Άσκηση ή αγχολυτικά; Τι είναι πιο αποτελεσματικό στη διαχείριση της κατάθλιψης

Νέα μελέτη επιβεβαιώνει την ορθότητα της άποψης.

Οι ειδικοί παρακολούθησαν την επίδραση που είχε το τρέξιμο επί τέσσερις μήνες σε άτομα με άγχος και κατάθλιψη συγκριτικά με ένα κοινό αντικαταθλιπτικό.

Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI) λειτουργούν ενισχύοντας τα επίπεδα σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που είναι βασικός παράγοντας στη ρύθμιση της διάθεσης, της κατάθλιψης και του άγχους.

Από τους 140 ασθενείς με κατάθλιψη, όσοι έκαναν τακτικά ομαδικό τρέξιμο -δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα επί 45 λεπτά- είδαν τα επίπεδα της κατάθλιψής τους να πέφτουν λίγο περισσότερο από εκείνους που έλαβαν το δημοφιλές φάρμακο escitalopram (Lexapro).

Όσοι αντιμετώπισαν την κατάθλιψη με άσκηση, αποκόμισαν πρόσθετα οφέλη, καθώς είδαν και τη σωματική τους υγεία να βελτιώνεται.

Σύμφωνα με τη συγγραφέα της μελέτης Brenda Penninx, «έχασαν βάρος, βελτίωσαν τη φυσική τους κατάσταση και μείωσαν τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή τους πίεση». Όσοι λάμβαναν φαρμακευτική αγωγή δεν αποκόμισαν αυτά τα οφέλη.

Η Penninx, καθηγήτρια ψυχιατρικής επιδημιολογίας και αντιπρόεδρος του τμήματος ψυχιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ στην Ολλανδία, παρουσίασε πρόσφατα τα ευρήματα της μελέτης της, η οποία επικεντρώνεται στην επιστήμη και τη θεραπεία των διαταραχών του εγκεφάλου.

Τα ευρήματα υποδηλώνουν, όπως είπε, ότι «θα πρέπει να δώσουμε πολύ μεγαλύτερη προσοχή στη βελτίωση του τρόπου ζωής μέσω της φροντίδας της ψυχικής υγείας».

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη αντιμετώπιζαν κατάθλιψη και/ή άγχος.

Σε όλους δόθηκε η επιλογή ανάμεσα στην άσκηση και τα αντικαταθλιπτικά. Σχεδόν τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων επέλεξαν να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη με τρέξιμο, ενώ οι υπόλοιποι έλαβαν τη δραστική ουσία εσιταλοπράμη.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι και στις δύο ομάδες υπήρχαν ασθενείς που δεν είδαν κανένα όφελος από καμία από τις δύο επιλογές όσον αφορά στη μείωση της κατάθλιψης και τους άγχους.

Στην πραγματικότητα, περίπου 4 στους 10 ασθενείς (44%) τόσο στην ομάδα τρεξίματος όσο και στην ομάδα φαρμάκων παρουσίασαν βελτίωση της ψυχικής τους υγείας.

Όσοι έτρεχαν όμως, κατάφεραν επίσης να χάσουν βάρος και να μειώσουν την περίμετρο της μέσης τους. Παρατηρήθηκαν επίσης βελτιώσεις στην αρτηριακή πίεση και τη συνολική καρδιακή λειτουργία, κάτι που δεν συνέβη σε όσους έπαιρναν φάρμακα.

Παρατηρήθηκε ωστόσο ένα μειονέκτημα στην ομάδα τρεξίματος: Οι πιθανότητες ένας ασθενής να είναι συνεπής στο τρέξιμο, ήταν σημαντικά χαμηλότερες από αυτές που είχαν οι ασθενείς που λάμβαναν εσιταλοπράμη να ακολουθούν κατά γράμμα τη φαρμακευτική αγωγή. Το 52%-58% όσων έτρεχαν διατήρησαν τη ρουτίνα τρεξίματος καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης, συγκριτικά με το ποσοστό 82%-85% που συμμορφώθηκαν με τη φαρμακευτική αγωγή.

Η Penninx σημείωσε ότι «η αλλαγή του τρόπου ζωής είναι γνωστό ότι είναι δύσκολη».

Οι ασθενείς μπορούν όμως να ωφεληθούν εάν τους δοθεί η επιλογή για το τι πιστεύουν ότι μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα γι’ αυτούς, είπε.

«Δυστυχώς δεν ξέρουμε ακόμα τι λειτουργεί για ποιον», παραδέχτηκε η Penninx, προσθέτοντας ότι ένας συνδυασμός των δύο θεραπειών «μπορεί να είναι ο καλύτερος» όταν πρόκειται για την αύξηση των πιθανοτήτων για τη διαχείριση της κατάθλιψης.

Οι ειδικοί τονίζουν ότι όχι μόνο το τρέξιμο, αλλά γενικά η σωματική άσκηση, ωφελεί την ψυχική υγεία.

Σε κάποιες χώρες, όπως στον Καναδά, η σωματική δραστηριότητα περιλαμβάνεται στις συστάσεις των γιατρών για τη διαχείριση των καταθλιπτικών διαταραχών.

Είναι επίσης σημαντικό ότι η άσκηση δεν συνοδεύεται από τις παρενέργειες που μπορεί να έχει ένα φάρμακο.

Πηγή: healthday.com