Τα παιδιά που περνούν λιγότερο χρόνο με τους μπαμπάδες τους είναι επιρρεπή στο bullying

Αν ναι, η αντίληψή τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκφοβιστική συμπεριφορά, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Vanderbilt και την κοινωνιολόγο Andre Christie-Mizell.

«Η συμπεριφορά μας καθοδηγείται από την αντίληψή μας για τον κόσμο, οπότε αν τα παιδιά αισθάνονται ότι δεν τους αρκεί ο χρόνος και η προσοχή από τους γονείς, στη συνέχεια, αυτά τα συναισθήματα κάπου επανεμφανίζονται σε αλληλεπίδραση όμως με τους συνομηλίκους τους», δηλώνει η  Mizell,  καθηγήτρια κοινωνιολογίας και ψυχολόγος που ειδικεύεται στην οικογενειακή θεραπεία.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Youth & Society, συντάχθηκε με βάση δύο ερωτήσεις- «Ποια είναι η σχέση μεταξύ της πολύωρης εργασίας των γονέων και της εκφοβιστικής συμπεριφοράς στους έφηβους;» και «Ποια είναι η σχέση μεταξύ της συμπεριφοράς εκφοβισμού και τις αντιλήψεις της νεολαίας του πόσο χρόνο πρέπει οι γονείς να περνούν μαζί τους;».

Η Mizell διαπίστωσε ότι όσοι μπαμπάδες αδιαφορούν και αφιερώνουν ελάχιστο χρόνο στα παιδιά τους, αυτή τους η συμπεριφορά έχει μεγάλο αντίκτυπο στη συμπεριφορά εκφοφισμού.

Η κοινωνιολόγος ξεκίνησε την έρευνα νομίζοντας ότι οι πολλές ώρες εργασίας των μητέρων, δεδομένου ότι οι μαμάδες με συντριπτική πλειοψηφία είναι υπεύθυνες για τη φροντίδα και την παρακολούθηση των παιδιών – θα ήταν πιο πιθανό να έχουν αντίκτυπο για το αν τα παιδιά εκτίθενται σε εκφοβιστική συμπεριφορά ή είναι πολύ σκληρά απέναντι σε άλλους, ανυπάκουα στο σχολείο, κ.α. Ωστόσο φαίνεται πώς οι μπαμπάδες που εργάζονται πολλές ώρες ή κάνουν υπερωρίες και δεν ξοδεύουν αρκετό χρόνο με τα παιδιά τους, έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη συμπεριφορά των παιδιών τους.

Αντιθέτως οι πολλές ώρες εργασίας των μητέρων έδειξε μέτρια έως καθόλου επίδραση στη συμπεριφορά εκφοβισμού. Η Mizell πιστεύει ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται τη μητέρα ως πιο προσιτή μορφή, επειδή εξακολουθεί να έχει τις περισσότερες ευθύνες στο σπίτι είτε δουλεύει πολλές ώρες, είτε όχι.

Τα αποτελέσματα ασφαλώς προβληματίζουν. Η πρότασή της είναι να δημιουργηθεί  ένα χρονοδιάγραμμα για την αλληλεπίδραση γονέα-παιδιού, προκειμένου τα παιδιά να περνούν χρόνο και με τους δυο γονείς.