Ουρική αρθρίτιδα: Πώς θα την ξεχωρίσετε από τα σημάδια

Πλέον όμως η ουρική αρθρίτιδα (ή ποδάγρα, όπως κοινώς αποκαλείται) είναι πολύ συνηθισμένη, καθώς περίπου το 2,5% του γενικού πληθυσμού πάσχει από αυτήν.

Αν και αποτελεί «ανδρική νόσο» με τα τρία τέταρτα των πασχόντων να είναι άντρες, η συχνότητά της αυξάνεται στις ηλικιωμένες γυναίκες και πλέον προσβάλλει μία στις 20 στις ηλικίες άνω των 70 ετών.

Η ουρική αρθρίτιδα εκδηλώνεται ως μεμονωμένη κρίση ή ως επαναλαμβανόμενες, που είναι και το πιο πιθανό αν δεν αντιμετωπιστεί η υποκείμενη αιτία της.

Αυτή είναι τα υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα, τα οποία δημιουργούν κρυστάλλους που «παγιδεύονται» στις αρθρώσεις ή στους μαλακούς ιστούς, προκαλώντας έντονο πόνο.

Το ουρικό οξύ παράγεται από τον μεταβολισμό των πουρινών, μιας ομάδας συστατικών που υπάρχουν σε πολλά τρόφιμα, ιδίως στα κρέατα, τις αντζούγιες, τις ρέγκες, τα σπαράγγια και τα μανιτάρια. Επίσης, η υπερκατανάλωση αλκοόλ και τα αναψυκτικά συμβάλλουν στην παραγωγή ουρικού οξέως.

Ποιοι κινδυνεύουν

Ο κίνδυνος να εμφανίσει κάποιος ουρική αρθρίτιδα είναι υψηλότερος σε όσους πάσχουν από υπέρταση, διαβήτη, αυξημένη χοληστερόλη, αρτηριοσκλήρωση και συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Η παχυσαρκία και το μεταβολικό σύνδρομο (δηλαδή η συνύπαρξη τριών ή περισσότερων παραγόντων που υπονομεύουν την καρδιαγγειακή λειτουργία) επίσης καθιστούν πιθανότερη τη νόσο, ενώ ρόλο παίζει και η κληρονομικότητα.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της νόσου είναι πολύ χαρακτηριστικά:

-Απότομη ανάπτυξη έντονου πόνου

-Ερυθρότητα και διόγκωση, συνήθως στην πρώτη άρθρωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού.

-Στις ηλικιωμένες γυναίκες μπορεί να προσβληθούν αρκετές αρθρώσεις μαζί, με συνέπεια μερικές φορές να εκλαμβάνεται λανθασμένα ως ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Αν η ουρική αρθρίτιδα δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και αφεθεί να εξελιχθεί μπορεί να δημιουργηθούν ενοχλητικές συσσωρεύσεις ουρικών κρυστάλλων κάτω από το δέρμα ή ακόμα και νεφρολιθίαση («πέτρες» στα νεφρά).

Αντιμετώπιση

Στους πάσχοντες από ουρική αρθρίτιδα συνιστάται η αποφυγή κρέατος και παραγώγων κρέατος, ο περιορισμός της κατανάλωσης πουλερικών και θαλασσινών και η κατανάλωση άλλων πηγών πρωτεΐνης (όπως τα γαλακτοκομικά με λίγα λιπαρά, το τόφου, οι ξηροί καρποί, τα όσπρια κ.λπ.).

Το αλκοόλ πρέπει να αποφεύγεται (ή έστω να μην υπερβαίνει το ένα ποτήρι την ημέρα), το ίδιο και τα αναψυκτικά με ζάχαρη.

Αντίθετα, η συστηματική αυξημένη κατανάλωση καφέ και τσαγιού μπορεί να μειώσει τα επίπεδα ουρικού οξέος.

Οι χυμοί κερασιών και άλλων φρούτων με σκούρο χρώμα (όπως τα κόκκινα σταφύλια και τα μούρα) επίσης μπορεί να είναι προστατευτικοί και να μειώνουν τον κίνδυνο νέων κρίσεων.

Σημαντική είναι επίσης η κατανάλωση άφθονου νερού (1-2 λίτρα νερό την ημέρα, συν 1-2 λίτρα από άλλα υγρά).

Διαβάστε επίσης:

Ουρικό οξύ: Η δίαιτα που το ρίχνει σύμφωνα με τους επιστήμονες