«Ζητείται άλογο για αμαζόνα», ένα βιβλίο για δυναμικά κορίτσια αλλά και αγόρια

Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου

«Μαμά… το έφερες;», ήταν η ερώτησή της όταν άνοιξα την πόρτα. «Ναι, καρδιά μου στην τσάντα μου το έχω!». Άρπαξε την τσάντα μου από τα χέρια, την άνοιξε και βρήκε το βιβλίο της.

«Ζη-τεί-ται ά-λο-γο για α-μα-ζό-να», συλλάβισε και συνέχισε, «Άντε, μαμά να τελειώνουμε τα μαθήματά μου για να διαβάσω το βιβλίο!». Και έτσι, δίχως να χάσουμε χρόνο και δίχως να προλάβω να κάτσω στον καναπέ μου έστω και λίγο για να ξεκουραστώ, πήγαμε στο υπνοδωμάτιό της για να κάνουμε τα μαθήματα της επόμενης μέρας.

Αφού τελειώσαμε, άρχισε να το διαβάζει σιγά-σιγά μόνη της, βλέπετε πάει στην Α’ δημοτικού και το βιβλίο αυτό ήταν ό,τι πρέπει για να κάνει και αναγνωστική εξάσκηση… χωρίς να το καταλαβαίνει η ίδια.

Το διάβασε μια φορά μόνη της και μετά μου ζήτησε να της το διαβάσω και εγώ. «Έλα μαμά… τώρα εσύ… Να κάνεις και τις φωνές όμως!» και έτσι άρχισα να διαβάζω την ιστορία της μικρής Αμαζόνας ή αλλιώς Δανάης.

Η Δανάη, είναι ένα κορίτσι που θέλει για μια φορά στη ζωή της να ντυθεί «Πριγκίπισσα» φέτος τις Απόκριες όπως όλα τα κορίτσια στην ηλικία της και όχι αρκουδάκι, γατάκι, σκυλάκι και όλα εκείνα που διάλεγε μέχρι πρότινος η μαμά της για εκείνη.

Και τη βρίσκει στην αστραφτερή στολή της Πριγκίπισσας Ηλιαχτίδας, με το διαμαντένιο στέμμα και το πορτοκαλί φόρεμα. Όταν όμως έρχεται το κουτί με τη φορεσιά στο σπίτι, λίγο πριν το πάρτι, την περιμένει μια τεράστια απογοήτευση. Αντί για την Πριγκίπισσα Ηλιαχτίδα βγαίνει από το κουτί μια κατακόκκινη αγορίστικη στολή ιππότη. Χάρη στη φαντασία όμως, της μαμάς της που δεν θέλει ποτέ να απογοητεύεται το μικρό της κοριτσάκι, το παντελόνι κολάν, το πουκάμισο, η μπέρτα και το καπέλο με πούπουλα μετατρέπονται σε στολή «Αμαζόνας της Φωτιάς…».

Η μικρή Δανάη, που ντρέπεται γιατί φοράει «αγορίστικη» στολή κρύβεται σε μια γωνιά γιατί δεν θέλει να τη δουν και να την κοροϊδέψουν οι φίλες της. «Πάρτι είναι θα περάσει» σκέφτεται όταν ξαφνικά περνάει από μπροστά της σαν σίφουνας ένα άλογο πορτοκαλί με το στέμμα της Πριγκίπισσας Ηλιαχτίδας στο κεφάλι.

Το τέλος της ιστορίας, ενθουσίασε την 7χρονη κόρη μου που κατάλαβε ότι δεν υπάρχουν τελικά αγορίστικα και κοριτσίστικα πράγματα. Ό,τι κάνει ένα αγόρι μπορεί να το κάνει εξίσου και ένα κορίτσι ή και το αντίστροφο.

Η έκπληξη ωστόσο, αυτού του νέου βιβλίου κρύβεται στο τέλος, όπου υπάρχουν μικρές δραστηριότητες για παιδιά. Μέσα από αυτές ανακάλυψα ότι η Νικόλ τρέχει το ίδιο γρήγορα με τον Νικήτα, της αρέσει να παίζει ποδόσφαιρο και μπορεί να βάζει καλάθια όπως ο φίλος της ο Μαρίνος, πράγματα που πιο πριν δεν μου είχε πει ποτέ.

«Τι και αν είναι αγορίστικα πράγματα αυτά μαμά! Και εγώ μπορώ να τα κάνω το ίδιο καλά!», μου είπε στο τέλος που με αγκάλιαζε και μου έδινε ένα φιλί στο μάγουλο.

«Μαμά, μπορώ να πάρω το βιβλίο μου αύριο στο σχολείο να διαβάσει η κυρία μου στην τάξη; Θέλω να μάθουν τα αγόρια ότι και τα κορίτσια μπορούν να κάνουν πράγματα όπως εκείνα αλλά και ότι εκείνα μπορούν να κάνουν πράγματα όπως εμείς τα κορίτσια!».

Δεν μπορούσα να της αρνηθώ… έτσι το βιβλίο «Ζητείται άλογο για Αμαζόνα», σήμερα βρίσκεται στην σχολική τάξη της κόρης μου!

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα είτε έχετε αγόρια είτε κορίτσια. Είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα μετά από μια κουραστική μέρα στο σχολείο και φυσικά είναι πιο επίκαιρο από ποτέ μιας και έχουμε Απόκριες. Θα το βρείτε στις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.