Σε ποια ηλικία είμαστε στην πιο ευτυχισμένη φάση της ζωής μας

Σε ποια ηλικία οι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι; Αυτή η φαινομενικά απλή ερώτηση έχει μελετηθεί εκτενώς τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά οριστική απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί.

Μια νέα μελέτη, εντούτοις, ήρθε να ρίξει φως στο ερώτημα μέσα από μια μεγάλη ανασκόπηση επιμέρους ερευνών, η οποία συνολικά αφορούσε περισσότερους από 460.000 συμμετέχοντες.

Μέχρι τα 9 και για κάποια χρόνια μετά τα 60 είμαστε στην πιο χαρούμενη περίοδο της ζωής μας

Στην μελέτη τους, οι ερευνητές εξέτασαν τις τάσεις στην υποκειμενική ευημερία κατά τη διάρκεια της ζωής με βάση 443 δείγματα από διαχρονικές μελέτες με συνολικά 460.902 συμμετέχοντες. “Εστιάσαμε σε αλλαγές σε τρία κεντρικά στοιχεία της υποκειμενικής ευημερίας”, είπε η επικεφαλής της έρευνας, καθηγήτρια Susanne Bücker, και διευκρίνισε: “Ικανοποίηση από τη ζωή, θετικές συναισθηματικές καταστάσεις και αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις”.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι:

• Η ικανοποίηση από τη ζωή μειώθηκε μεταξύ των ηλικιών 9 και 16 ετών, στη συνέχεια αυξήθηκε ελαφρά μέχρι την ηλικία των 70 ετών και εν τέλει μειώθηκε ξανά μέχρι την ηλικία των 96 ετών.
• Οι αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις κυμαίνονταν ελαφρώς μεταξύ των ηλικιών 9 και 22 ετών, στη συνέχεια μειώθηκαν μέχρι την ηλικία των 60 ετών και μετά αυξήθηκαν ξανά.
• Οι ερευνητές εντόπισαν μεγαλύτερες μέσες αλλαγές στις θετικές και αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις παρά στην ικανοποίηση από τη ζωή.

Πώς η πρώιμη εφηβεία επηρεάζει το επίπεδο ευτυχίας των παιδιών

“Συνολικά, η μελέτη έδειξε μια θετική τάση για μια ευρεία περίοδο της ζωής, αν εξετάσουμε την ικανοποίηση από τη ζωή και τις αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις”, είπε η Susanne Bücker. Οι ερευνητές αποδίδουν την ελαφρά μείωση της ικανοποίησης από τη ζωή μεταξύ των ηλικιών 9 και 16 ετών, για παράδειγμα, στις αλλαγές στο σώμα και στην κοινωνική ζωή που λαμβάνουν χώρα κατά την εφηβεία.

Η ικανοποίηση αυξάνεται ξανά από τη νεαρή ενήλικη ζωή και μετά. Τα θετικά συναισθήματα τείνουν να μειώνονται από την παιδική ηλικία έως τα τέλη της ενηλικίωσης. Στην πολύ όψιμη ενήλικη ζωή, όλα τα στοιχεία της υποκειμενικής ευημερίας έτειναν να χειροτερεύουν παρά να βελτιώνονται.

“Αυτό θα μπορούσε να σχετίζεται με το γεγονός ότι σε πολύ ηλικιωμένους ανθρώπους, η σωματική απόδοση μειώνεται, η υγεία συχνά επιδεινώνεται και οι κοινωνικές επαφές μειώνονται, κυρίως επειδή οι συνομήλικοί τους πεθαίνουν”, είπε η ίδια.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο Psychological Bulletin υπογραμμίζει την ανάγκη να ληφθεί υπόψη και να προωθηθεί η υποκειμενική ευημερία με τα διάφορα συστατικά της καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής, όπως συμπεραίνουν οι συγγραφείς της μελέτης. Τα ευρήματά τους θα μπορούσαν να παράσχουν σημαντική καθοδήγηση για την ανάπτυξη προγραμμάτων παρέμβασης, ειδικά εκείνων που στοχεύουν στη διατήρηση ή τη βελτίωση της υποκειμενικής ευημερίας στα τέλη της ζωής.