Υψηλή διαστολική πίεση: Η σχέση της με τις ημικρανίες και τα καρδιαγγειακά

Η διαστολική ή μικρή πίεση είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στα τοιχώματα των αρτηριών όταν η καρδιά ξεκουράζεται.

Η μελέτη δεν διαπίστωσε αυξημένο κίνδυνο μεταξύ άλλων παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου και ημικρανίας.

«Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η ημικρανία συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων, όπως εγκεφαλικό, καρδιακή νόσο και έμφραγμα, λίγες λεπτομέρειες είναι όμως γνωστές για το πώς οι παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά επεισόδια σχετίζονται με την ημικρανία», δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Antoinette Maassen van den Brink, από το Ιατρικό Κέντρο Erasmus στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας.

«Η μελέτη μας εξέτασε γνωστούς παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα, όπως ο διαβήτης, το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η υψηλή χοληστερόλη και διαπίστωσε αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης ημικρανίας μόνο σε γυναίκες συμμετέχουσες με υψηλότερη διαστολική αρτηριακή πίεση».

Στη μελέτη συμμετείχαν 7.266 άτομα, άνδρες και γυναίκες, μέσης ηλικίας 67 ετών, εκ των οποίων το 15% είχαν στο παρελθόν ή κατά την περίοδο της μελέτης ημικρανία.

Όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε φυσικές εξετάσεις και παρείχαν δείγματα αίματος. Τους τέθηκαν επίσης ερωτήσεις σχετικά με την ημικρανία, συμπεριλαμβανομένου του αν είχαν βιώσει ποτέ έντονο πονοκέφαλο που να επηρεάζει τις καθημερινές τους δραστηριότητες.

Αφού ελήφθησαν υπόψιν παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, όπως η σωματική δραστηριότητα, καθώς και το μορφωτικό επίπεδο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες συμμετέχουσες με υψηλότερη διαστολική αρτηριακή πίεση είχαν 16% αυξημένες πιθανότητες να έχουν ημικρανία ανά τυπική απόκλιση αύξησης της διαστολικής αρτηριακής πίεσης.

Η αύξηση ανά τυπική απόκλιση είναι ένα μέτρο σύγκρισης της διαστολικής αρτηριακής πίεσης με άλλους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου. Δεν βρέθηκαν συσχετίσεις για τη συστολική αρτηριακή πίεση. Η Maasen van den Brink δήλωσε ότι αυτό ενισχύει τη θεωρία ότι η ημικρανία σχετίζεται με ελαφρώς μειωμένη λειτουργία των μικρών αιμοφόρων αγγείων και όχι με μειωμένη λειτουργία των μεγάλων αιμοφόρων αγγείων.

Δεν παρατηρήθηκαν συσχετίσεις για τις γυναίκες με υψηλή χοληστερόλη ή παχυσαρκία, ενώ το κάπνισμα συσχετίστηκε με 28% χαμηλότερες πιθανότητες εμφάνισης ημικρανίας και ο διαβήτης με 26% χαμηλότερες πιθανότητες εμφάνισης ημικρανίας.

Η Maassen van den Brink δήλωσε: «Τα αποτελέσματα αυτά πρέπει να ερμηνεύονται με προσοχή, καθώς δεν αποδεικνύουν ότι το κάπνισμα προκαλεί χαμηλότερο κίνδυνο ημικρανίας. Αντίθετα, το κάπνισμα μπορεί να πυροδοτεί κρίσεις ημικρανίας και, επομένως, τα άτομα που επιλέγουν να καπνίζουν είναι λιγότερο πιθανό να είναι άτομα που έχουν ημικρανία».

Στους άνδρες συμμετέχοντες, οι ερευνητές δεν διαπίστωσαν καμία συσχέτιση μεταξύ των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου και της ημικρανίας.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι συνολικά η ημικρανία δεν σχετίζεται άμεσα με τους παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά νοσήματα», δήλωσε η Maassen van den Brink.

«Επειδή εξετάσαμε άτομα που ήταν μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας, απαιτούνται μελλοντικές μελέτες σε νεότερες ομάδες ατόμων που θα παρακολουθούνται για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα».

Ένας περιορισμός της μελέτης ήταν ο μικρός αριθμός ανδρών συμμετεχόντων με ημικρανία. Η Maassen van den Brink δήλωσε ότι αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί δεν βρέθηκαν συσχετίσεις για τους άνδρες συμμετέχοντες μεταξύ των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου και της ημικρανίας.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Neurology.