Τι είναι η παιδική νεοφοβία

Το φαινόμενο αυτό συνήθως εκδηλώνεται σε ηλικία 18 -24 μηνών, κορυφώνεται μεταξύ 2 και 6 ετών και μειώνεται προοδευτικά με την ηλικία.

Σε πολλές περιπτώσεις, ενώ προηγουμένως το παιδί έτρωγε όλα τα φαγητά και θεωρούνταν «εύκολο στο φαγητό», ξαφνικά και πεισματικά σταματά να δοκιμάζει οτιδήποτε νέο φαγητό. Η νεοφοβία θεωρείται μια εξελικτική διαδικασία που σχεδόν όλοι οι άνθρωποι τη βιώνουν σε διαφορετικό βαθμό.Μερικοί συγγραφείς κατατάσσουν τη νεοφοβία στις διατροφικές διαταραχές.

Τα φαγητά που αποφεύγουν συνήθως τα παιδιά είναι κυρίως τα λαχανικά, οι σαλάτες, τα φρούτα, τα όσπρια, το αυγό, το κρέας και μερικές φορές το ψάρι και το τυρί. Αντίθετα αρέσκονται στη κατανάλωση τροφών με άμυλο όπως το ψωμί, το ρύζι, τα μπισκότα, τα μακαρόνια και οι πατάτες. Δεν λένε όχι στα γλυκίσματα και στα παγωτά.

Το φαινόμενο αυτό προκαλεί εκνευρισμό και άγχος στους γονείς ιδίως στη μητέρα διότι ανησυχούν ότι τα παιδιά τους δεν καλύπτουν τις ανάγκες τους σε ενέργεια και θρεπτικά συστατικά σε μια περίοδο της ηλικίας τους που υπάρχει γρήγορη σωματική και πνευματική ανάπτυξη, αλλά και σε μια ηλικία που γίνεται και η διαμόρφωση των διατροφικών τους συνηθειών.

Δυστυχώς η επιμονή της μητέρας φέρνει συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα διότι στις ηλικίες αυτές υπάρχει ο φυσιολογικός αρνητισμός των παιδιών (ότι τους πεις, κάνουν το αντίθετο).

Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η άρνηση των παιδιών να δοκιμάσουν νέα τρόφιμα αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την επαναλαμβανόμενη έκθεσή τους σε αυτά. Μάλιστα, έχει φανεί ότι συνήθως χρειάζονται 5 με 10 εκθέσεις στο νέο τρόφιμο προκειμένου το παιδί να το συνηθίσει. Από το σημείο αυτό και έπειτα έχει φανεί ότι όσο συχνότερα το καταναλώνει τόσο μεγαλύτερη πιθανότητα έχει να αρχίσει να το ικανοποιεί και η γεύση του.

Επίσης, καλό είναι οι γονείς να σερβίρουν το νέο φαγητό σε μικρές ποσότητες σαν συνοδευτικό και όχι σαν κύριο πιάτο ενώ έχει διαπιστωθεί ότι το παιδί όταν βλέπει τους γονείς και τα αδέλφια του να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και επανειλημμένα να τρώνε κάποιο φαγητό, σε κάποιο στάδιο θα αποφασίσει να δοκιμάσει.

Χρειάζεται υπομονή και επιμονή από τους γονείς οι οποίοι δεν πρέπει να δείχνουν ενοχλημένοι ή αγχωμένοι αν το παιδί αρνηθεί κάποιο φαγητό. Η έντονη πίεση, ο εξαναγκασμός αλλά και η τιμωρία προκαλούν την αντίδραση του παιδιού, επιτείνουν τη φοβία του και τελικά φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα.