Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το πώς διαχειρίζονται την τριχοφυΐα τους οι γυναίκες

Η ιστορία της αποτρίχωσης (ανδρικής και γυναικείας) φτάνει χιλιάδες χρόνια πίσω. Η ίδια η τριχοφυΐα ωστόσο υπάρχει από την αρχή της ανθρωπότητας γιατί, newsflash! Όλοι οι άνθρωποι έχουν τρίχες. Γεννιόμαστε με αυτές, υπάρχουν για κάποιον λόγο και συνεχίζουμε να τις έχουμε αν δεν επέμβουμε με μέσα όπως το λέιζερ για την εξάλειψή τους. Το ότι έχουμε τρίχες λοιπόν είναι δεδομένο. Το αν θα συνεχίσουμε να έχουμε τρίχες είναι θέμα επιλογής και η λέξη κλειδί εδώ είναι η επιλογή.

Ναι, πράγματι, εδώ και εκατοντάδες χρόνια οι γυναίκες οριακά δεν επιτρέπεται να έχουν τριχοφυΐα αλλού, εκτός από την κορυφή του κεφαλιού τους και τα φρύδια τους. Η πεποίθηση ότι η τριχοφυΐα είναι «βρώμικη» και «αντιαισθητική» έχει περάσει σχεδόν στο DNA μας. Σπεύδουμε, λοιπόν, να κάνουμε κερί, λέιζερ, χαλάουα και να ξυριστούμε σε πόδια, χέρια, μασχάλες, πρόσωπο, ευαίσθητα σημεία… ακόμα και στις φύτρες μας σχεδόν εμμονικά. Ακόμα πιο γρήγορα ωστόσο, σπεύδουμε να χαρακτηρίσουμε τις γυναίκες που απλά επιλέγουν να μην κάνουν κάτι από τα παραπάνω και αναρωτιέμαι γιατί.

Προσωπικά κάνω αποτρίχωση και μάλιστα εμμονικά, όπως ακριβώς περιέγραψα παραπάνω. Για ένα μεγάλο διάστημα, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί κάποια γυναίκα μπορεί να επιλέξει να μοιάζει με άνδρα μην ξυρίζοντας πόδια και μασχάλες. Ωριμάζοντας ωστόσο συνειδητοποίησα ότι δεν μου πέφτει κανένας μα κανένας λόγος. Καμία γυναίκα δεν μοιάζει με άνδρα άλλωστε, όλες οι γυναίκες μοιάζουν με γυναίκες γιατί και οι γυναίκες έχουν τρίχες, άσχετα από το αν αυτή η εικόνα μας είναι πλέον ξένη.

Άρχισα να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά διαβάζοντας, γνωρίζοντας ενδιαφέροντες ανθρώπους και καταλαβαίνοντας πως η ομορφιά είναι κάτι το πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο. Δεν υπάρχει ένας κανόνας που να ταιριάζει σε όλους και δεν υπάρχουν πρέπει, είναι όλα θέμα επιλογής. Γιατί λοιπόν να κρίνω μία γυναίκα που επιλέγει να μην κάνει αποτρίχωση; Γιατί πρέπει να υπάρχουν… πρέπει σε κάτι τόσο φυσικό όσο οι τρίχες; Δεν πρέπει.

Η αλήθεια είναι ότι, εν έτη 2020, το πώς διαχειρίζονται οι γυναίκες την τριχοφυΐα τους δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν. Δεν θα έπρεπε να απασχολεί τους τίτλους των sites και των περιοδικών και κυρίως, δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζουμε τις γυναίκες που περήφανα δείχνουν τις αξύριστες μασχάλες τους ως «γενναίες». Ναι, πάνε κόντρα σε όλους εκείνους που επιμένουν να ασχολούνται με θέματα που δεν τους αφορούν μα δεν είναι γενναίες. Είναι απλά ο εαυτός τους, όπως ακριβώς τις έφτιαξε η φύση.

Μα τα λες όλα αυτά και ακόμα κάνεις αποτρίχωση; Δεν είναι λίγο υποκρισία; Και πάλι όχι! Όπως είπα πιο πάνω, όλα είναι θέμα επιλογής. Όπως επιλέγω να είμαι ξανθιά, έτσι μπορώ να επιλέξω αν θα ξυρίσω οτιδήποτε επάνω μου ή όχι. Την ίδια επιλογή έχουμε όλες μας και πρέπει να δείξουμε σεβασμό σε αυτή την ελευθερία που στο κάτω κάτω, εμείς οι γυναίκες, κερδίσαμε με αγώνα. Δεν θα μιλήσω για τον φεμινισμό ούτε θα βαρύνω περισσότερο το θέμα αλλά θα σου θυμίσω ότι σήμερα παίρνουμε δεδομένες ελευθερίες που παλαιότερα δεν είχαμε. Γιατί να κάνουμε δεδομένους και τους περιορισμούς; Ή ακόμα χειρότερα, γιατί να διαλέγουμε τις ελευθερίες μας;

Ας μας επιτρέψουμε την υπέροχη ελευθερία του να είμαστε ο εαυτός μας, με τρίχες ή χωρίς, με παραπάνω κιλά ή κυτταρίτιδα, με σπυράκια και φακίδες και ραγάδες… Το θέμα είναι να νιώθουμε όμορφες και να έχουμε επιλογές. Σε αφήνω τώρα όμως, πέρασε η ώρα και έχω επιλέξει να κάνω χαλάουα στο μουστάκι μου…

Διάβασε ακόμα: Γιατί ξαφνικά τα προϊόντα σου σταματούν να είναι αποτελεσματικά; Υπάρχει εξήγηση…