Η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού καθιερώθηκε το 1866 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και κάθε χρόνο η 21η Μαρτίου είναι μία ημέρα αφιερωμένη στην εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων.
Θυμάμαι πριν χρόνια έτυχε να δω την ταινία «The Βoy in the Striped Pyjamas». Πρωταγωνιστές ήταν δύο μικρά αγόρια. Το ένα ήταν παιδί Εβραίων που βρέθηκε με τους γονείς του κλεισμένο στο Άουσβιτς την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το άλλο ήταν γιος ενός Γερμανού Στρατηγού και ζούσε πλουσιοπάροχα σε ένα σπίτι δίπλα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ένα περιστατικό έκανε τα δύο παιδιά να γνωριστούν τυχαία και παρόλο που τους χώριζε ένα συρματόπλεγμα, μεταξύ τους αναπτύχθηκε μία δυνατή φιλία. Ο ένας έβλεπε στα μάτια του άλλου απλά έναν συνομήλικο, έναν φίλο. Αντιλαμβάνονταν ότι ήταν διαφορετικοί, αυτά όμως που τους ένωναν, όπως η ανάγκη για παρέα ή παιχνίδι, ήταν πιο σημαντικά από αυτά που τους χώριζαν.
(πηγή φωτογραφίας: imdb.com)
Την εικόνα με τα δύο αγόρια να παίζουν μαζί με ένα συρματόπλεγμα ανάμεσά τους, δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Βλέποντάς την τότε, συνειδητοποίησα ότι ο ρατσισμός είναι γέννημα δικό μας, των μεγάλων. Αν ένα παιδί δεν τον μάθει, δεν θα τον νιώσει, δεν θα τον καταλάβει. Δε λένε άλλωστε τυχαία ότι «ρατσιστής δεν γεννιέσαι, γίνεσαι» και είναι αλήθεια.
Τα παιδιά παραδειγματίζονται από τις δικές μας συμπεριφορές, από τις δικές μας πεποιθήσεις και εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το τι άνθρωποι θα γίνουν μεγαλώνοντας. Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν τη σημερινή ημέρα και ας μιλήσουμε στα παιδιά για τη διαφορετικότητα. Ας τους εξηγήσουμε ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είμαστε ίδιοι, είμαστε όμως ίσοι και ότι η διαφορετικότητα είναι αυτή που κάνει τον κάθε έναν από εμάς τόσο ξεχωριστό.
Πηγή