Ρινοπλαστική: Μια από τις πιο σύνθετες και απαιτητικές επεμβάσεις

Ρινοπλαστική είναι η επέμβαση κατά την οποία ο χειρουργός επεμβαίνει στο σκελετικό μέρος της μύτης με στόχο να αλλάξει το σχήμα ή το μέγεθός της είτε για αισθητικούς είτε για λειτουργικούς λόγους.

Η
μύτη αποτελείται από διαφορετικούς
ιστούς (οστά, χόνδρους, συνδέσμους, μύες,
λιπώδη ιστό, χαλαρό συνδετικό ιστό και
δέρμα), οι οποίοι συνδέονται αρμονικά
μεταξύ τους και εξασφαλίζουν τη
λειτουργικότητα των άνω αεροφόρων οδών.
Ταυτόχρονα συγκροτούν μια από τις πλέον
σημαντικές αισθητικές μονάδες του
προσώπου.

Συνεπώς,
αυτό που πρέπει πάντα να έχει ως στόχο
ο χειρουργός κατά τη ρινοπλαστική είναι
να βελτιώσει τη λειτουργία και την
αισθητική της μύτης.

Η επέμβαση της ρινοπλαστικής

«Η
ρινοπλαστική είναι από τις πλέον σύνθετες
και απαιτητικές επεμβάσεις της πλαστικής
χειρουργικής. Είναι συνδυασμός γνώσης,
εμπειρίας, τέχνης, ταλέντου, φαντασίας
και κριτικής σκέψης του πλαστικού
χειρουργού. Κάθε περίπτωση είναι μοναδική
και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Υπάρχουν
κέντρα, όπου αναφέρονται επανεγχειρήσεις
μετά από ρινοπλαστική σε ποσοστό έως
και 35% για διάφορες απλές ή σοβαρότερες
και πιο σύνθετες περιπτώσεις», επισημαίνει
ο δρ Γεώργιος Α.
Παπαγεωργίου, Πλαστικός
Χειρουργός, Διευθυντής Πλαστικής
Χειρουργικής στο Metropolitan
Hospital,
Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του
Πανεπιστημίου Αθηνών, Διπλωματούχος
European Board PRAS.

Το «πριν»

Είναι
σημαντική η προεγχειρητική εκτίμηση
της κάθε περίπτωσης και η ενημέρωση του
ασθενούς για ρεαλιστικά αποτελέσματα.
Καλό είναι να μην αποτελεί μέρος της
προεγχειρητικής ενημέρωσης των ασθενών
η χρήση προγραμμάτων στον υπολογιστή
όπου μπορεί κανείς να «ζωγραφίσει» ότι
είδους μύτη θέλει, καθώς, επί της ουσίας,
αυτός ο τρόπος περισσότερο αποπροσανατολίζει
και λιγότερο ενημερώνει.

Είναι
προτιμότερο να ενημερώνεται ο ασθενής
μπροστά στον καθρέφτη, όπου με απλά
λόγια ο χειρουργός θα του εξηγεί το πού
και γιατί θα επέμβει το πού αποσκοπεί
με την επέμβαση και το τι, κατά τη γνώμη
του, δεν πρέπει να κάνει ή να του ζητηθεί
να κάνει.
Έτσι, μέσα από την κουβέντα,
τις περισσότερες φορές θα καταλήξουν
από κοινού με τον ασθενή σε αρμονικές,
ρεαλιστικές και κυρίως «φυσικές»
προσδοκίες για το αποτέλεσμα.

Σημαντική
θέση στην προεγχειρητική προετοιμασία,
έχει επίσης η λεπτομερής φωτογράφηση.
Οι φωτογραφίες πριν την επέμβαση δεν
είναι μια απλή αποτύπωση της πριν το
χειρουργείο εικόνας του ασθενούς, με
σκοπό τη σύγκριση με το «μετά». Είναι
ένα σημαντικό εργαλείο το οποίο
χρησιμοποιείται διεγχειρητικά, καθώς
ο ασθενής είναι ξαπλωμένος στη χειρουργική
κλίνη και είναι αλλαγμένες οι σχέσεις
των οργάνων του προσώπου του.

Το χειρουργείο

Στο
χειρουργείο πρέπει πρώτα απ’ όλα, στις
περιπτώσεις που αυτό είναι απαραίτητο,
να διορθωθούν οι ατέλειες του λειτουργικού
μέρους της μύτης.

«Αυτό
γίνεται διορθώνοντας το σκολιωτικό
διάφραγμα που πολλές φορές συμβάλλει
στην απόκλιση της μύτης δεξιά ή αριστερά
από το κέντρο του προσώπου. Διορθώνεται
και όποια υπερτροφία αφορά τις κάτω και
μερικές φορές τις μεσαίες ρινικές
κόγχες. Στην συνέχεια διορθώνουμε
ατέλειες που αφορούν το αισθητικό μέρος
της μύτης.

Η
ρινοπλαστική γίνεται κατά περίπτωση
με κλειστή ή με ανοιχτή μέθοδο. Κάθε
αλλαγή αφορά όλα τα τμήματα της μύτης,
στο βαθμό που αυτό κρίνεται απαραίτητο.

Προσοχή
χρειάζεται στη συντηρητική αφαίρεση
των ιστών που αποτελούν τη μύτη, γιατί
είναι μοναδικοί και στις περιπτώσεις
υπερδιορθώσεων είναι δύσκολο να
αναπληρωθούν.

Η
επέμβαση διαρκεί συνήθως από μιάμιση
έως δύο ώρες, εκτός των περιπτώσεων που
είναι επανεγχειρήσεις και χρειάζονται
ιδιαίτερες τεχνικές», αναφέρει ο ιατρός.

Κατά
το τέλος της επέμβασης, τοποθετούνται
αιμοστατικά ταμπόν που έχουν στο κέντρο
μικρό σωληνάκι, έτσι ώστε να επιτρέπουν
στον ασθενή να αναπνέει από τη μύτη και
συνήθως, κατά τις επόμενες 2 ημέρες,
παραμένει με αυτά.

Στη
ράχη της ρινός τοποθετούνται ειδικές
αυτοκόλλητες ταινίες που προστατεύουν
το δέρμα και έχουν σημαντικότατο ρόλο
στο «στρώσιμο» των μαλακών ιστών επάνω
στον νέο διαμορφωμένο σκελετό της.

Τέλος,
τοποθετείται ένας ειδικός θερμοπλαστικός
νάρθηκας που στηρίζει για μία εβδομάδα
τη μύτη.

Το «μετά»

Μετά
την εβδομάδα αυτή και την αφαίρεση του
νάρθηκα τοποθετούνται νέες αυτοκόλλητες
ταινίες για 5-7 επιπλέον ημέρες. Ο ασθενής
μπορεί να παρουσιάσει οίδημα (πρήξιμο)
γύρω από τα μάτια και το μέτωπο και
μερικές φορές εκχυμώσεις (μελανιές) για
5 έως 7 ημέρες.

Η
μύτη συνεχίζει να ξεπρήζεται εμφανώς
για το επόμενο μετεγχειρητικό δίμηνο.
Στην ουσία όμως η επούλωση συνεχίζεται
για τους επόμενους οκτώ, δέκα ή δώδεκα
μήνες. Στο διάστημα αυτό είναι πολύ
χρήσιμο να γίνεται από τον ασθενή μασάζ
σε όλα τα σημεία της μύτης.

Συνδυασμός ρινοπλαστικής και γενειοπλαστικής

«Όπου
κρίνεται απαραίτητο για τη συμμετρία
του προσώπου, η ρινοπλαστική μπορεί να
συνδυαστεί με γενειοπλαστική, δηλαδή
με την τοποθέτηση προθέματος στην
περιοχή του γενείου (πηγούνι) όπως στις
περιπτώσεις μικρού ή μετρίου υπογναθισμού
της κάτω γνάθου.

Το
σίγουρο είναι ότι μια επιτυχής επέμβαση
αλλάζει όλη την εμφάνιση του προσώπου,
ενισχύει την αυτοπεποίθηση και παράλληλα
επηρεάζει θετικά την ψυχολογία των
ασθενών, βελτιώνοντας έτσι και την
ποιότητα της ζωής τους», καταλήγει ο δρ
Παπαγεωργίου.