Πώς οι μύγες έδειξαν μια απλούστερη εναλλακτική λύση για τη διαλείπουσα νηστεία

Αυτή η νέα μέθοδος, που περιλαμβάνει βραχυπρόθεσμη στέρηση ισολευκίνης (isoleucine deprivation), έδειξε αξιοσημείωτα αποτελέσματα σε πειράματα με μύγες (του είδους Drosophila melanogaster), ανοίγοντας νέους δρόμους για την κατανόηση των διατροφικών επιπτώσεων στην μακροζωία και τη διατήρηση της υγείας.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο GeroScience, διαπίστωσε ότι η διαλείπουσα, βραχυπρόθεσμη παράλειψη μόνο του βασικού αμινοξέος ισολευκίνη από τη διατροφή αυξάνει σημαντικά την αντοχή στο στρες και παρατείνει τη διάρκεια ζωής στις μύγες.

“Σε αντίθεση με τη συμβατική διαλείπουσα νηστεία, αυτή η προσέγγιση δεν απαιτεί δραστικές μειώσεις στη συνολική πρόσληψη τροφής, καθιστώντας την μια πιο πρακτική και εφικτή στρατηγική. Η έρευνά μας όχι μόνο επεκτείνει τις γνώσεις μας για τις διατροφικές επιπτώσεις στη διάρκεια ζωής, αλλά έχει επίσης τη δυνατότητα να φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τη διατροφή και την μακροζωία”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, υποψήφια διδάκτωρ Tahila Fulton, από τη Σχολή Βιολογικών Επιστημών του πανεπιστημίου Monash.

Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει ότι ο μέτριος περιορισμός όλων των διατροφικών αμινοξέων μπορεί να προκαλέσει αντίσταση στο στρες, αλλά για να αυξηθεί η διάρκεια ζωής, αυτό πρέπει να τηρηθεί για μεγάλες περιόδους στην ενήλικη ζωή.

Η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε πρόσφατα ότι η βραχυπρόθεσμη στέρηση ενός μόνο βασικού αμινοξέος μπορεί να ενισχύσει την αντίσταση στις τοξίνες των νεαρών ενήλικων μυγών, αλλά τίποτα δεν ήταν γνωστό για την αποτελεσματικότητά του στις μεγαλύτερες μύγες ή για το πώς αυτή η δίαιτα μπορεί να επηρεάσει μακροπρόθεσμα την υγεία.

“Δεν γνωρίζαμε εάν η στέρηση ενός μόνο αμινοξέος σε σύντομες περιόδους παρατείνει επίσης τη διάρκεια ζωής και αν ναι, πότε και για πόσο καιρό πρέπει να εφαρμοστούν οι περιορισμοί”, δήλωσε η Tahlia.

Πώς έγινε η έρευνα

Για να το διερευνήσει αυτό, η ερευνητική ομάδα αρχικά αξιολόγησε εάν οι μύγες μπορούσαν να αποκτήσουν ανοχή στη νικοτίνη από σύντομες περιόδους στέρησης ισολευκίνης καθώς γερνούσαν.

Διατήρησαν τις μύγες για μία, δύο, τρεις ή πέντε εβδομάδες (από τη μέση διάρκεια ζωής τους περίπου εννέα εβδομάδων) σε μια διατροφικά πλήρη συνθετική δίαιτα. Μετά τις έβαλαν σε δίαιτα χωρίς ισολευκίνη για μία, τρεις, πέντε ή επτά ημέρες. Στη συνέχεια μέτρησαν την επιβίωσή τους όταν εκτέθηκαν σε μια θανατηφόρα τοξίνη.

Χρησιμοποιώντας αυτά τα δεδομένα για την επιλογή θεραπευτικών αγωγών που πρόσφεραν βέλτιστη προστασία από τοξίνες, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η υποβολή μυγών σε στέρηση ισολευκίνης μία εβδομάδα στα μέσα (στις τρεις εβδομάδες) και αργότερα (στις πέντε εβδομάδες) οδήγησε σε αξιοσημείωτη αύξηση της διάρκειας ζωής, ανεξάρτητα από τη διατροφή τους σε προηγούμενα και μεταγενέστερα στάδια της ζωής.

“Αυτή η ανακάλυψη αμφισβητεί τις υπάρχουσες αντιλήψεις σχετικά με την άκαμπτη φύση των διατροφικών τροποποιήσεων ως προς την μακροζωία και τα οφέλη για την υγεία”, είπε η Tahlia.

Η λιγότερο αυστηρή προσέγγιση της στέρησης ισολευκίνης μιμείται τα οφέλη των ευρύτερων διατροφικών περιορισμών που παρατηρούνται στις συμβατικές μεθόδους νηστείας.

“Αυτή η έρευνα όχι μόνο προάγει την κατανόησή μας για τις διατροφικές επιπτώσεις στη διάρκεια ζωής στις μύγες, αλλά προτείνει επίσης μια νέα, λιγότερο επεμβατική οδό για την έρευνα γήρανσης σε άλλα είδη. Ο προσδιορισμός του συγκεκριμένου περιορισμού αμινοξέων ως βιώσιμης εναλλακτικής λύσης στη διαλείπουσα νηστεία ανοίγει πόρτες για πιο στοχευμένες έρευνες στους μηχανισμούς πίσω από τις διατροφικές παρεμβάσεις”, είπε η ίδια.

Πηγή: medicalxpress.com