Το θέμα των βλεφαρίδων το έχουμε θίξει σε αυτή τη στήλη και παλαιότερα μιλώντας για τη μάσκαρα και, μέσα από εκείνο το κείμενο, σου είχα αποκαλύψει μερικές πληροφορίες για τις ψεύτικες βλεφαρίδες. Ήρθε λοιπόν η μέρα που θα μιλήσουμε εκτενώς για αυτή την εφεύρεση του 19ου αιώνα (ναι, τόσο παλιά) στο τρίτο και τελευταίο μέρος των μακάβριων #tb. Ορκίζομαι, από την επόμενη εβδομάδα δεν θα σε τρομάζω… εκτός και αν το θέλεις. Βλεφαρίδες λοιπόν… Μακριές, πλούσιες και υπέροχες. Ποια δεν τις θέλει; Μην απαντήσεις, απλά διάβασε….
Πλίνιος ο Πρεσβύτερος
Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, οι βλεφαρίδες ήταν σύμβολο φρεσκάδας και νεότητας αλλά και ενδεικτικό του… χαρακτήρα μίας γυναίκας. Ο Πλίνιος βλέπεις, ήταν βέβαιος ότι οι βλεφαρίδες πέφτουν αν κάνεις πολύ σεξ και έτσι, αν δεν είχες μακριές, πλούσιες και υπέροχες βλεφαρίδες στην αρχαία Ρώμη μάλλον ήσουν ελευθέρων ηθών. Θα σου δώσω λίγο χρόνο να το επεξεργαστείς, να εξοργιστείς και να γελάσεις…
Γέλασες; Ωραία γιατί περνάμε στο gruesome μέρος της ιστορίας των ψεύτικων βλεφαρίδων αλλά πριν το κάνουμε αυτό και για να είμαστε ιστορικά ακριβείς, πρέπει να σου πω ότι κατά τον μεσαίωνα, γύρω στο 1400, οι βλεφαρίδες έπαψαν να είναι δείγμα αρετής και σύνεσης αλλά άρχισαν να συμβολίζουν το αντίθετο. Οι όμορφες τρίχες στα μαλλιά, στα φρύδια και τα βλέφαρα θεωρούνταν ενδεικτικά… ερωτικής προδιάθεσης συνεπώς οι κυρίες της καλής κοινωνίες εξαφάνιζαν τα φρύδια και τις βλεφαρίδες τους αλλά και το μπροστινό μέρος των μαλλιών τους δημιουργώντας αυτό που θα έλεγα «The Luke Perry» μέτωπο ( Θεός ‘σχωρέστον). Fast forward όμως στον 19ο αιώνα και το μακάβριο comeback των βλεφαρίδων.
Πίνακας Portrait of a Lady του Rogier van der Weyden
Οι βλεφαρίδες ήταν και πάλι τάση και οι γυναίκες έψαχναν τρόπους να ενισχύσουν τις δικές τους. Κάπως έτσι, ένα ινστιτούτο αποφάσισε να προσφέρει μία μόνιμη λύση πριν ακόμα σκεφτεί κανείς την προσωρινή των ψεύτικων βλεφαρίδων και έτσι «απλά» γεννιούνται τα πρώτα extensions. Γιατί έβαλα το απλά σε εισαγωγικά; Γιατί η εφαρμογή τους δεν είχε τίποτα το απλό και τίποτα το ασφαλές. Θα σου μεταφέρω τι ακριβώς περιγράφει δημοσίευμα σε εφημερίδα του 1899 με τίτλο «Ακαταμάχητα Μάτια»:
«Ο ειδικός παίρνει τρίχες από το κεφάλι της γυναίκας και στη συνέχεια τις περνά από μία απλή βελόνα. Το κάτω μέρος των βλεφαρίδων καθαρίζεται καλά και για να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη η διαδικασία, τρίβεται με κοκαΐνη. Έπειτα, ο ειδικός περνά τη βελόνα από το άκρο του βλεφάρου δημιουργώντας θηλιές από τη μία άκρη ως την άλλη. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται μέχρι να περάσει η επίδραση της κοκαΐνης οπότε σταματά και συνεχίζεται σε επόμενο ραντεβού. Στη συνέχεια οι άκρες των θηλιών κόβονται και τα μάτια αποκτούν μακριές, πλούσιες βλεφαρίδες». Πάρε τον χρόνο σου για να επεξεργαστείς την πληροφορία ότι, οι γυναίκες δέχονταν να βάλουν κοκαΐνη στο βλέφαρό τους και να ΡΑΨΟΥΝ τρίχες, θα περιμένω.
Απεικόνιση της διαδικασίας
Τώρα που συνήλθες θα συνεχίσω με το πιο σουρεάλ κομμάτι του άρθρου και της διαδικασίας. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, οι τρίχες φαίνονταν περίεργες συνεπώς ο ειδικός τις έκανε γυριστές με ένα ασημένιο ψαλίδι βλεφαρίδων (fancy) και στη συνέχεια έδενε με επίδεσμο τα μάτια για μία μέρα. Σύμφωνα με το ινστιτούτο, οι περισσότερες ραμμένες τρίχες έβγαζαν ρίζα (δεν αστειεύομαι) και γίνονταν μόνιμη προσθήκη στα μάτια των γυναικών αλλά υπήρχαν και απώλειες. Α! Ο συγγραφέας προσθέτει ότι, για τους πρώτους μήνες, το γύρισμα με ψαλίδι έπρεπε να γίνεται καθημερινά αλλά μετά από ένα μήνα γίνονταν μόνιμα γυριστές… οι ραμμένες στα βλέφαρά τους τρίχες που προέρχονταν από το κεφάλι τους. Και μην ξεχνιόμαστε, το ίδιο μπορεί να γίνει και στα φρύδια.
H original πατέντα που κατέθεσε η Anna Taylor το 1911
Φυσικά δεν κράτησε για πολύ αυτή η νέα τάση και οι γυναίκες προτίμησαν να φτιάχνουν ψεύτικες βλεφαρίδες από γάζα ή άλλα υλικά, τις οποίες πολύ συχνά έβρισκαν μέσα στο φλιτζάνι με το τσάι τους γιατί ναι, ξεκολλούσαν και έπεφταν παντού. Η Anna Taylor ήταν η γυναίκα που πατεντάρισε τις ψεύτικες βλεφαρίδες το 1911 και αν αναρωτιέσαι, όχι, ειδική κόλλα δεν υπήρχε. Εφευρέθηκε πολύ αργότερα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρησιμοποιούσαν κόλλα τα κορίτσια. Περνάμε λοιπόν στην χρυσή εποχή του κινηματογράφου και προσπερνάμε τον κο. Charles Nestle που έκλεψε την ιδέα και άνοιξε ένα κομμωτήριο που πρόσφερε ψεύτικες βλεφαρίδες σαν της Anna Taylor. Δεν του αξίζει να μείνει στην ιστορία η ιστορία του.
H Seena Owen στην ταινία Intolerance
Ο κινηματογράφος που λες, απαιτούσε έντονες εκφράσεις και διαπεραστικά βλέμματα και το ίδιο απαιτούσαν και οι σκηνοθέτες. Συγκεκριμένα ο D.W. Griffith, στα γυρίσματα της ταινίας «Intolerance» αποφάσισε (ναι αποφάσισε, δεν ρώτησε) ότι η πρωταγωνίστριά του Seena Owen πρέπει να έχει υπερφυσικές (ναι αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε) βλεφαρίδες και έτσι ζήτησε από τον περουκιέρη της ταινίας να φτιάξει βλεφαρίδες που να ακουμπούν στα μάγουλα της σειρήνας του. Φυσικά έπεφταν και έτσι χρησιμοποίησαν κόλλα για περούκες για να τις σταθεροποιήσουν. Σύμφωνα με συμπρωταγωνίστριες, μία μέρα η Seena εμφανίστηκε στο γύρισμα με μάτια πρησμένα και βλέφαρα σχεδόν κολλημένα μεταξύ τους αλλά δεν πείραζε γιατί είχε ολοκληρώσει τα γυρίσματα των σημαντικών σκηνών.
Διαφήμιση για ψεύτικες βλεφαρίδες
Κόλλα εφευρέθηκε και οι ψεύτικες βλεφαρίδες έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι του μακιγιάζ των ηθοποιών ενώ το 1930 περίπου, κάθε γυναίκα μπορούσε να τις φορέσει και να σαγηνεύσει. Βέβαια, αυτό δεν ήρθε χωρίς τα ευτράπελα από την ανδρική πλευρά και συγκεκριμένα, εφημερίδα της εποχής προειδοποιούσε τους άνδρες ότι «Όταν μία νέα και όμορφη γυναίκα σε κοιτάζει με τις μακριές και γυριστές βλεφαρίδες της μην πέσεις αν δεν κάνεις την έρευνά σου. Μπορεί να μην είναι δικές της αλλά να τις έχει αγοράσει». Ένας άνδρας λοιπόν πίεσε για τη χρήση τους και μετά οι άνδρες έπρεπε να προσέχουν για να μην εξαπατηθούν. Βγάλε τα συμπεράσματά σου, δεν χρειάζεται να πλατειάσω επάνω στο θέμα…
H Madonna me τις βλεφαρίδες των 10.000$
Φτάνοντας λοιπόν στη σύγχρονη εποχή, είδαμε τη Madonna να φορά ψεύτικες βλεφαρίδες αξίας 10.000$ (φτιαγμένες από γούνα mink και στολισμένες με διαμάντια), είδαμε την Kim την Kardashian να τις κάνει ακόμα μεγαλύτερη μόδα και φτάσαμε να σπεύδουμε να φορέσουμε –ασφαλή πλέον- extensions στα ινστιτούτα. Οι βλεφαρίδες λοιπόν δεν θα πάψουν να μας αρέσουν ούτε να μας απασχολούν και είμαστε τυχερές που, άλλες γυναίκες αποφάσισαν να υποφέρουν στον βωμό της ομορφιάς για να μπορούμε εμείς σήμερα να φοράμε ότι θέλουμε, όπως θέλουμε και να μην μας ενδιαφέρει καθόλου τι θα πουν οι άνδρες… Οκ, το τελευταίο ακόμα το δουλεύουμε. Ραντεβού την επόμενη Πέμπτη!
Διάβασε ακόμα: #tbt Ceruse: Το πρώτο μεικάπ ήταν κυριολεκτικά θανατηφόρο…
Πηγή