Σύμφωνα με το άρθρο 1346 του Αστικού Κώδικα, μνηστεία αποκαλείται η σύμβαση για μελλοντικό γάμο, η οποία όμως δεν γεννά αγωγή για εξαναγκασμό του.
Ασφαλώς όμως, οποιαδήποτε υπόσχεση ποινής που προβλέπεται στη σύμβαση μνηστείας για την περίπτωση της ματαίωσης του γάμου είναι άκυρη.
Ο νόμος όμως ορθά αναγνωρίζει αξίωση αποζημίωσης σε περίπτωση λύσης της μνηστείας χωρίς σπουδαίο λόγο π.χ όταν ο μνηστευμένος δίνει ψεύτικες ελπίδες στον άλλον ότι θα παντρευτούν κ.α. Αυτό μάλιστα προβλέπεται από το άρθρο 1347 του Αστικού Κώδικα.
Συγκεκριμένα ορίζεται ότι: «Αν κάποιος από τους μνηστευμένους διαλύσει τη μνηστεία χωρίς σπουδαίο λόγο, έχει υποχρέωση να αποζημιώσει τον άλλο ή τους γονείς του, καθώς και κάθε τρίτον που ενέργησε στη θέση των γονέων, για τη ζημία που έπαθαν εξαιτίας δαπανών ή άλλων μέτρων που έλαβαν με την προσδοκία του γάμου, αφού ληφθούν υπόψη και οι ειδικές περιστάσεις. Η ίδια υποχρέωση βαρύνει και το μνηστευμένο που προκάλεσε υπαίτια τη δικαιολογημένη διάλυση της μνηστείας από τον άλλο».
Αν ο γάμος ματαιώθηκε, καθένας από τους μνηστευμένους έχει δικαίωμα να απαιτήσει από τον άλλο, κατά τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, καθετί που του έδωσε ως δωρεά ή ως σύμβολο της μνηστείας.
Εδώ υπάγεται η περίπτωση αξίωσης επιστροφής δώρων π.χ δακτυλίδι αρραβώνων, ρολόι κ.λ.π. Αν ο ένας από τους μνηστευμένους αποβιώσει, θεωρείται, σε περίπτωση αμφιβολίας, πως έχει αποκλειστεί η αναζήτηση όσων είχαν δοθεί.
Σε κάθε περίπτωση, όπως προβλέπεται και στο άρθρο 1439 του Αστικού Κώδικα, όταν περάσουν δύο χρόνια από το τέλος του έτους, κατά το οποίο λύθηκε η μνηστεία, παραγράφονται όλες οι αξιώσεις που πηγάζουν από αυτή.
Δημήτριος Ν. Αυλωνίτης
Δικηγόρος, LL.B.
κιν. 6972205516
e-mail: info@avlonitislaw.gr
http://www.avlonitislaw.gr
Πηγή