Καρδιακή ανεπάρκεια μετά από έμφραγμα: Πού οφείλεται και πώς αντιμετωπίζεται

Η ανακάλυψη ανοίγει το δρόμο για θεραπείες που έχουν τη δυνατότητα να αποτρέψουν την καρδιακή ανεπάρκεια σε σχεδόν μισό εκατομμύριο ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλά εκατομμύρια παγκοσμίως σε ετήσια βάση.

«Για πρώτη φορά, εντοπίσαμε μια βασική αιτία χρόνιας καρδιακής ανεπάρκειας μετά από έμφραγμα», είπε ο Dharmakumar, διευθυντής του Krannert Cardiovascular Research Center της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα.

Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στα ποσοστά επιβίωσης μετά από έμφραγμα, πάρα πολλοί επιζώντες υποφέρουν από μακροχρόνιες επιπλοκές όπως είναι η καρδιακή ανεπάρκεια. Τα νέα ευρήματα ρίχνουν φως στο ποιοι κινδυνεύουν και γιατί, υποδεικνύοντας έναν αποτελεσματικό τρόπο πρόληψης αυτών των επιπλοκών.

Η μελέτη, στην οποία συμμετείχαν συνεργάτες από ιδρύματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, ακολούθησε μοντέλα μεγάλων ζώων για έξι μήνες. Διαπίστωσε ότι σε εμφράγματα που οδηγούν σε αιμορραγία εντός του καρδιακού μυός -που είναι περίπου τα μισά- ο ουλώδης ιστός αντικαθίσταται σιγά σιγά από λίπος. Ο λιπώδης ιστός δεν μπορεί να αντλήσει αποτελεσματικά το αίμα από την καρδιά και αυτό οδηγεί σε καρδιακή ανεπάρκεια και τελικά σε θάνατο πολλούς επιζώντες από αιμορραγικά εμφράγματα, είπε ο Dharmakumar.

«Χρησιμοποιώντας μη επεμβατικές τεχνικές απεικόνισης, ιστολογικές και βιομοριακές αναλύσεις και διάφορες άλλες τεχνολογίες, δείξαμε ότι ο σίδηρος από τα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι αυτός που ευθύνεται για αυτή τη διαδικασία», εξήγησε.

«Όταν αφαιρέσαμε τον σίδηρο, μειώσαμε την ποσότητα λίπους στον καρδιακό μυ. Αυτό το εύρημα ανοίγει μια οδό για κλινικές έρευνες για τη θεραπεία ή τον μετριασμό των επιπτώσεων που σχετίζονται με τον σίδηρο σε ασθενείς με αιμορραγικό έμφραγμα του μυοκαρδίου».

Ο Dharmakumar και οι συνεργάτες του δοκιμάζουν επί του παρόντος θεραπεία χηλίωσης του σιδήρου. Η θεραπεία χηλίωσης αντλεί τα μεταβολικά απόβλητα και τα τοξικά μέταλλα από την κυκλοφορία του αίματος.

Αυτό συνήθως επιτυγχάνεται με την έκχυση χηλικών παραγόντων, όπως αιθυλενο-διαμινο-τετραοξικό οξύ (EDTA), που δεσμεύονται με άλλες ουσίες.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση Nature Communications.