«Ζυγίστε» σωστά το παιδί σας

Αποτελέσματα μελετών υποδεικνύουν ότι οι γονείς, ιδίως οι μητέρες, συχνά υποεκτιμούν το σωματικό βάρος των παιδιών τους. Με άλλα λόγια, μπορεί να θεωρείτε ότι το βάρος του παιδιού σας είναι υγιές όταν στην πραγματικότητα είναι αυξημένο ή αντίθετα πολύ χαμηλό όταν στην πραγματικότητα είναι υγιές. Ως συνέπεια, στην πρώτη περίπτωση, όταν δηλαδή δεν αναγνωρίζετε το «πρόβλημα» του αυξημένου βάρους, δεν εντοπίζετε την ανάγκη να προβείτε σε αλλαγές ώστε να βοηθήσετε το παιδί σας να διαχειριστεί καλύτερα το βάρος του. Στη δεύτερη περίπτωση, εάν αξιολογείτε ένα υγιές βάρος ως «προβληματικό», μπορεί να πιέζετε το παιδί σας να καταναλώσει περισσότερη τροφή ώστε να αυξήσει το βάρος του χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει λόγος.

Η λανθασμένη αξιολόγηση του βάρους ενός παιδιού συνήθως πηγάζει από την πεποίθηση του γονέα ότι το αυξημένο βάρος αποτελεί ένδειξη της επιτυχούς ανατροφής και της καλής υγείας του. Η πεποίθηση αυτή αποτελεί κατάλοιπο προηγούμενων ετών, κατά τα οποία η εξασφάλιση επαρκούς ποσότητας τροφής για την οικογένεια ήταν δύσκολη. Επομένως, η εικόνα ενός αδύνατου, μικρόσωμου ή καχεκτικού παιδιού αντανακλούσε τη δυσκολία των γονέων να καλύψουν τις διατροφικές του ανάγκες και να εξασφαλίσουν την επαρκή σωματική του ανάπτυξη.

Σήμερα κάτι τέτοιο δεν ισχύει, ιδίως στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες η τροφή είναι πάντα διαθέσιμη και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες. Μάλλον το πρόβλημα έχει μετατοπιστεί στο άλλο άκρο και εντοπίζεται στην υπερκατανάλωση τροφής, η οποία οδηγεί σε αυξημένο σωματικό βάρος ήδη από την παιδική και την εφηβική ηλικία. Συνεπώς, δεν υπάρχει λόγος να πιέζετε το παιδί σας να καταναλώσει τροφή όταν δεν θέλει ή να φοβάστε ότι αν δεν φάει αρκετά –κατά την υποκειμενική σας αντίληψη πάντα– θα είναι αδύναμο, δεν θα ψηλώσει αρκετά ή δεν θα μεγαλώσει σωστά. Σε περίπτωση που προβληματίζεστε για το αν το βάρος του παιδιού σας είναι υγιές ή αν ο ρυθμός ανάπτυξής του είναι φυσιολογικός, συμβουλευτείτε κάποιον επαγγελματία υγείας (ιατρό, διαιτολόγο κ.λπ.) και μην βιαστείτε να βγάλετε τα δικά σας υποκειμενικά συμπεράσματα, «ζυγίζοντάς το με το μάτι» ή ακούγοντας γνώμες συγγενών, φίλων και γνωστών. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το παιδί σας –είτε είναι μωρό και θα κλάψει όταν πεινάσει, είτε είναι έφηβος και θα ετοιμάσει μόνος του το γεύμα του για να καλύψει την πείνα του– ξέρει πότε πεινάει πραγματικά και πότε όχι, αλλά και πόσο χρειάζεται να φάει κάθε φορά για να καλύψει τις ανάγκες του.

Πηγή: Πρόγραμμα ΕΥΖΗΝ

Διαβάστε επίσης:

Πιο αδύνατοι οι μαθητές που τρώνε κολατσιό στο σχολείο