Ανακαλύφθηκε νέος μηχανισμό-κλειδί πίσω από το Πάρκινσον

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον νευρολόγο δρα Χαράλαμπο Τζούλη του Τμήματος Κλινικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Μπέργκεν και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Χάουκελαντ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature Communications, πιστεύουν ότι ανακάλυψαν έναν νέο μηχανισμό-κλειδί πίσω από το Πάρκινσον.

δρ Χαράλαμπος Τζούλης

Στους παρκινσονικούς ασθενείς καταστρέφονται σταδιακά τα εγκεφαλικά κύτταρα (νευρώνες) που παράγουν ντοπαμίνη, με συνέπεια –λόγω της έλλειψης της εν λόγω ζωτικής χημικής ουσίας– να μην μπορεί πλέον ο εγκέφαλος να ελέγξει και να συντονίσει σωστά τις κινήσεις του σώματος. Πάνω από δέκα εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν διεθνώς από τη χρόνια νόσο, η οποία συνήθως διαγιγνώσκεται μετά την ηλικία των 55 ετών.

Εμφανίζεται περίπου στο 1% έως 2% του πληθυσμού (στο 2% έως 4% των ατόμων άνω των 60 ετών), με συμπτώματα όπως βραδυκινησία, μυϊκή ακαμψία, τρέμουλο άκρων και προσώπου, αστάθεια βαδίσματος κ.α. Η ακριβής αιτία που πυροδοτεί την πάθηση παραμένει άγνωστη (πιθανολογείται ότι πρόκειται για ένα συνδυασμό περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων), ενώ δεν έχει βρεθεί ακόμη οριστική θεραπεία.

Οι ερευνητές συνέκριναν εγκεφαλικά κύτταρα ασθενών και υγιών ατόμων και ανακάλυψαν ότι στους υγιείς ανθρώπους που γερνάνε τα εγκεφαλικά κύτταρά τους είναι σε θέση να αναπληρώσουν τις βλάβες τους λόγω της γήρανσης, παράγοντας περισσότερο DNA μέσα στα μιτοχόνδριά τους (τα μιτοχόνδρια περιέχουν το δικό τους DNA, πέρα από αυτό του πυρήνα του κυττάρου). Όμως δεν συμβαίνει το ίδιο στους ασθενείς με Πάρκινσον, στους οποίους τα μιτοχόνδρια των κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη αδυνατούν να παράγουν πρόσθετο υγιές DNA, με συνέπεια σταδιακά η ντοπαμίνη τους να μειώνεται.

«Πιστεύω ότι ανακαλύψαμε έναν σημαντικό βιολογικό μηχανισμό που φυσιολογικά διατηρεί και προστατεύει τον εγκέφαλο από τις βλάβες της γήρανσης. Αυτός όμως ο μηχανισμός φαίνεται να καταρρέει στους ανθρώπους με Πάρκινσον, καθιστώντας έτσι τον εγκέφαλό τους πιο ευάλωτο στις επιπτώσεις της γήρανσης» ανέφερε ο δρ Τζούλης.

Ο ίδιος εξέφρασε την ελπίδα ότι «τα ευρήματά μας μπορεί να αποτελέσουν το κλειδί για μια μελλοντική θεραπεία. Γενικά υπάρχουν πολύ λίγες γνώσεις για τους μηχανισμούς που προκαλούν τη νόσο Πάρκινσον. Τώρα όμως κάναμε ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση αυτών των μηχανισμών κι έτσι μπορεί να έχουμε πλέον βρει ένα νέο στόχο για θεραπεία».

Ο Χ. Τζούλης πήρε το πτυχίο του στην ιατρική το 2003 από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο Albert Szent-Gyorgyi του Szeged της Ουγγαρίας και το διδακτορικό του στη νευρολογία το 2010 από το Πανεπιστήμιο του Μπέργκεν της Νορβηγίας, όπου συνεχίζει την κλινική έρευνά του, ειδικευόμενος στις νευροεκφυλιστικές παθήσεις όπως το Πάρκινσον και η δυστονία.

Διαβάστε επίσης:

Η νόσος Πάρκινσον με μια ματιά