Το να μην βουρτσίζετε σωστά τα δόντια σας αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του ήπατος κατά 75% – μελέτη

Σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη στο Queen’s University Belfast, η κακή στοματική υγιεινή θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του ήπατος. Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό United European Gastroenterology, διαπίστωσε ότι εκείνοι που υποφέρουν από επώδυνα ή αιμορραγικά ούλα, στοματικά έλκη και χαλαρά δόντια είχαν 75% περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν από ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, που είναι η πιο κοινή μορφή πρωτοπαθούς καρκίνου του ήπατος.

Η μελέτη

Οι ερευνητές παρακολούθησαν τη στοματική υγεία 469.000 ανθρώπων στο Ηνωμένο Βασίλειο και ερεύνησαν τη σχέση της στοματικής υγείας και του κινδύνου ορισμένων καρκίνων του γαστρεντερικού, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του ήπατος, του παχέος εντέρου, του ορθού και του παγκρέατος.

Από τους συμμετέχοντες, 4.069 εμφάνισαν καρκίνο του γαστρεντερικού συστήματος σε διάστημα έξι ετών και στο 13% αυτών των περιπτώσεων, διαπιστώθηκε κακή στοματική υγεία.

Οι ερευνητές τόνισαν ότι όσοι είχαν κακή στοματική υγεία ήταν νεότεροι άνθρωποι και γυναίκες που ζούσαν σε υποβαθμισμένες περιοχές.

Ο γιατρός Haydée Jordão, από το κέντρο δημόσιας υγείας στο Queen’s University Belfast και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, εξήγησε: «Η κακή στοματική υγεία έχει συσχετιστεί με τον κίνδυνο αρκετών χρόνιων ασθενειών, όπως οι καρδιακές παθήσεις, το εγκεφαλικό επεισόδιο και ο διαβήτης. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία σχετικά με τη σχέση της κακής στοματικής υγείας και συγκεκριμένων τύπων γαστρεντερικών καρκίνων, κάτι που η έρευνά μας στόχευε να εξετάσει».

Ο ρόλος του στοματικού και εντερικού μικροβιώματος

Υπάρχουν δύο κύριες θεωρίες ως προς το γιατί σχετίζεται η κακή στοματική υγεία με τον καρκίνο του ήπατος, με την πρώτη να εξετάζει το ρόλο του στοματικού και εντερικού μικροβιώματος στην ανάπτυξη ασθενειών.

Ο Δρ. Jordão δήλωσε: «Το ήπαρ συμβάλλει στην εξάλειψη των βακτηρίων από το ανθρώπινο σώμα. Όταν επηρεάζεται από ασθένειες, όπως η ηπατίτιδα, η κίρρωση ή ο καρκίνος, η λειτουργία του θα μειωθεί και τα βακτήρια θα επιβιώσουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα επομένως θα έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν μεγαλύτερη βλάβη. Ένα βακτήριο, που ονομάζεται Fusobacterium nucleatum, προέρχεται από τη στοματική κοιλότητα, αλλά η σχέση του με τον καρκίνο του ήπατος είναι ασαφής. Ως εκ τούτου, απαιτούνται περαιτέρω μελέτες που διερευνούν το μικροβίωμα και τον καρκίνο του ήπατος».

Επίσης, όσοι δεν έχουν δόντια είναι πιο πιθανό να τρώνε πιο μαλακά και δυνητικά λιγότερο θρεπτικά τρόφιμα, τα οποία θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο καρκίνου του ήπατος.

Τι είναι το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα

To ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα είναι το αποτέλεσμα μεταλλάξεων στο DNA των ηπατικών κυττάρων που κάνει τα κύτταρα να πολλαπλασιάζονται και μπορεί να προκληθεί τυχαία, από κίρρωση ή λοίμωξη όπως η ηπατίτιδα οδηγώντας σε βάθος χρόνου σε ηπατική ανεπάρκεια. Ο εν λόγω καρκίνος αποτελεί τον πέμπτο σε συχνότητα καρκίνο και την τρίτη αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Δυστυχώς, συχνά ανακαλύπτεται τυχαία κατά τη διενέργεια ακτινολογικών εξετάσεων εξετάσεων ρουτίνας.

Οι παράγοντες που αυξάνουν το κίνδυνο εμφάνισης ηπατοκυτταρικού καρκινώματος

• Κατάχρηση αλκοόλ
• Αναβολικά στεροειδή
• Χρόνια ιογενής ηπατίτιδα
• Κίρρωση
• Κληρονομικές μεταβολικές ασθένειες
• Παχυσαρκία
• Παράσιτα
• Κάπνισμα
• Διαβήτης τύπου II

Συμπτώματα

Επειδή το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα αρκετές φορές είναι ασυμπτωματικό η έγκαιρη ανίχνευσή του μπορεί να είναι δύσκολη. Επίσης, πολλά από τα συμπτώματά του που μπορεί να εμφανίσει όσο εξελίσσεται μπορεί να είναι κοινά με άλλες παθήσεις.

Τα πιο κοινά πρώιμα συμπτώματα καρκίνου του ήπατος είναι τα εξής:

• Ανεξήγητη απώλεια βάρους
• Διευρυμένο συκώτι
• Διευρυμένη σπλήνα
• Διευρυμένες φλέβες στην κοιλιά
• Πόνος στην κοιλιά ή κοντά στη δεξιά ωμοπλάτη
• Ασκίτης (συγκέντρωση ελεύθερου υγρού στη κοιλία)
• Οίδημα στους αστραγάλους
• Πυρετός
• Κνησμός (φαγούρα)
• Ίκτερος
• Απώλεια όρεξης
• Ναυτία ή έμετος

Θεραπεία

Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για τη θεραπεία του καρκίνου του ήπατος. Αυτές περιλαμβάνουν χημειοθεραπεία, χειρουργική αφαίρεση και μεταμόσχευση ήπατος.

Σε αρκετά περιστατικά ο χημειοεμβολισμός και η χρήση ραδιοσυχνοτήτων επιτυγχάνουν καλά αποτελέσματα. Η χημειοθεραπεία δεν φέρεται να έχει θετική επίδραση στην προχωρημένη νόσο ενώ η μονοθεραπεία με αναστολείς τυροσινικής κινάσης βελτιώνει την συνολική επιβίωση του ασθενούς. Η ανοσοθεραπεία επίσης είναι πολλά υποσχόμενη επιλογή, ωστόσο μόνο ο ογκολόγος μπορεί να προτείνει την καλύτερη θεραπεία του ασθενούς.