Ανέπτυξαν υβριδικό ρύζι: Περιέχει κρέας μέσα στους κόκκους!

Είμαστε ακόμα σε εμβρυικό στάδιο, αλλά το κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο θα μπορούσε να είναι ένα μέσο για να μειώσει αυτήν την πίεση στο περιβάλλον. Κορεάτες επιστήμονες μόλις βρήκαν έναν καινοτόμο δρόμο προς αυτήν την κατεύθυνση: ανέπτυξαν μια νέα υβριδική τροφή, που αποτελείται από κύτταρα βοείου λίπους και μυών που αναπτύσσονται μέσα σε κόκκους ρυζιού!

Το αποτέλεσμα μοιάζει με έναν περίεργο συνδυασμό κιμά και ρυζιού, από ροζ, κολλώδεις κόκκους. Σύμφωνα με την επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας, βιομοριακό μηχανικό Sohyeon Park, από το πανεπιστημίου Yonsei, το “υβριδικό” αυτό ρύζι είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και θα μπορούσε μια μέρα να μειώσει την πίεση σε καλλιέργειες και κτηνοτροφία.

“Φανταστείτε να λαμβάνουμε όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειαζόμαστε από το ρύζι πρωτεΐνης που καλλιεργείται σε κύτταρα. Το ρύζι έχει ήδη υψηλό επίπεδο θρεπτικών συστατικών, αλλά η προσθήκη κυττάρων από το ζωικό κεφάλαιο μπορεί να το ενισχύσει περαιτέρω”, λέει η Park.

Πώς δημιούργησαν την υβριδική τροφή ρυζιού-κρέατος

Το ρύζι είναι περίπου 80% άμυλο, με το υπόλοιπο 20% να είναι πρωτεΐνες και άλλα θρεπτικά συστατικά. Είναι μια εξαιρετική διατροφική βάση, αλλά οι ερευνητές σκέφτηκαν ότι μπορεί να υπάρχει τρόπος να το κάνουν ακόμα πιο ωφέλιμο.

Στα βιολογικά συστήματα, τα κύτταρα απαιτούν μια “σκαλωσιά” (ικρίωμα) επάνω στην οποία διαμορφώνονται οι ιστοί καθώς μεγαλώνουν. Σε εργαστηριακά περιβάλλοντα, οι επιστήμονες χρησιμοποιούν συχνά μια τεχνητή μήτρα (σκαλωσιά) για διάφορους ιστούς και όργανα. Η Park και οι συνάδελφοί της πίστευαν ότι, όντας τόσο πορώδες, το ρύζι θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την ίδια λειτουργία, λειτουργώντας ως το ικρίωμα πάνω στο οποίο τα ζωικά κύτταρα που αναπτύσσονται στο εργαστήριο μπορούν να δομήσουν ιστούς.

Αρχικά, επικάλυψαν κόκκους ρυζιού με ζελατίνη ψαριών και ένζυμα τροφίμων για να βοηθήσουν τα κύτταρα να βρουν πρόσφορο έδαφος και να μεγιστοποιήσουν την ποσότητα του κυτταρικού υλικού που προσκολλάται και αναπτύσσεται στο ρύζι. Έπειτα έσπειραν τους κόκκους του ρυζιού με βλαστικά κύτταρα μυών και λίπους βοείου κρέατος και τους άφησαν να αναπτυχθούν σε ένα εργαστηριακό πιάτο για 9 έως 11 ημέρες.

Στο τέλος της καλλιεργητικής περιόδου, οι ερευνητές ανέλυσαν το υβριδικό ρύζι για να μελετήσουν τη δομή και το θρεπτικό του περιεχόμενο. Βρήκαν ότι ήταν και πιο σταθερό και πιο εύθραυστο από το κανονικό ρύζι.

Το πιο σημαντικό ήταν το πώς άλλαξε το διατροφικό προφίλ του ρυζιού. Το υβριδικό ρύζι είχε σημαντικά υψηλότερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και λίπος (8% περισσότερη πρωτεΐνη και 7% περισσότερο λίπος) από το μη επεξεργασμένο ρύζι. Αυτό μπορεί να μην φαίνεται πολύ, αλλά με μικροαλλαγές θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμη περισσότερο.

Πλουσιότερο σε θρεπτικά συστατικά, πιο φτηνό για τους καταναλωτές

Αλλά ακόμα και ως έχει, το νέο υβριδικό ρύζι θα ήταν λιγότερο δαπανηρό να παραχθεί από το βόειο κρέας ανά γραμμάριο πρωτεΐνης, τόσο σε εκπομπές αερίων όσο και σε χρήμα.

Η παραγωγή υβριδικού ρυζιού, υπολόγισαν οι ερευνητές, παράγει 6,27 κιλά διοξειδίου του άνθρακα ανά 100 γραμμάρια πρωτεΐνης. Το βοδινό κρέας απελευθερώνει 49,89 κιλά διοξειδίου του άνθρακα ανά 100 γραμμάρια πρωτεΐνης. Και το κόστος του υβριδικού ρυζιού για τον καταναλωτή θα ήταν περίπου 15% της τιμής του βοείου κρέατος ανά κιλό.

Και οι αλλαγές στο γευστικό προφίλ του ρυζιού θα μπορούσαν επίσης να είναι ενδιαφέρουσες. Η ομάδα διαπίστωσε ότι οι μύες και το λίπος του βοείου κρέατος πρόσθεσαν διαφορετικές ενώσεις μυρωδιάς στο ρύζι, κάτι που θα μπορούσε να είναι μια διασκεδαστική πρόκληση για τους μάγειρες.

Αυτό που απομένει τώρα είναι να τελειοποιηθεί η διαδικασία παραγωγής για να μειωθεί ο χρόνος που χρειάζεται για την παραγωγή του υβριδικού ρυζιού.

“Δεν περίμενα ότι τα κύτταρα κρέατος θα αναπτυχθούν τόσο καλά στο ρύζι. Τώρα βλέπω έναν ολόκληρο κόσμο νέων δυνατοτήτων γι’ αυτήν την υβριδική τροφή με βάση τα δημητριακά. Θα μπορούσε μια μέρα να χρησιμεύσει ως λύση για την πείνα σε παγκόσμιο επίπεδο, τη στρατιωτική σίτιση ή ακόμα και το φαγητό στις διαστημικές αποστολές”, είπε η Park.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Matter.

Πηγή: sciencealert.com