Κυριακή , 22 Δεκέμβριος 2024

Μωρά με χαμηλό βάρος: Από ποιες ψυχικές νόσους κινδυνεύουν ως ενήλικες

Τα παιδιά που γεννιούνται με χαμηλό βάρος λόγω πολύ πρόωρου τοκετού, δεν κινδυνεύουν περισσότερο μόνο από  σωματικά προβλήματα, αλλά και από ψυχικά.

Ο αυξημένος κίνδυνος εκτείνεται από την παιδική έως τη μέση ηλικία, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Κάρεν Μάθιουσον του καναδικού Πανεπιστημίου ΜακΜάστερ, μελέτησαν (μετα-ανάλυση) στοιχεία από 41 έρευνες, που συνολικά αφορούσαν 2.712 άτομα που είχαν γεννηθεί πολύ λιποβαρή και 11.127 που είχαν γεννηθεί με κανονικό βάρος. Η μελέτη κάλυψε μια περίοδο 26 ετών (1990-2016) σε 12 χώρες.

Οι πρόωροι τοκετοί έχουν αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες και πλέον αποτελούν περίπου το 8% των γεννήσεων στις ανεπτυγμένες χώρες. Χάρη στην πρόοδο της ιατρικής, ακόμη και τα πολύ λιποβαρή μωρά, που ζυγίζουν κάτω από ένα κιλό κατά τη γέννησή τους, έχουν πλέον αυξημένες πιθανότητες να επιβιώσουν, αντιμετωπίζουν όμως αυξημένους κινδύνους και μετά την ενηλικίωσή τους.

 

Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει προηγούμενα ευρήματα και δείχνει ότι ακόμη και έως την ηλικία των 40 ετών τα άτομα αυτά κινδυνεύουν πολύ περισσότερο με διάφορα ψυχικά προβλήματα, όπως κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, ντροπαλότητα, μειωμένη κοινωνική λειτουργικότητα κ.α.

Στην παιδική και εφηβική ηλικία τους έχουν σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), καθώς και προβλήματα συμπεριφοράς και κοινωνικής προσαρμογής.

Επειδή τα προβλήματα αυτά εκδηλώνονται στα πρόωρα γεννημένα παιδιά οπουδήποτε στον κόσμο, οι επιστήμονες θεωρούν ότι οφείλονται σε νευροβιολογικούς παράγοντες λόγω της ανεπαρκούς ανάπτυξής τους μέσα στη μήτρα της μητέρας τους. Πάντως, σύμφωνα με τους ερευνητές, πολλά από αυτά τα πρόωρα μωρά ποτέ στη ζωή τους δεν θα εμφανίσουν τέτοια προβλήματα.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ψυχολογίας “Psychological Bulletin” του Αμερικανικού Ψυχολογικού Συλλόγου.

 

Διαβάστε επίσης:

Πρόωρος τοκετός: Οι 3 βασικότεροι τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου


Πηγή