Στην ηλικία των δύο ετών, τα παιδιά έχουν μία ανίκητη επιθυμία να ανακαλύψουν τον κόσμο και οποιοδήποτε εμπόδιο τους προκαλεί εκνευρισμό. Επίσης, σε αυτήν την ηλικία δοκιμάζουν τα όριά τους, σταδιακά ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και όλα αυτά χωρίς ακόμα να έχουν αναπτύξει τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες ή να έχουν μάθει να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους. Όλα τα παραπάνω συνεπάγονται κλάματα, φωνές και νεύρα, και είναι ο λόγος που στα παιδιά δύο ετών έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «τα τρομερά δίχρονα».
Πολλές φορές βέβαια τα παιδιά, έχουν αυτή τη συμπεριφορά και μετά την ηλικία των δύο ετών.
Υπάρχουν, λοιπόν, και «τρομερά τρίχρονα;»
Σύμφωνα με την αναπτυξιακή ψυχολόγο Susanne Ayers Denham, την ίδια συμπεριφορά μπορεί να έχουν και τα παιδιά ηλικίας τριών ετών. Η συμπεριφορά και η ψυχολογία των παιδιών κάνει κύκλους. Υπάρχουν φάσεις που τα παιδιά είναι πιο ήρεμα και άλλες που καλούνται να δουλέψουν κάποια δεξιότητά τους, γεγονός που ενδεχομένως τα στρεσάρει παραπάνω. Το ίδιο ισχύει και όταν καλούνται να διαχειριστούν μία αλλαγή στη ζωή τους.
Όσο το παιδί μεγαλώνει, οι ικανότητες και οι δεξιότητές του αναπτύσσονται. Το παιδί μπορεί να κατανοήσει καλύτερα τι γίνεται γύρω του, ωστόσο, όσο αποκτά νέες εμπειρίες και ανακαλύπτει καινούρια πράγματα, η συμπεριφορά του μπορεί να γίνει απρόβλεπτη και να έχει ξεσπάσματα. Για παράδειγμα, όταν το παιδί πηγαίνει πρώτη φορά βρεφονηπιακό σταθμό, ίσως αντιδράσει στη νέα αυτή συνθήκη, όπως και εάν στην οικογένεια προστεθεί ένα νέο μέλος, για το οποίο ίσως νιώσει ζήλια.
Το πιο σημαντικό βέβαια είναι το πώς ο γονιός αντιδρά στα ξεσπάσματα του παιδιού. Οι φωνές και θυμός, μόνο χειρότερα μπορούν να κάνουν τα πράγματα. Αντιθέτως, θα πρέπει να ενθαρρύνετε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του σε μία ήρεμη συζήτηση. Ακόμα και εάν το παιδί δυσκολεύεται να το κάνει, κάντε υπομονή. Προσπαθήστε να καταλάβετε τι είναι αυτό που πυροδοτεί αυτή τη συμπεριφορά και από εκεί και πέρα θα είναι πιο εύκολο να διαχειριστείτε την κατάσταση.
Πηγή: babycenter.com
Πηγή