«19 χρόνια είμαι μάνα του Γιάννη. Είναι αυτιστικός. Και αυτή είναι η ζωή μας»

Συνειδητοποίησε νωρίς ότι η εσωστρέφεια δεν βοηθά κανέναν σε αυτές τις περιπτώσεις και επέλεξε να παλέψει όσο μπορεί για να κάνει την καθημερινότητά τους καλύτερη. Για όλους… Στη σελίδα της στο facebook αναρτά συχνά στιγμές από τη ζωή τους, άλλοτε δύσκολες, άλλοτε ακόμα πιο δύσκολες, που αποπνέουν αν μη τι άλλο έναν απέραντο θαυμασμό για την ψυχική της δύναμη να στηρίξει με όποιο τρόπο μπορεί το παιδί της.

Σας παρουσιάζουμε ένα από τα κείμενά της που περιγράφει πώς είναι μια βόλτα με τον Γιάννη…

«Αυτή τη φορά θα σας πω μικρές ιστορίες με τον Γιάννη τώρα που έχει μεγαλώσει και είναι 19.
Αυτές που ήταν μικρός τις έχω ξεχάσει ηθελημένα γιατί όταν βγαίναμε βόλτα ντρεπόμουν κ αισθανόμουν άβολα.
Τώρα έχω γίνει σκληροπυρηνική με μαύρο χιούμορ.

Η βόλτα με τον Γιάννη λοιπόν!
Κατ´αρχήν περπατάει πάρα πολύ γρήγορα και εγώ τρέχω πίσω του. Γι αυτό με βλέπετε σε αγώνες για να είμαι σε φόρμα! Έχει δάσκαλο ειδικό στους αυτιστικούς εδώ και τρία χρόνια, που τον έχει μάθει να μην περνάει τον δρόμο χωρίς να μας περιμένει.
Οπότε το ατύχημα το γλιτώνουμε αλλά κρατάω μικρό καλάθι.

Στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που είναι σαλταρισμένος από τις ορμόνες η βόλτα είναι δύσκολη γιατί είναι υπερκινητικός, ξέρει τι θέλει κ δεν του αλλάζεις γνώμη, έχει σωματική δύναμη καθότι 1,80.
Αν πάρουμε ταξί κάθεται μπροστά δίπλα στον οδηγό και ξαφνικά αρχίζει να του μιλάει γι αυτά που τον ενδιαφέρουν όπως “η Παναγία των Παρισίων” “η Σταχτοπούτα” “τα 101 σκυλιά της Δαλματίας”
Οι οδηγοί ταξί σε σοκ και ο Γιάννης να μιλάει Disney!

Πρέπει να προλαβαίνω τις κινήσεις του. Δηλαδή αν περάσει πεζός δίπλα από περίπτερο να μην αρπάξει κανά Oreo ή τσίχλα και φύγει.
Έχει τύχει να ρουφήξει Sprite με καλαμάκι από τραπέζι που κάθονταν άνθρωποι ν´απολαύσουν τη μέρα τους, γιατί απλά λατρεύει τη Sprite!
Έχει αρπάξει πατάτες τηγανιτές από πιάτο κατά την έξοδο από εστιατόριο. Εκεί που λες “λίγο ακόμα και φτάσαμε σπίτι να ησυχάσω”..τσακ αρχίζεις τα “συγνώμη είναι ΑΜΕΑ να σας προσφέρω μια άλλη sprite, μια καινούργια μερίδα πατάτες”!

Οι αντιδράσεις δεν είναι πάντα καλές… άλλοι με συμπονούν άλλοι μου λένε να τον μαζέψω. Επί λέξη.
Έχει τρέλα να σπάει μπαλόνια για ν´ακούει το μπαμ.
Έσπασε μπαλόνι που ήταν δεμένο σε καρότσι,η μάνα που κάπνιζε αμέριμνα πίσω,της έπεσε το τσιγάρο από το στόμα, άρχισα εγώ τα συγνώμη και τις εξηγήσεις, μου είπε “ναι οκ αλλά μαζεύτε τον”.
Είπα “προσπαθώ αλήθεια” και έβγαλα 10€ για αντικατάσταση μπαλονιού τα οποία πήρε.
Μου λένε ” μα τα πήρε;” ναι τα πήρε γιατί μπορεί να μην είχε άλλα, γιατί μπορεί να ήταν σε κατάσταση σοκ. Δεν με πειράζει. Το “μαζεύτε τον” με πειράζει για 30″.Τόσο κρατάει η στενοχώρια μου πλέον.

Καταπίνω και πέτρες πια.
Αλλά υπάρχουν και πολλοί καλοί άνθρωποι στο δρόμο μας που λένε “δεν πειράζει κουράγιο” μας χαρίζουν τις τσίχλες, τα μπισκότα, τις ταρίφες με το ταξί.
Από τις πιο αγαπημένες ιστορίες είναι από το καλοκαίρι του 2015 στην αρχή των capital controls. Θυμάστε που ο κόσμος ήταν σε τεράστιες ουρές μπροστά από τα ATM;
Λοιπόν ο Γιάννης τότε είχε την τρέλα να περνάει εκ δεξιών όλων των ανθρώπων και αντικειμένων που έβρισκε μπροστά του. Τι εννοώ; Αν έβρισκε κολώνα, μηχανή παρκαρισμένη, αυτοκίνητο (τα δύο τελευταία εννοείται ότι ήταν παρκαρισμένα παρανόμως σε πεζοδρόμια) καρέκλα, τραπέζι έπρεπε να στριμωχτεί κ να περάσει από δεξιά τους.

Και φτάναμε στην ουρά των ATM!Ο Γιάννης πέρναγε από τα δεξιά της ουράς με φόρα και καμιά φορά ουρλιάζοντας μπροστά από τον πρώτο ανθρωπάκο που έπαιρνε τα ευρώ του μην του τα πάρει ο Τσίπρας. Βάλτε στο σκηνικό και μια γριά που έβλεπε τα 50€ της στον αέρα, τον Γιάννη σαν πιθανό ληστή και τη φτιάξατε τη μαύρη κωμωδία.

Αυτά λοιπόν για τις βόλτες μου με τον Γιάννη που με πιάνει νευρικό γέλιο πιά κ όχι κλάμα!
Στο μικρό βίντεο ο Γιάννης θυμάται ότι προσπέρασε κολώνα από αριστερά και γυρνάει πίσω να την περάσει από δεξιά! Αυτό παίξτε το στο μυαλό σας επί χίλιες φορές!»

Ευχαριστούμε την κυρία ‘Αδα Σταματάτου που μας έδωσε την άδεια να χρησιμοποιήσουμε φωτό της οικογένειάς της.