Πώς μαθαίνω το παιδί μου να…γκρινιάζει;

Το παιδί «μαθαίνει» να γκρινιάζει!

Τι σημαίνει αυτό; Το κλάμα και η φωνή είναι ο δικός του τρόπος επιβίωσης. Από την ώρα που γεννιέται μαθαίνει να επικοινωνεί με το περιβάλλον του μέσω του κλάματος. Όταν λοιπόν οι ανάγκες του ικανοποιούνται, δηλαδή το βρέφος κλαίει και ο γονιός τρέχει για να το πάρει αγκαλιά, να το ταΐσει, να το αλλάξει κλπ, τότε ενισχύεται ο τρόπος αυτός. Αντιλαμβάνεται δηλαδή το αυτονόητο, πως «κλαίω και παίρνω αυτό που έχω ανάγκη», φυσιολογικό σε αυτή την περίοδο της ζωής του. 

Καθώς μεγαλώνει, μαθαίνει πως υπάρχει και άλλος τρόπος επικοινωνίας, όπως το να δείξει με το χεράκι του για παράδειγμα τι θέλει, οι γκριμάτσες του προσώπου του αλλά και ο λόγος.

Αν λοιπόν ο γονιός εξακολουθεί και τρέχει κάθε φορά που το μικρό του κλαίει ή φωνάζει, τότε απλά ενισχύει αυτή τη συμπεριφορά του. Αν σταδιακά αρχίσει και του εξηγεί πως τώρα πια η επικοινωνία γίνεται με άλλον πλέον τρόπο εφόσον μπορεί να μιλήσει, χωρίς όμως να απαντά στην τσιριχτή παιδική φωνούλα, τότε το παιδί παίρνει το μήνυμα πως «μάλλον χρειάζεται να εξηγήσω τι ακριβώς θέλω, τι μου αρέσει ή όχι, κλπ για να με ακούσει η μαμά μου ή ο μπαμπάς μου!»

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σημαντικό βέβαια όπως καταλαβαίνουμε να υιοθετούν την ίδια στάση και οι δύο γονείς, ώστε να μην παίζουν το ρόλο του «καλού» και «κακού» γονιού και ενισχύουν «κακές» παιδικές συμπεριφορές!

Έλλειψη οριοθέτησης

Αν ο γονιός κάνει όλα τα χατίρια του παιδιού του, τότε το κακομαθαίνει με αποτέλεσμα το παιδί να θεωρεί πως «έτσι πρέπει να γίνει!» Άρα λοιπόν, όταν κάποια στιγμή ο γονιός του αρνηθεί κάτι, αυτό δεν μπορεί να καταλάβει γιατί υπάρχει αυτή η άρνηση – εφόσον δεν την έχει μάθει μέχρι τώρα και απλά γκρινιάζει, διεκδικώντας το αυτονόητο για αυτό!

Γκρινιάρης γονιός!

Ναι, αν ο γονιός γκρινιάζει με το παραμικρό, το παιδί απλά τον μιμείται αντιγράφοντας τη δική του συμπεριφορά, όπου απλά μαθαίνει και αυτό να γκρινιάζει, εφόσον είναι ο τρόπος που «παίζει» στην οικογένεια! Και πως θα του πείτε μετά να μην γκρινιάζει όταν το κάνετε εσείς; Και ο γκρινιάρης γονιός συνήθως είναι μίζερος, δεν απολαμβάνει τη ζωή μαθαίνοντας και το μικρό του επίσης να είναι μίζερο και να μην ευχαριστιέται…

Μοτίβο άρνησης-γκρίνιας-υποχώρησης

Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό; Αν ο γονιός στην αρχή αρνείται να το ακούσει ή να υποκύψει σε αυτό που το παιδί θέλει αλλά μετά λόγω του ότι κουράστηκε να το ακούει να γκρινιάζει, είναι ο ίδιος κουρασμένος, βιάζεται να φύγει κλπ, και τελικά ενδίδει, τότε το παιδί και πάλι μαθαίνει πως αργά ή γρήγορα «θα περάσει το δικό του». Και βέβαια, είναι και ένα ωραίο παιχνιδάκι αυτό, δεν συμφωνείτε;

Ανικανοποίητη πιο βαθιά του ανάγκη

Πολλές φορές ο γονιός δεν μπορεί να δει πως το παιδί του μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα, να παρουσιάζει συναισθηματικές ή παθολογικές διαταραχές. Αποτέλεσμα να θεωρεί πως απλά είναι κακομαθημένο ή ένα «δύσκολο» παιδί, ενώ εκείνο χρειάζεται βοήθεια ειδικού!

 Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί:

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr