Ανακαλύφθηκε «ορμονικός συνδετικός κρίκος» μεταξύ υπέρτασης και διαβήτη

Η σχετική μελέτη που δημοσιεύουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση JAHA της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολογίας παρουσιάζει αναλυτικά πώς επιδρά αυτός ο «ορμονικός συνδετικός κρίκος» μεταξύ υπέρτασης και διαβήτη.

Όπως εξηγεί ο Δρ Τζόσουα Τζόσεφ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας και ενδοκρινολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Γουέξνερ, η αλδοστερόνη παράγεται από τα επινεφρίδια, δύο μικρούς αδένες που βρίσκονται ακριβώς επάνω από τα νεφρά και κάτω από το διάφραγμα, και αυξάνει τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης. Προσφάτως διαπιστώθηκε μέσα από έρευνες ότι η ορμόνη προωθεί επίσης την αντίσταση στην ινσουλίνη στους μυς και εμποδίζει την απελευθέρωση της ινσουλίνης από το πάγκρεας. Αυτές οι δύο επιδράσεις της ορμόνης συντελούν στην εκδήλωση του διαβήτη τύπου 2, μέχρι τώρα όμως παρέμενε άγνωστο σε ποιο βαθμό αυξάνουν τον κίνδυνο.

Προκειμένου να εξετάσουν τον ακριβή ρόλο της αλδοστερόνης στον διαβήτη τύπου 2, ο Δρ Τζόσεφ και οι συνεργάτες του ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσαν 1.600 ανθρώπους από ποικίλες υπο-ομάδες του πληθυσμού των ΗΠΑ και κάλυπταν χρονικό διάστημα 10 ετών.

Συνολικά, διαπίστωσαν οι ερευνητές, ο κίνδυνος διαβήτη τύπου 2 ήταν υπερδιπλάσιος για όσους είχαν υψηλά επίπεδα αλδοστερόνης συγκριτικά με όσους είχαν τα χαμηλότερα. Μάλιστα, η επίδραση της ορμόνης ήταν μεγαλύτερη σε συγκεκριμένους πληθυσμούς, αφού από τα στοιχεία προέκυψε ότι τα υψηλά επίπεδά της τριπλασιάζουν τον κίνδυνο διαβήτη μεταξύ των Αφροαμερικανών, ενώ για τους Αμερικανούς κινεζικής καταγωγής ο κίνδυνος υπολογίστηκε πως ήταν 10 φορές μεγαλύτερος. ADTECH.config.placements[5933563] = { params: { alias: “”, key:””, target: “_blank” } };

Όσο για τις αιτίες που καθοδηγούν τον βαθμό επίδρασης της αλδοστερόνης σε κάθε υπο-πληθυσμό, ο Δρ Τζόσεφ εκτιμά ότι μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς ή άλλους παράγοντες που θα πρέπει να διερευνηθούν περαιτέρω.

Ο Δρ Τζόσεφ και οι συνεργάτες του πρόκειται σύντομα να ξεκινήσουν κλινική δοκιμή με σκοπό την αξιολόγηση των επιδράσεων της αλδοστερόνης στον μεταβολισμό της γλυκόζης. Στο πλαίσιο της δοκιμής αυτής, θα χορηγηθεί σε Αφροαμερικανούς με προδιαβήτη αγωγή που στοχεύει στη μείωση των επιπέδων της αλδοστερόνης ώστε να διαπιστωθεί αν η αγωγή θα επηρεάσει τα επίπεδα της γλυκόζης και της ινσουλίνης τους. Η εγγραφή ασθενών στη μελέτη αναμένεται να ξεκινήσει αργότερα μέσα στη χρονιά.

«Γνωρίζουμε ότι υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στην αλδοστερόνη και στον διαβήτη τύπου 2. Τώρα θα πρέπει να καθορίσουμε τα όρια που θα καθοδηγήσουν την ιατρική φροντίδα και την επιλογή φαρμακευτικής αγωγής για τους ασθενείς» καταλήγει ο Δρ Τζόσεφ.

Σχολιάζοντας τα νέα ευρήματα, ο Δρ Κρεγκ Κεντ, πρόεδρος του Κολεγίου Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο αναφέρει: «Η μελέτη αυτή αποτελεί σημαντικό βήμα για την εξεύρεση νέων στρατηγικών πρόληψης μιας συχνότατης χρόνιας πάθησης. Η μελέτη δείχνει πώς οι επιστήμονες που ερευνούν τον διαβήτη και τον μεταβολισμό πασχίζουν να απαλλάξουν τον κόσμο μας από τον διαβήτη».

Διαβάστε επίσης:

Διαβήτης τύπου 2: Πέντε βήματα αποφυγής σοβαρών επιπλοκών για την υγεία

Καρκίνος: Πόσο αυξάνει τον κίνδυνο ο διαβήτης – Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο

Διαβήτης: Οι 2 παράγοντες που πολλαπλασιάζουν τον κίνδυνο