Ακούτε τις αγαπημένες σας μελωδίες; Θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως παυσίπονο – μελέτη

Ο χρόνιος πόνος μπορεί να είναι εξουθενωτικός εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία. Μια νέα, φαινομενικά αντισυμβατική μορφή θεραπείας που δεν είναι άλλη από το άκουσμα της μουσικής μελετήθηκε από τη Δρ. Claire Howlin του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο και τους συναδέλφους της από το University College Dublin της Ιρλανδίας.

Η μουσική αναγνωρίζεται ευρύτερα ως εργαλείο διαχείρισης του πόνου, αλλά οι επιστήμονες εξακολουθούν να αναρωτιούνται ποια πτυχή της μουσικής οδηγεί στα οφέλη που καταστέλλουν τον πόνο.

Η μελέτη που αξιολογήθηκε από ομοτίμους, που δημοσιεύθηκε στις 3 Αυγούστου στο περιοδικό PLOS ONE, περιέχει δεδομένα που συλλέχθηκαν από 286 ενήλικες που βιώνουν οξύ πόνο. Κατά την προετοιμασία της μελέτης τους, οι ερευνητές συνεργάστηκαν με έναν εμπορικό καλλιτέχνη για να δημιουργήσουν ένα κομμάτι μουσικής που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τους σκοπούς του πειράματος.

Η Howlin και οι συνεργάτες της ερευνητές διαπίστωσαν ότι το εν λόγω μουσικό κομμάτι δεν παρείχε αναλγητικές ιδιότητες στους πάσχοντες. Μάλλον, η ικανότητα του ακροατή να διαλέξει τη μουσική της επιλογής του και η διαδικασία ενεργής γνωστικής εμπλοκής με αυτήν είναι οι πραγματικοί καταλύτες στην εξίσωση.

Οι συγγραφείς της μελέτης ανέφεραν στη μελέτη τους ότι «η ενασχόληση με τη μουσική είναι μια ατομική εμπειρία που επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ασχολούνται, συμπεριλαμβανομένου του βαθμού σύνδεσής τους με το συναισθηματικό περιεχόμενο της μουσικής που ακούνε».

Χρήση υψηλής και χαμηλής πολυπλοκότητας για τη μέτρηση των επιπέδων πόνου

Οι επιστήμονες δημιούργησαν μια έκδοση χαμηλής και υψηλής πολυπλοκότητας του ίδιου κομματιού. Σε αυτή την περίπτωση, η πολυπλοκότητα αναφέρεται στα διάφορα μουσικά χαρακτηριστικά του κομματιού και στο πόσο σοφιστικέ ήταν.

Οι συμμετέχοντες επιλέχθηκαν τυχαία είτε να ακούσουν την έκδοση χαμηλής ή υψηλής πολυπλοκότητας, είτε για να τους παρουσιαστεί μια επιλογή κομματιών (αν και το κομμάτι τους ήταν προκαθορισμένο) ή απλώς να τους δοθεί ένα κομμάτι για να ακούσουν.

Τα επίπεδα πόνου αξιολογήθηκαν με δύο μετρήσεις: την ένταση του πόνου και τη δυσάρεστη αίσθηση του πόνου (σ.σ. δυσάρεστη ήταν η συναισθηματική πτυχή του πόνου ενώ η ένταση μέτρησε τη φυσική αίσθηση του πόνου).

Τι ανακάλυψαν;

Τα ευρήματα έδειξαν ότι ενώ η πολυπλοκότητα δεν είχε εμφανή επίδραση στην ανακούφιση από τον πόνο, το αίσθημα ελέγχου πάνω στη μουσική είχε σε μεγάλο βαθμό. Όσοι ένιωθαν ότι είχαν τον έλεγχο βίωσαν μεγαλύτερη ανακούφιση στην ένταση του πόνου από εκείνους που δεν είχαν την ψευδαίσθηση της επιλογής.

Οι συγγραφείς κατέληξαν: «Τώρα γνωρίζουμε ότι η διαδικασία της επιλογής μουσικής είναι ένα σημαντικό μέρος των πλεονεκτημάτων της χαλάρωσης που διαπιστώνουμε από την ακρόαση μουσικής. Είναι πιθανό οι άνθρωποι να την ακούν πιο προσεκτικά όταν οι ίδιοι επιλέγουν τα τραγούδια της αρεσκείας τους».

Η ελευθερία επιλογής κατά το άκουσμα μουσικής, σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης, είναι εξαιρετικά σημαντική για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο αν ο ακροατής ασχοληθεί πιο ενεργά και εν τω βάθει με τη μουσική και ο μηχανισμός αυτός είναι σε θέση να μειώσει πραγματικά τον πόνο.