οδηγού στη McLaren για την επόμενη χρονιά. Πλασαρίστηκε πέντε φορές στους βαθμούς το 1978, αλλά το 1979 ήταν μια κακή χρονιά για την ομάδα και το 1980 άφησε τη Φόρμουλα Ένα για το πρωτάθλημα Can-Am series, όπου κατέκτησε τον τίτλο για δεύτερη φορά.

Επέστρεψε στη Φόρμουλα Ένα για λογαριασμό της Theodore, ενώ το 1982 αποκτήθηκε από τη Ferrari για να αντικαταστήσει τον φίλο του, Ζιλ Βιλνέβ, ο οποίος είχε σκοτωθεί στο βελγικό γκραν πρι. Πανηγύρισε την πρώτη νίκη του στο γερμανικό γκραν πρι στο Χοκενχάιμ, ήταν τρίτος στο βρετανικό γκραν πρι που διεξήχθη στο Μπραντς Χατς, ενώ κατέκτησε τη δεύτερη θέση στον εντός έδρας αγώνα της Ferrari, στη Μόντσα, έχοντας το νούμερο 27 του Βιλνέβ στο μονοθέσιό του. Χαροποίησε ξανά τους φιλάθλους της ιταλικής ομάδας την επόμενη χρονιά, όταν πήρε τη νίκη στο γκραν πρι του Αγίου Μαρίνου στην πίστα της Ίμολα.

Μετά τη θητεία του στη «σκουντερία», «έτρεξε» για λογαριασμό των Renault και Team Haas, προτού εγκαταλείψει για τα… καλά τους αγώνες. Αργότερα, ωστόσο, επέστρεψε στη… δράση για το Λε Μαν, όπου κατετάγη τέταρτος το 1989, και το φημισμένο Ράλι Παρίσι-Ντακάρ, όπου πανηγύρισε δύο φορές την τρίτη θέση (1988 και 1989).

Αφού αποχώρησε οριστικά από τους αγώνες, εργάστηκε ως σχολιαστής για τη γαλλική τηλεόραση κι επίσης διετέλεσε αντιδήμαρχος σε προάστιο των Καννών, στη νότια Γαλλία. Ήταν νονός του παγκόσμιου πρωταθλητή οδηγών της Φόρμουλα Ένα, Ζακ Βιλνέβ.