Σε ποιες φάσεις της ζωής μας αισθανόμαστε πιο μόνοι

«Αυτό που μάς εντυπωσίασε ήταν η σταθερή αύξηση της μοναξιάς στην τρίτη ηλικία”, δήλωσε η ερευνήτρια Eileen Graham, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιατρικών και κοινωνικών επιστημών στην Ιατρική Σχολή Feinberg του Πανεπιστημίου Northwestern στο Σικάγο.

«Υπάρχει πληθώρα αποδείξεων ότι η μοναξιά σχετίζεται με χειρότερη υγεία, οπότε θέλαμε να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο μοναχικοί καθώς γερνούν, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε τρόπους να μετριάσουμε τις επιπτώσεις», δήλωσε η Graham.

Η κοινωνική απομόνωση μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου σε επίπεδα συγκρίσιμα με το καθημερινό κάπνισμα, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν δεδομένα από εννέα μακροχρόνιες μελέτες που διεξήχθησαν σε όλο τον κόσμο.

Όλες οι μελέτες έδειξαν μια καμπύλη μοναξιάς σε σχήμα U, παρόλο που εξέτασαν διαφορετικές ομάδες ανθρώπων από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Σουηδία, τις Κάτω Χώρες, την Αυστραλία και το Ισραήλ, δήλωσαν οι ερευνητές.

«Η μελέτη μας είναι μοναδική επειδή αξιοποίησε τη δύναμη όλων αυτών των συνόλων δεδομένων για να απαντήσει στο ίδιο ερώτημα: Πώς αλλάζει η μοναξιά κατά τη διάρκεια της ζωής και ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στο να γίνεται κάποιος περισσότερο ή λιγότερο μοναχικός με την πάροδο του χρόνου;», δήλωσε η Graham.

Όλες οι μελέτες διεξήχθησαν πριν από την πανδημία, η οποία έκανε τη μοναξιά ακόμη πιο έντονη, δήλωσαν οι ερευνητές.

Η Graham δήλωσε ότι η μείωση της μοναξιάς κατά τη μέση ηλικία μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτής της ηλικίας έχουν πολλές απαιτήσεις που προϋποθέτουν αυξημένη κοινωνική αλληλεπίδραση, όπως το να παντρεύονται, να κάνουν παιδιά και να πηγαίνουν στη δουλειά.

Ωστόσο, η κοινωνική αλληλεπίδραση από μόνη της δεν αποτελεί δείκτη για λιγότερη μοναξιά, διευκρίνισε η Graham.

«Μπορεί κανείς να έχει πολλές κοινωνικές συναναστροφές και να εξακολουθεί να αισθάνεστε μοναξιά ή αντίστροφα να είναι σχετικά απομονωμένος και να μην αισθάνεται μόνος», δήλωσε η Graham.

Τα δεδομένα των μελετών ξεκινούν ακριβώς στο τέλος της εφηβείας, όταν οι νεαροί ενήλικες βιώνουν μια σειρά από σημαντικές μεταβάσεις στη ζωή τους, δήλωσε η ερευνήτρια Tomiko Yoneda, επίκουρη καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις.

Αυτές περιλαμβάνουν την ολοκλήρωση της εκπαίδευσής τους, την έναρξη της καριέρας τους και τις διαρκώς εξελισσόμενες αλλαγές στις σχέσεις τους με την οικογένεια, τους φίλους και τους ερωτικούς συντρόφους.

«Καθώς οι άνθρωποι μεγαλύνουν και εξελίσσονται, αρχίζουν να εδραιώνουν σχέσεις με φίλους, κοινωνικά δίκτυα και συντρόφους ζωής. Έχουμε ενδείξεις ότι οι παντρεμένοι άνθρωποι τείνουν να είναι λιγότερο μοναχικοί, οπότε για τους ηλικιωμένους που δεν είναι παντρεμένοι, η εξεύρεση σημείων ουσιαστικής κοινωνικής επαφής πιθανόν να βοηθήσει στον μετριασμό του κινδύνου μοναξιάς» καταλήγουν οι ερευνητές.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Science.