Η μέρα που ένα αγοράκι ράγισε άθελά του την καρδιά της μαμάς του…

Η Quin ήξερε ότι η ερώτηση του γιου της ήταν απλή. Και ήξερε ότι ο μικρός δεν ήθελε να τη στεναχωρήσει. Αλλά τα λογια του τη γέμισαν δάκρυα.

«Μαμά, ξέρεις κάτι; Συνειδητοποίησα ότι ειμαι αρκετά μεγάλος για να πάω κατασκήνωση αυτό το καλοκαίρι! Μπορώ; Θα φύγω από το σπίτι μας και την πόλη μας και θα λείψω για 4 μέρες και 3 νύχτες!» της είπε όλο ενθουσιασμό.

Και τότε η ίδια, όπως έγραψε στο Facebook, γύρισε απο την άλλη για να μη τη δει ο γιος της, καθώς σκούπιζε τα δάκρυά της. Οταν προσπαθησε να καταπιεί τον λυγμό της, ο  μικρός συνέχισε ανυπόμονα «Μαμά δεν απαντάς, μπορώ να πάω;» κάνοντας το ακόμη πιο δύσκολο.
Eκείνη υποσχέθηκε να μιλήσει στον πατέρα του και απέφυγε τόσο να απαντήσει όσο και να έχει απευθείας οπτική επαφή με το παιδι.
«Οπως έφευγε, ένιωθα ανακούφιση» εγραψε στο Facebook, διηγούμενη την ιστορία που τη γέμιζε στεναχώρια.

Η ίδια αναρωτιόταν, «Ειμαι εγώ έτοιμη; Φτάσαμε σε αυτό το σημείο που δεν τον απασχολεί να τον καληνυχτίσω και να τον φιλήσω; Ειμαι έτοιμη να δω τον γιο μου να ανεξαρτητοποιειται; Kι εκείνος είναι έτοιμος να φύγει από το σπίτι και να μην είναι λυπημένος; Φανταστικό, τέλειο να τον βλέπω να μεγαλώνει… Αλλά γιατί νιώθω ένα κενό στο στομάχι; Συμβαίνει. Τον χάνω. Με τον τρόπο που πρέπει. Μεγαλώνει. Και ούτε μπορώ, ούτε θέλω να τον σταματήσω. »

Την ώρα που ξάπλωσε στο κρεβάτι του ο πιτσιρικάς την ξαναρώτησε και εκείνη αποφάσισε να ειναι μαζί του ειλικρινης. Του ειπε ότι μπορεί να πάει, αλλά αυτό την κάνει να νιώθει λίγο θλιμμένη… Και  τότε ο γιος της χωρίς δευτερη σκέψη της είπε «Αν σε κάνει να νιώθεις θλιμμένη, τότε δε θα πάω, μαμά».

Και η Quin γράφει τελειώνοντας την ανάρτηση της:
«Και τότε ήταν που η καρδιά μου έσπασε. Γιατί ήξερα ότι το εννοούσε. Ηταν αρκετά μεγάλος για να πάει. Ετοιμος ή όχι, θα φύγει. <3 

Ευχαριστώ Θεέ μου για το δώρο που μου έδωσες, αυτά τα πολύτιμα παιδιά. Να μην πάρω ποτέ δεδομένη τη δύναμη και την επιρροή μου επάνω τους στα χρόνια που θα τα έχω ακόμη σπιτι μου. Και να μην ξεχάσω ποτέ, πόσο σύντομα είναι αυτά τα χρόνια. Ακόμη και στις δύσκολες μέρες που θα μου φαίνονται ατελείωτες… Να έχω πάντα τη δύναμη να χρησιμοποιήσω τον χρόνο μου και την επιρροή μου σε αυτα, με συνεση και σοφία».