Όταν οι έφηβοι προτιμούν τους φίλους περισσότερο από τους γονείς τους

Για πολλούς γονείς είναι δύσκολο να παραδεχτούν και να αποδεχτούν ότι τα έφηβα παιδιά τους προτιμούν περισσότερο τους φίλους τους απ΄ότι τους ίδιους.

Μιλάνε συνεχώς με τους συνομιλήκους τους, δεν εμπιστεύονται τους γονείς τους για να μοιραστούν τα μυστικά τους και δεν έχουν διάθεση να βγαίνουν μαζί τους.Η μόνη τους αγωνία είναι να έχουν την αποδοχή των φίλων τους.

Αυτή όμως είναι ακόμα μια πλευρά της εφηβείας, την οποία καλείστε να αντιμετωπίσετε.

Φίλοι στην εφηβεία 

Η εμπιστοσύνη που δείχνουν οι έφηβοι στους φίλους τους, τους βοηθάει να νιώθουν ότι ανήκουν κάπου και επιπλέον ευνοεί και την ανάπτυξή τους.

Μια νέα μελέτη διαπίστωσε ότι αυτό συμβαίνει συνήθως μετά από ένα αγχωτικό γεγονός, όπως η αποτυχία σε ένα διαγώνισμα. Ερευνητές από τα πανεπιστήμια Murdoch και Griffith της Αυστραλίας μελέτησαν εφήβους σε πραγματικό χρόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας και διαπίστωσαν ότι μετά από ένα δυσάρεστο συμβάν, οι έφηβοι αισθάνονται καλύτερα όταν είναι με συνομηλίκους τους παρά με ενήλικες.

«Αυτή η συναστροφή σε περιόδους στρες μπορεί να προσφέρει στους εφήβους έναν ανοιχτό, υποστηρικτικό και ικανοποιητικό χώρο που θα τους βοηθήσει να μετριάσουν τη συναισθηματική αναταραχή που νιώθουν λόγω της εφηβείας», τόνισαν οι ερευνητές.

Τι δείχνει έρευνα 

Ειδικότερα, συνέλεξαν δεδομένα από 108 αγόρια και κορίτσια ηλικίας 13 έως 16 ετών, από ένα σχολείο στη Δυτική Αυστραλία στο οποίο φοιτούν μαθητές από μειονοτικές οικογένειες.

Πέντε φορές την ημέρα, για επτά ημέρες, οι έφηβοι συμπλήρωναν διαδικτυακές έρευνες που λάμβαναν στα smartphone τους κατά τη διάρκεια και μετά το σχολείο, ( όχι κατά τη διάρκεια των μαθημάτων). Οι μαθητές καλούνταν να απαντήσουν στην εξής ερώτηση: «Από την τελευταία φορά που σας έστειλαν μήνυμα, σας έχει συμβεί κάτι κακό;». Οι έφηβοι αξιολογούσαν την πρόσφατη εμπειρία τους μεταξύ 1 (“Κατά είδος”) και 5 (“Πολύ κακή”) και έκαναν μια σύντομη περιγραφή. Ανέφεραν επίσης πόσο χαρούμενοι, λυπημένοι, μοναχικοί, ζηλιάρηδες και ανήσυχοι ένιωθαν και με ποιον ήταν.

Η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης,  Bep Uink είπε ότι ενώ οι συμμετέχοντες αντιμετώπισαν «τυπικούς εφηβικούς στρεσογόνους παράγοντες», όπως η αποτυχία σε ένα τεστ, ανέφεραν επίσης πρόσθετους παράγοντες άγχους , όπως πίεση για σεξ, αντιμετώπιση ρατσισμού, καυγάδες, δύσκολη συμβίωση στο σπίτι, υποχρέωση να πηγαίνουν τα μικρότερα αδέρφια στο σχολείο αλλά και εργασία μετά το σχολείο για να εξασφαλίσουν ένα επιπλέον εισόδημα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι έφηβοι που ήταν με (ή επικοινωνούσαν διαδικτυακά με) φίλους αμέσως μετά από ένα αγχωτικό γεγονός ανέφεραν χαμηλότερα επίπεδα λύπης, ζήλιας και ανησυχίας – και υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας – από εκείνους που ήταν μόνοι ή το μοιράζονταν μόνο με τους ενήλικες.

«Οι φίλοι φαίνεται να είναι ένα «συναισθηματικό τονωτικό»-τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα», λέει η συν-συγγραφέας της μελέτης Dr. Kathryn Modecki

Αυτά τα οφέλη – το να είσαι με φίλους (έναντι οικογένειας) μετά από έναν στρεσογόνο παράγοντα— φάνηκαν να είναι ακόμη πιο έντονα για τα κορίτσια παρά για τα αγόρια. Οι αλληλεπιδράσεις των κοριτσιών συχνά συνεπάγονται συζήτηση μεταξύ τους, σύμφωνα με την Uink, ενώ τα αγόρια αλληλεπιδρούν κατά τη διάρκεια μιας φυσικής δραστηριότητας. Τα κορίτσια περιμένουν να λάβουν περισσότερη υποστήριξη από τις συνομηλικές τους σε σχέση με τα αγόρια.

Πώς παρηγορούν οι συνομήλικοι ο ένας τον άλλον;

«Η κοινωνική υποστήριξη και οι αντιπερισπασμοί μπορεί να είναι μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους οι συνομήλικοι βοηθούν ο ένας τον άλλον να αντιμετωπίσει τα «σκαμπανεβάσματα» της καθημερινής ζωής», εικάζει η Uink. Με άλλα λόγια, οι συνομήλικοι μπορούν να ενθαρρύνουν τους εφήβους, να τους εμψυχώσουν ή απλώς να τους κάνουν να νιώσουν καλύτερα.

Η ίδια ενθαρρύνει τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς να βοηθήσουν τους νέους να καλλιεργήσουν την ικανότητα υποστήριξης του εαυτού τους και των άλλων, μέσω της ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων όπως η καλοσύνη , η ενσυναίσθηση ή η συμπόνια.

Πηγή: greatergood.berkeley.edu