Αυξήθηκαν 10% οι θάνατοι με ευθανασία στην Ολλανδία το 2024 -Προειδοποιήσεις από τις Αρχές για ψυχικώς νοσούντες

Κοινότητες που παρακολουθούν την εφαρμογή του νόμου στην Ολλανδία, συστήνουν «τεράστια προσοχή» στους γιατρούς, καθώς οι θάνατοι ψυχιατρικών περιπτώσεων με ευθανασία έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια.

Ο αριθμός των ανθρώπων στην Ολλανδία που πέθαναν από ευθανασία αυξήθηκε κατά 10% πέρυσι και το θέμα έχει αρχίσει να προβληματίζει έντονα, ειδικά όσον αφορά στους θανάτους ασθενών με ψυχικά νοσήματα.

Η χώρα έχει έχει έναν από τους παλαιότερους και πιο «ευρείς» νόμους για την ευθανασία στον κόσμο, επιτρέποντας στους γιατρούς να βάλουν τέλος στη ζωή ενός ατόμου εάν «υποφέρουν αφόρητα, χωρίς προοπτική βελτίωσης», όπως γράφει ο Guardian. Πρέπει μεν να διαγνωστούν με ιατρική πάθηση, αλλά αυτή μπορεί να είναι ψυχική ασθένεια ή άνοια.

Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα τη Δευτέρα από τις περιφερειακές επιτροπές αναθεώρησης της ευθανασίας (RTE), έδειξαν ότι ο αριθμός των θανάτων από ευθανασία αυξήθηκε από 9.068 το 2023 σε 9.958 το 2024. Ενώ η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων – το 86% – είχε μια προχωρημένη σωματική ασθένεια όπως ο καρκίνος, 219 άτομα πέθαναν για ψυχιατρικούς λόγους, ενώ το 2023 ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 138. Το 2010, υπήρχαν μόνο δύο τέτοιες περιπτώσεις.

Σε ανακοίνωσή του, το RTE προέτρεψε τους γιατρούς να επιδείξουν «τεράστια προσοχή» με ψυχιατρικές παθήσεις και να συμβουλευτούν έναν ειδικό ψυχίατρο καθώς και έναν ανεξάρτητο γιατρό που ανήκει σε ένα δίκτυο γιατρών που παρέχουν πληροφορίες σε συναδέλφους για την ευθανασία.

«Ο γιατρός πρέπει πάντα να ζητά ψυχιατρική εμπειρογνωμοσύνη για αυτούς τους ασθενείς», αναφέρεται στην ανακοίνωση. «Στόχος είναι να είναι καλά ενημερωμένος ο γιατρός και να στοχάζεται κριτικά τις δικές του πεποιθήσεις».

Πέθανε με ευθανασία επειδή δεν μπορούσε πλέον να καθαρίζει

Έξι θάνατοι από ευθανασία το 2024 κρίθηκαν από το RTE ότι δεν είχαν τη δέουσα φροντίδα, συμπεριλαμβανομένου ενός γιατρού που απέτυχε να συμβουλευτεί ψυχίατρο αλλά χορήγησε ευθανασία σε μια γυναίκα στα 70 της που ήθελε να πεθάνει επειδή, μετά από κάταγμα σπονδυλικής στήλης, δεν μπορούσε πλέον να εκπληρώσει την ιδεοψυχαναγκαστική ανάγκη της να καθαρίζει.

Ορισμένοι ειδικοί ανησυχούν, ειδικά όσον αφορά τους νεότερους. Ο Ντάμιαν Ντένις, καθηγητής ψυχιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, δήλωσε: «Αν και οι απόλυτοι αριθμοί εξακολουθούν να είναι χαμηλοί, υπάρχει μια πρόσφατη, τεράστια αύξηση των αιτημάτων και της ευθανασίας σε ασθενείς με ψυχολογικές αναφορές, ειδικά σε νέους κάτω των 30 ετών».

«Αυτό είναι αμφιλεγόμενο γιατί δεν είναι σαφές εάν οι νέοι σε αυτήν την ηλικία μπορούν να πληρούν τα προβλεπόμενα κριτήρια. Πώς μπορεί κανείς, σε αυτήν την ηλικία, να προσδιορίσει με βεβαιότητα ότι ένας νέος με εγκέφαλο που αναπτύσσεται ακόμη θέλει οπωσδήποτε να πεθάνει, ότι η ζωή βιώνεται ως απελπιστική και χωρίς προοπτική και ότι όλες οι θεραπείες έχουν ήδη πραγματοποιηθεί;», αναρωτήθηκε ο Ντένις.

Ο αντίλογος των υποστηρικτών της ευθανασίας

Αλλά η NVVE, η ολλανδική κοινωνία του δικαιώματος στον θάνατο, είπε ότι τα συνολικά στοιχεία ταιριάζουν με τη ζήτηση. «Τα στοιχεία αυξάνονται ελαφρώς κάθε χρόνο», δήλωσε ο πρόεδρος του ομίλου, Φράνσιεν φαν τερ Μπίεκ. «Αυτό δείχνει ότι η επιλογή της ευθανασίας γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτή και χρησιμοποιείται. Και όπως και σε άλλα χρόνια, οι επιτροπές αναθεώρησης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η Ολλανδία έχει μια πολύ προσεκτική πρακτική ευθανασίας. Αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είμαστε περήφανοι ως χώρα και να μην θεωρείται δεδομένο, όπως δείχνουν πολλές ξένες χώρες».

Η Ολλανδία νομιμοποίησε την ευθανασία και την υποβοηθούμενη από ιατρό αυτοκτονία το 2002. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία της, μόνο ένας γιατρός μπορεί να βάλει τέλος στη ζωή κάποιου και μόνο εφόσον πληρούνται αρκετές προϋποθέσεις, συμπεριλαμβανομένου ότι το αίτημα του ασθενούς είναι εθελοντικό και καλά μελετημένο και ότι δεν υπάρχει «εύλογη εναλλακτική» στην κατάστασή του.