Σεξουαλική κακοποίηση: Πώς μπορεί ο γονιός να προφυλάξει το παιδί του;

Αφορά και τους άνδρες και τις γυναίκες, ενώ γίνεται συνήθως από ενήλικες ή μεγαλύτερα παιδιά (πάνω από τα 16 τους χρόνια). Για να αποτρέψουν μάλιστα τα παιδιά από το να μιλήσουν σε κάποιον για αυτό, προκαλούν φόβο ή ακόμη και ενοχές, ενώ σε άλλες περιπτώσεις προσπαθούν να τα δελεάσουν με διάφορους τρόπους, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν το ότι δεν θα “προδώσουν” το μυστικό τους.

Πώς μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά από τέτοιες καταστάσεις;

Εδώ έρχεται και απαντάει η αναγκαιότητα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία. Το παιδί χρειάζεται να μάθει να αγαπάει το σώμα του, να συνειδητοποιήσει ότι το σώμα αυτό είναι δικό του και του ανήκει και ότι δεν θα αφήνει κανέναν να το πειράξει και να το αγγίξει εάν το ίδιο δεν θέλει. Χρειάζεται να μάθει να λέει ΟΧΙ σε συμπεριφορές που νιώθει ότι δεν θέλει και που δεν τις θεωρεί αποδεκτές, όπως επίσης να μάθει να λέει ΟΧΙ σε προτάσεις αλλά και πράξεις που του προκαλούν δυσφορία.

Πώς μπορεί ο γονιός να προστατέψει το παιδί του;

Άσχετα από το αν γίνεται το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στο σχολείο ή όχι, ο γονιός είναι αυτός που έχει την ευθύνη του παιδιού του. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται πρώτα να ενημερωθεί ο ίδιος πάνω σε αυτά τα θέματα, να αντιμετωπίσει πιθανές δικές του δυσκολίες ή ακόμη και δικά του σχετικά παιδικά τραύματα για να μην είναι ούτε απόμακρος από το παιδί του στο συγκεκριμένο θέμα αλλά ούτε από υπερβολική προστασία να μην το αφήνει να κάνει ένα βήμα μόνο του.

Χρειάζεται λοιπόν, να ενημερώσει το μικρό του με απλά λόγια. Να του πει ότι αν δει κάτι που δεν του αρέσει ή αν αισθανθεί ότι κάποιος προσπαθεί να αγγίξει το σώμα του, θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι το σώμα αυτό είναι δικό του και του ανήκει, κανείς άλλος δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Να του εξηγήσει ότι ναι μεν τα παιδιά πρέπει να σέβονται τους μεγαλύτερους ανθρώπους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πρέπει και να υπακούσει σε ότι του πει κάποιος επειδή είναι απλά μεγαλύτερος ή επειδή έχει “εξουσία”. Θα του πει ΟΧΙ και θα προσπαθήσει να απομακρυνθεί γρήγορα-έστω και τρέχοντας ακόμη, πηγαίνοντας να μιλήσει σε κάποιον που έχει εμπιστοσύνη. Αν είναι οι γονείς του κοντά θα πάει σε αυτούς, αν είναι στο σχολείο θα πάει στη δασκάλα ή στον δάσκαλο.

Αυτό που χρειάζεται να προσέξει ο γονιός, είναι να του μιλήσει με απλά λόγια που ταιριάζουν στο γνωστικό και ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο της ηλικίας του, χωρίς να προσπαθήσει να το τρομάξει για να το προφυλάξει καλύτερα.

Δεν σημαίνει ότι ο φόβος είναι πάντα και ο καλύτερος τρόπος προστασίας (μην ξεχνάμε ότι αρκετοί άνθρωποι “παραλύουν” μπροστά σε φοβικές καταστάσεις), ούτε να του περάσει το μήνυμα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί και θέλουν να το βλάψουν. Χρειάζεται λοιπόν να του εμφυσήσει την σιγουριά ότι ναι, μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους καταστάσεις με τον παραπάνω τρόπο.