Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου: Μια συνηθισμένη και ενοχλητική νόσος

Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου χαρακτηρίζεται από χρόνιο κοιλιακό πόνο και διαταραχές στις συνήθειες του εντέρου, χωρίς κάποιο συνοδό οργανικό αίτιο. Είναι η πιο συνηθισμένη νόσος του γαστρεντερικού συστήματος και ταλαιπωρεί ικανό ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού, ιδιαίτερα τις γυναίκες, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής.

Συνηθέστερα συμπτώματα

• Χρόνιος κοιλιακός πόνος. Ο κοιλιακός πόνος περιγράφεται σαν έντονο σφίξιμο στην κοιλιά με εξάρσεις και υφέσεις. Παράγοντες όπως το άγχος και το είδος του φαγητού μπορούν να επιδεινώσουν τον πόνο, ενώ συνήθως η αφόδευση τον ανακουφίζει.
• Διαταραχές στις εντερικές συνήθειες. Οι ασθενείς με ΣΕΕ παραπονούνται για διαταραχές στις εντερικές συνήθειες (διάρροια, δυσκοιλιότητα ή εναλλαγή των δύο καταστάσεων). Περίπου 50% των ασθενών παραπονούνται για διάρροιες. Όμως χρειάζεται προσοχή γιατί αιματηρές ή νυκτερινές διάρροιες για παράδειγμα μπορεί να υποδηλώνουν ύπαρξη άλλης νόσου.
• Άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με το σύνδρομο είναι η ναυτία, η δυσπεψία, ο μετεωρισμός της κοιλιάς (φούσκωμα) και η αυξημένη παραγωγή αερίων. Επιπρόσθετα οι ασθενείς με ΣΕΕ συχνά παραπονούνται για εξωεντερικά συμπτώματα όπως δυσμηνόρροια (πόνο κατά την περίοδο).

Θεραπεία

Ο κύριος στόχος των ιατρικών μας παρεμβάσεων έγκειται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων του ασθενούς και στον αποκλεισμό σοβαρού νοσήματος.

Ο αποκλεισμός του σοβαρού νοσήματος επιτυγχάνεται με κατάλληλες εξετάσεις όπως η κολονοσκόπηση. Η ανακούφιση των συμπτωμάτων μπορεί να επιτευχθεί με χορήγηση κατάλληλων φαρμάκων ανάλογα με το σύμπτωμα που κυριαρχεί (συμπωματική αγωγή).

Σε μερικές περιπτώσεις ευεργετική κρίνεται η παράλληλη χορήγηση αγχολυτικών ή /και αντικαταθλιπτικών φαρμάκων. Παράλληλα προσοχή δίδεται στη διατροφή με συστάσεις αποφυγής τροφών που ενοχλούν τον ασθενή, ιδιαίτερα σε περιόδους παραξυσμού της νόσου.

Στις τροφές αυτές περιλαμβάνονται τροφές που παράγουν αέρια (όπως τα όσπρια, τα δημητριακά, κλπ). Η απομάκρυνση τροφών με λακτόζη βοηθάει κάποιους πάσχοντες.
Αύξηση στην πρόσληψη φυτικών ινών συνιστάται όταν η νόσος είναι σε ύφεση και ο περιορισμός τους επί εξάρσεως των συμπτωμάτων.