Εξωσωματική γονιμοποίηση και ενδοκυτοπλασμική έγχυση σπέρματος (ICSI)

Η ενδοκυτοπλασμική έγχυση σπέρματος (Intracytoplasmic sperm injection – ICSI), είναι μια μέθοδος γονιμοποίησης του ωαρίου, η οποία συνδυάζεται με την εξωσωματική γονιμοποίηση. Η πρώτη χρήση της εντοπίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 90, ενώ έκτοτε έχει βρει ευρεία εφαρμογή σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η μέθοδος αυτή χαρακτηρίζεται από την απευθείας έγχυση ενός σπερματοζωαρίου στο εσωτερικό του ωαρίου.

Η κύρια ένδειξη καταφυγής στην ενδοκυτοπλασμική έγχυση σπέρματος στα πλαίσια της εξωσωματική γονιμοποίησης, είναι η υπογονιμότητα, η οποία οφείλεται στον ανδρικό παράγοντα. Το σπερμοδιάγραμμα του άνδρα στις περιπτώσεις αυτές παρουσιάζει ανωμαλίες στον αριθμό, την κινητικότητα ή τη μορφολογία των σπερματοζωαρίων.

Εντούτοις, η ενδοκυτοπλασμική έγχυση σπέρματος αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης, ανεξάρτητα από τα αίτια της υπογονιμότητας. Έτσι πολλά κέντρα αντιμετώπισης της υπογονιμότητας την έχουν καθιερώσει ως πάγια πρακτική και την συνδυάζουν με την εξωσωματική γονιμοποίηση, ακόμα και αν δεν εμπλέκεται εμφανώς ο ανδρικός παράγοντας στα αίτια της υπογονιμότητας.

Τα ωάρια, τα οποία συλλέγονται με την ωοληψία στα πλαίσια της διαδικασίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης, περιβάλλονται από μία μεμβράνη πρωτεϊνικής φύσεως, που αποκαλείται διαφανής ζώνη. Υπό φυσικές συνθήκες, το σπερματοζωάριο πρέπει να διαπεράσει αφενός την διαφανή ζώνη και αφετέρου την κυτταρική μεμβράνη του ωαρίου, ώστε να το γονιμοποιήσει.

Το πρώτο βήμα στη διαδικασία της εδοκυτοπλασμικής έγχυσης σπέρματος είναι η επιλογή του σπερματοζωαρίου. Ο εμβρυολόγος θα επιλέξει το σπερματοζωάριο, αφού παρατηρήσει το σύνολο των σπερματοζωαρίων μέσα από το μικροσκόπιο. Η επιλογή γίνεται με κάποια κριτήρια, βάση των οποίων βαθμολογείται η κινητικότητα και η μορφολογία των σπερματοζωαρίων.

Αφού επιλεγεί το σπερματοζωάριο, που θα χρησιμοποιηθεί στη γονιμοποίηση του ωαρίου, ο εμβρυολόγος χρησιμοποιεί ένα γυάλινο σωληνωτό εργαλείο, το οποίο ονομάζεται πιπέτα, και το αναρροφά. Η πιπέτα αυτή έχει αιχμηρή άκρη.
Ακολουθεί η ακινητοποίηση του ωαρίου με τη βοήθεια άλλης πιπέτας, η οποία ασκεί ήπια αναρρόφηση στην επιφάνεια του ωαρίου, χωρίς να της προξενεί βλάβη.

Στη συνέχεια ο εμβρυολόγος, με πολύ λεπτές κινήσεις, χρησιμοποιεί την αιχμηρή πιπέτα, που χρησιμοποίησε για να αναρροφήσει το σπερματοζωάριο, για να διαπεράσει την επιφάνεια του ωαρίου και να εγχύσει το σπερματοζωάριο στο εσωτερικό του. Όταν τέλος αποσυρθεί η αιχμή της πιπέτας από το ωάριο, τότε αυτό απελευθερώνεται, από την πιπέτα, που το συγκρατούσε.

Η ενδοκυτοπλασμική έγχυση σπέρματος αυξάνει λοιπόν τις πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Φαίνεται δε πως η ενδεχόμενη ελαφρά αύξηση των συγγενών ανωμαλιών, που κάποιες μελέτες συνδέουν με αυτήν τη μέθοδο γονιμοποίησης, δεν είναι αρκετή για να περιορίσει σε γενικές γραμμές τη χρήση της.

 

 

 

 

Πηγή: mothersblog.gr