Στη νηπιακή ηλικία τα παιδιά είναι πιο ανεξάρτητα, μπορούν να εκφράζονται περισσότερο, όχι όμως και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους. Το αποτέλεσμα; Εκρήξεις θυμού, κλάματος ή υπέρμετρης χαράς και ενθουσιασμού. Όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά αναφέρει η ψυχολόγος Margot Sunderland στο motherandbaby.co.uk. “Τα μέρη του εγκεφάλου που βοηθούν εμάς τους ενήλικες να κατανοήσουμε πώς αισθανόμαστε δεν είναι ακόμα ανεπτυγμένα στα παιδιά αυτής της ηλικίας. Έτσι, ενώ εμείς μπορούμε να μετριάσουμε τα συναισθήματά μας, το παιδί δεν μπορεί. Απλώς αντιδρά!”
Μεγαλώνοντας, το παιδί θα μάθει μόνο του να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, ωστόσο υπάρχουν τρόποι να το βοηθήσετε κι εσείς ως γονείς.
Θυμός
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο θυμός προκύπτει από το σύγχυση που νιώθει το παιδί όταν καλείται να αντιμετωπίσει μία κατάσταση που δεν του αρέσει, όπως να του πάρει το αδερφάκι του το παιχνίδι ή να το διακόψετε την ώρα που φτιάχνει ένα παζλ γιατί είναι ώρα για ύπνο.
Σύμφωνα με την ειδικό, η άρνηση των συναισθημάτων -ακόμα και των αρνητικών- έχει αρνητικές επιπτώσεις, καθώς υποδηλώνουν ότι ένα συναίσθημα είναι “κακό” και δεν πρέπει να το νιώθουμε. Αντιθέτως, αναγνωρίζοντας το συναίσθημα, το αποδεχόμαστε και είναι πιο εύκολο να το διαχειριστούμε. Έτσι, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε όταν το παιδί είναι θυμωμένο είναι να το βοηθήσετε να καταλάβει γιατί αισθάνεται έτσι. Για παράδειγμα, εάν το έχετε διακόψει την ώρα που κάνει το παζλ του, μπορείτε να το πείτε “Ξέρω πόσο σου αρέσει που έφτιαχνες το παζλ του και πόσο ήθελες να το τελειώσεις.”
Εκφράζοντας τα συναισθήματά του με λόγια, του δείχνετε ότι αναγνωρίζετε τις ανάγκες του και ότι καταλαβαίνεται πώς νιώθει. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο το παιδί καταλαβαίνει ότι εφόσον αναγνωρίζετε αυτό που νιώθει, δεν είναι κάτι που αισθάνεται μόνο εκείνο, κάτι που το κάνει και πιο διαχειρίσιμο.
Φόβος
“Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να τρομάξουν ένα μικρό παιδί. Σε αυτήν την ηλικία έχει μόλις αρχίσει να εξερευνά τον κόσμο και οτιδήποτε δεν μπορεί να προβλέψει ή να ελέγξει ίσως του φανεί τρομακτικό” αναφέρει η Sunderland. Το πόσο ανήσυχο είναι το παιδί όταν συμβαίνει κάτι απροσδόκητο, εξαρτάται από την προσωπικότητά του. Ο καλύτερος τρόπος ωστόσο να ηρεμήσετε ένα φοβισμένο παιδί είναι να το καθησυχάσετε δείχνοντάς του ότι όλα είναι καλά. Απλά και μόνο η φωνή ενός γονέα ή μία αγκαλιά μπορεί να το ηρεμήσει.
Επίσης, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί να πάρει τον έλεγχο στα χέρια του. Εάν για παράδειγμα φοβάται τις αράχνες και δείτε ξαφνικά μία, δώστε στην αράχνη ένα όνομα και δημιουργήστε μία ιστορία μέσα από την οποία η αράχνη θα αποκτήσει μία προσωπικότητα φιλική και όχι τρομακτική.
Πηγή