Το παιχνίδι ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά προσφέρει ευχαρίστηση και χαρά και στους δύο και συμβάλει στη δημιουργία και τη διατήρηση μιας συναισθηματικής και υποστηρικτικής σχέσης, που είναι πολυ σημαντική για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
Μέσα από το παιχνίδι το παιδί έχει την δυνατότητα να δράσει ελεύθερα, να αναπτύξει τις σωματικές του ικανότητες (όπως τη μυϊκή δύναμη, την ισορροπία , τo συντονισμό των κινήσεων) , τη γλωσσική ικανότητα, την κρίση του, να ζήσει σε ένα κόσμο φανταστικό και το κυριότερο να εκφράσει τα συναισθήματα του .
Το 1989 τα Ηνωµένα Έθνη αναγνώρισαν το παιχνίδι ως δικαίωµα όλων των παιδιών, υπογραμμίζοντας τον θεµελιώδη του ρόλο στην παιδική ηλικία. Το παιχνίδι είναι κεντρικό για:
την υγιή ανάπτυξη
τη σωµατική υγεία
την ψυχική υγεία και ευτυχία
τη µάθηση και εκπαίδευση
την αλληλεπίδραση, συνεργασία και κοινωνικοποίηση µε συνοµηλίκους
τη συναισθηµατική ανθεκτικότητα και αυτοπεποίθηση
Tο παιχνίδι δεν βοηθά µόνο σε ατοµικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό. To παιχνίδι είναι ένας από τους τρόπους που τα παιδιά µαθαίνουν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους γύρω τους και εξερευνούν το περιβάλλον τους και είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για την ανάπτυξη μιας ψυχικά υγιής προσωπικότητας. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η έλλειψη του παιχνιδιού από τη ζωή του παιδιού θεωρείται ως ένδειξη κάποιας ψυχικής ή συναισθηματικής διαταραχής τόσο σε προσωπικό όσο και σε επίπεδο διαπροσωπικής συναλλαγής (π.χ αυτισμός ).
Είναι σημαντικό λοιπόν οι γονείς να παρέχουν ευκαιρίες στα παιδιά, ώστε να αναπτύσσουν το παιχνίδι τους. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να υπάρχει θετική διάθεση του γονιού απέναντι στο παιχνίδι, μην ξεχνώντας ότι ο πρωταρχικός σκοπός του παιχνιδιού είναι η ευχαρίστηση και όχι τέλεια εκτέλεση καθηκόντων .
Έτσι, λοιπόν, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι όχι απλά να επιτρέψουμε στο παιδί να παίζει, αλλά να ζηλέψουμε και να μάθουμε από την απόλαυση και τη λαχτάρα που έχουν τα παιδιά για το παιχνίδι, αφήνοντας τη μαγεία να μας συνεπάρει!
Πηγή