Πανελλήνιες 2015: Εγώ, οι Πανελλήνιες και… το άγχος μου!

Εντάξει παιδιά! Το έχουμε καταλάβει όλοι! Έχετε άγχος! Δίνετε εξετάσεις! Πώς κάνετε έτσι; Κι εμείς δώσαμε! (Και οι περισσότεροι κάναμε έτσι και πιθανόν χειρότερα….)

Αλλά, λογικό δεν είναι; Φυσικά είναι και λογικό και ανθρώπινο και γι’ αυτό δε χρειάζεται ούτε να το ξορκίζουμε ούτε να το «κουκουλώνουμε».

Μπορούμε, όμως, πάντα να συνδιαλλαγούμε μαζί του, όπως θα κάναμε με έναν καλό φίλο. Μα είναι το άγχος φίλος; Είναι φίλος κάποιος που δε σ’ αφήνει να καταπιείς, που σου κάνει το στομάχι αεροπλάνο και τους κροτάφους σου να σφυροκοπούν ανελέητα; Και είμαι εδώ για να σου πω ορθά και κοφτά : ΝΑΙ. ΕΙΝΑΙ.

Αν αφουγκραστείς τι σου λέει, ΕΙΝΑΙ. Κι αυτό που σου λέει πάντα, μα πάντα, για οποιοδήποτε λόγο κι αν αγχώνεσαι, είναι ότι κοιτάς εκεί ακριβώς, όπου δεν θες με τίποτε να πας!

Επομένως, αν δεν θες να πας εκεί που κοιτάς, θα πρέπει να κοιτάς εκεί που θες. Τέλος.

Μην το προσπεράσεις έτσι αυτό που μόλις διάβασες. Γράψε το κάπου να το βλέπεις συνέχεια. Και όχι μόνο τώρα, αλλά κάθε φορά που θα επιχειρείς κάτι καινούριο στη ζωή σου. Κάτι σημαντικό για σένα.

Σκέψου το λίγο…

Κατ’ αρχάς, το άγχος προέρχεται από το φόβο του τι μπορεί να πάει στραβά σε δέκα λεπτά, σε μια ώρα, σε μια βδομάδα, σε ένα μήνα από σήμερα. Δηλαδή, αγχώνεσαι επειδή παίζεις στο μυαλό σου μια ταινία για ένα πιθανό, άσχημο, μελλοντικό πάντα νοητικό κατασκεύασμα.

Δεν αγχώνεσαι ποτέ για κάτι που συμβαίνει ΤΩΡΑ! Γιατί απλούστατα δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο! Αν κάτι άσχημο συμβαίνει τώρα, απλώς το αντιμετωπίζεις. Δεν έχεις την πολυτέλεια να φοβηθείς, να αγχωθείς. Απλώς ενεργείς. Δρας.

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Σκέφτεσαι την άσχημη πιθανότητα, που είναι πάντα μόνο μια πιθανότητα και πάντα μελλοντική και σε παραλύει τώρα. Σε ακινητοποιεί. Και κλαις τη μοίρα σου. Φωνάζεις υστερικά. Κοπανάς πόρτες ή ό, τι άλλο βρεθεί μπροστά σου. Τα παρατάς. Δε διαβάζεις. Μετά κοιτάς το ρολόι, βλέπεις την ώρα που έχει περάσει και σε πιάνει χειρότερος πανικός. (Μμμμ, όχι δεν είμαι μάγος, όπως κι εσύ είμαι άνθρωπος και συμβαίνει να το’ χω δει το έργο αρκετές φορές, γι’ αυτό πριν εκνευριστείς και με μένα που σου κάνω την έξυπνη, σου λέω να στήσεις αυτί και να δεις τι σου ψιθυρίζει ο πανικός σου…)

Αν, όμως, στρωθείς να διαβάσεις και ενεργήσεις και πάρεις εσύ τα ηνία στα χέρια σου, μέσα σε δέκα το πολύ λεπτά το άγχος σου θα χει πάει περίπατο. Γιατί απλούστατα είναι αποτέλεσμα από το φάντασμα του αύριο και συ είσαι ενεργός στο παρόν σου. Κι αυτά τα δύο δε μπορούν να συνυπάρξουν ταυτόχρονα…

Εννοείται, πως μόλις αφεθείς, μπορεί να ξανάρθει. Τότε, ευχαρίστησέ το για το μήνυμα ότι είσαι εκτός πορείας και ρώτα δυνατά τον εαυτό σου: «Τι μπορώ να κάνω τώρα;» Και καν’ το. Μπες πάλι στη στιγμή. Εδώ είναι η δύναμή σου. Όχι στο χτες. Ούτε στο σε λίγο. Είναι στο ΤΩΡΑ.

Το άγχος σου, λοιπόν, σου λέει άλλοτε ήπια και άλλοτε όχι και τόσο ευγενικά: «Φιλαράκο, άλλαξε κανάλι. Το έργο είναι ακατάλληλο για την υγεία σου και τις επιδιώξεις σου. Κοινώς, παρ’ το αλλιώς θα βρεις…»

Αν ανήκεις στους πολύ καλά διαβασμένους και με σαφή στόχο και νιώθεις να σε καταβάλλει το άγχος είναι γιατί έχεις επενδύσει ψυχή, χρόνο και ενέργεια για κάτι που αγαπάς πολύ και αφήνεις σκηνές αποτυχίας να κάνουν πάρτυ στο νου σου. Ή ότι είσαι πάρα πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου.

Επομένως, το άγχος σου, σου λέει: « Αυτά που σκέφτεσαι δε σε συμφέρουν. Κοίτα πόσο δρόμο έκανες ως τώρα! Κοίτα πόσο έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου, πόσο κατήργησες τα όρια που νόμιζες ότι είχες! Έχεις κάνει πολύ καλή δουλειά και μπορείς να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου. Κοίτα τώρα τι σε περιμένει στο τέλος αυτής της διαδρομής, κοίτα το καλά και νιώσε το. Γίνε ένα μ’ αυτό. Και πάρε δύναμη και κουράγιο. Παραδέξου την αγάπη που τρέφεις για το όνειρό σου και θα σε θρέψει κι εκείνη». Αν ακούσεις το μήνυμα που σου μεταφέρει θα αφεθείς να χαλαρώσεις.

Αν τώρα ανήκεις στους μέτρια προετοιμασμένους και αγχώνεσαι είναι γιατί νιώθεις λίγος. Νιώθεις ένοχος που δε διάβασες περισσότερο, ενώ είχες το χρόνο και τα μέσα.

Σ’ αυτή την περίπτωση, το άγχος σου, σου λέει ότι βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από ένα παραμορφωτικό καθρέφτη. Τον βλέπεις ανάξιο και λίγο τη στιγμή που είναι άξιος και πολύς. Τον βλέπεις λάθος, ενώ είναι σωστός. Μπορεί να έκανες κάτι που θεωρείς λάθος αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι εσύ είσαι λάθος.

Μπορεί να μην είχες ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θες να κάνεις, οπότε να μην είχες και το κίνητρο να μπεις στην κοπιώδη διαδικασία των εξετάσεων. Επομένως δεν είσαι λάθος. Το ότι δεν διάβασες ήταν η σωστή αντίδραση στη μη δέσμευσή σου με κάτι συγκεκριμένο.

Μπορεί να έθεσες ως προτεραιότητα κάτι άλλο που για σένα είχε περισσότερη σημασία.

Μπορεί εξ αρχής να είχες δεδομένη την αποτυχία και παρόλο που διαβάζεις να μην έχεις τα αποτελέσματα που θα ήθελες.

Να ξέρεις, όμως, ότι, όποιος κι αν είναι ο λόγος εσύ έκανε το καλύτερο που μπορούσες. Αν μπορούσες να κάνεις κάτι διαφορετικό θα το είχες ήδη κάνει.

Επομένως, με ειλικρίνεια και θάρρος κοίταξε κατάματα τον εαυτό σου, συμφιλιώσου με την κατάσταση και εξέτασε με προθυμία, κατανόηση και αγάπη προς τον πολύτιμο εαυτό σου ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα και πάρε μια καινούρια απόφαση.

Και πάλι η λύση είναι απλή. Δώσε στο χρόνο που απομένει τον καλύτερο εαυτό σου τώρα και ό, τι γίνει. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Όσο ζεις και αναπνέεις δεν είναι ποτέ το τέλος του κόσμου. Και δεν είναι ποτέ αργά για να διεκδικήσεις, από τον εαυτό σου και τη ζωή, την εκπλήρωση όσων είναι πολύτιμα για σένα. Άλλωστε, μπορεί και να τα καταφέρεις με αυτή την προσπάθεια. Μπορεί και μια αναβολή να είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να σου συμβεί για να επανεξετάσεις εσένα, το σκοπό και τα μέσα που έχεις ή που χρειάζεσαι ακόμα ώστε να γίνεις σαφέστατος στο τι ακριβώς επιθυμείς να κάνεις με τη ζωή σου και να το κάνεις. Όταν αργότερα θα κοιτάς πίσω, θα ανακαλύψεις ότι κάτι που δεν έγινε όταν το ήθελες ήταν γιατί το δώρο που κέρδισες ήταν καλύτερο και σε έκανε να εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο αυτό που εξαρχής επεδίωκες.

Αν, πάλι, ανήκεις σε κείνη την ομάδα υποψηφίων που εκ πεποιθήσεως δεν άνοιξες βιβλίο και παρ’ όλα αυτά έχεις άγχος γιατί δεν ικανοποίησες τις απαιτήσεις των γονιών σου ή των δασκάλων σου, είναι η ιδανική στιγμή να συσκεφτείς με τον εαυτό σου και να εξετάσεις τα ταλέντα που αναμφισβήτητα έχεις και μπορεί να μη σχετίζονται με το χώρο της ανώτερης και ανώτατης Εκπαίδευσης ή καλύπτονται από κάποιους άλλους φορείς. Αφού τα βρεις, σε παρακαλώ, να τα μοιραστείς με μας τους υπόλοιπους. Αν η μοναδικότητά σου σε καλεί να την εκφράσεις με κάτι διαφορετικό, ακολούθησε αυτό που σου λέει χωρίς φόβο και ενοχές. Μόνο με πάθος. Αυτό ούτως ή άλλως έχει ανάγκη ο κόσμος μας. Το «πως» θα το ανακαλύψεις, όταν δεσμευτείς, πως ό, τι και να γίνει, εσύ θα κάνεις αυτό που σε κάνει περισσότερο ευτυχισμένο.

Και μερικά περισσότερο πρακτικά αλλά εξίσου σημαντικά.

Ανάπνεε ήρεμα και βαθιά, περπάτα αρκετά, άκου τη μουσική που σε εμπνέει, πίνε πολύ νερό, τρώε ελαφρά, ζήτα βοήθεια όποτε νιώθεις ότι τη χρειάζεσαι, προσευχήσου, αν πιστεύεις κάπου ή ακόμη κι αν δεν ξέρεις που να προσευχηθείς, κάντο το έτσι κι αλλιώς, χαμογέλα πολύ και κυρίως αφιέρωνε τουλάχιστον δέκα λεπτά να φαντάζεσαι τον εαυτό σου ευτυχισμένο, πλαισιωμένο απ’ όσα θεωρεί ουσιώδη και πολύτιμα για τη ζωή του. Αν είναι να χρησιμοποιείς τη φαντασία σου, κάνε αυτό το πολύτιμο δώρο στον εαυτό σου και αξιοποίησέ την υπέρ σου.

Κάπου εδώ θα σου ευχηθώ με πολλή αγάπη, καλή δύναμη με μια μικρή παρότρυνση. Να αγαπάς τον εαυτό σου βαθιά και ουσιαστικά και να του το λες συνέχεια. (Είναι… ακουστικός τύπος)

Και να θυμάσαι :

Αυτή είναι η πρώτη κορυφή που σε καλεί να την κατακτήσεις. Καλή, χαρούμενη κι ευτυχισμένη ανάβαση!

Με εκτίμηση και σεβασμό σ’ αυτό που είσαι και σε ό, τι προσπαθείς…