Μακρά Covid: Πόσο διαρκεί η βλάβη στα όργανα

Νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι η βλάβη σε όργανα στους ασθενείς με μακρά Covid-19 επιμένει στο 59% των περιπτώσεων έπειτα από ένα έτος, ακόμη και σε εκείνους που δεν είχαν αρρωστήσει σοβαρά σε πρώτη φάση.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Αμιτάβα Μπάνερτζι του Ινστιτούτου Πληροφορικής της Υγείας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL), ανέλυσαν στοιχεία για 536 ασθενείς, από τους οποίους μόνο το 13% είχαν νοσηλευθεί μετά την αρχική διάγνωση του κορονοϊού. Οι 331 (το 62%) εμφάνιζαν προβλήματα σε διάφορα όργανα έξι μήνες μετά την αρχική διάγνωση της Covid-19.

Οι ασθενείς με μακρά Covid-19 (που είχαν συμπτώματα όπως έντονη δύσπνοια, γνωστική δυσλειτουργία και γενικά κακή ποιότητα ζωής) παρακολουθήθηκαν για άλλους έξι μήνες, δηλαδή σε βάθος 12 μηνών. Διαπιστώθηκε ότι το 29% είχαν βλάβες σε πολλά όργανα και μειωμένη λειτουργικότητα, ενώ το 59% είχαν πρόβλημα σε ένα όργανο.

Τα επίμονα συμπτώματα ήταν συχνότερα στις νεότερες ηλικίες και στις γυναίκες. Μείωση των συμπτωμάτων καταγράφηκε ανάμεσα στο εξάμηνο και στο 12μηνο μετά την αρχική λοίμωξη: στη σοβαρή δύσπνοια από 38% στο 30% των ασθενών, στη γνωστική δυσλειτουργία από το 48% στο 38%, ενώ στην κακή ποιότητα ζωής λόγω υγείας από το 57% στο 45%.

«Αρκετές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει την επιμονή των συμπτωμάτων στα άτομα με μακρά Covid-19 για έως ένα έτος. Η μελέτη μας τώρα προσθέτει ότι τρεις στους πέντε με μακρά Covid-19 έχουν βλάβη σε ένα τουλάχιστον όργανο και ένας στους τέσσερις σε δύο ή περισσότερα όργανα και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις χωρίς συμπτώματα», δήλωσε ο Δρ. Μπάνερτζι.

Μια άλλη αμερικανική μελέτη, με επικεφαλής τον δρ Ρόι Πέρλις του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, η οποία αφορούσε περίπου 15.000 ανθρώπους με προηγούμενη λοίμωξη από κορονοϊό, βρήκε ότι εκείνοι με μακρά Covid-19 ή σύνδρομο μετά-Covid έχουν μικρότερη πιθανότητα να εργάζονται με πλήρη απασχόληση και είναι πιθανότερο να είναι άνεργοι, ιδίως αν έχουν επίμονα συμπτώματα γνωστικής δυσλειτουργίας.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας Ιατρικής Journal of the Royal Society of Medicine.