Ψυχοογκολογία: Πώς βοηθά τον ασθενή μετά τη διάγνωση καρκίνου

Οι ανησυχίες και οι φόβοι που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες είναι σχεδόν οι ίδιοι, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για ανθρώπους στην Αφρική, την Ασία ή την Ευρώπη, και ανεξάρτητα από τον τύπο του καρκίνου.

Το χτύπημα είναι μεγάλο, για τον ίδιο τον καρκινοπαθή αλλά και για το περιβάλλον του.

Αυτό καθιστά ακόμη πιο σημαντική την προσφορά της Ψυχο-Ογκολογικής συμβουλευτικής και θεραπείας παγκοσμίως.

Η Γκούντρουν Μπρουνς, επικεφαλής του Καρκινολογικού Κέντρου στο Μίντστερ της Γερμανίας, έχει μακρά εμπειρία στον τομέα της Ψυχο-ογκολογίας, ενός επιστημονικού κλάδου, που αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 70.

«Η Ψυχο-ογκολογία ασχολείται με τις ψυχολογικές και κοινωνικές αλλαγές που δημιουργούνται από την ασθένεια του καρκίνου. Υπάρχει επίσης αλληλεπίδραση ανάμεσα στη σωματική και ψυχική κατάσταση του ασθενούς» λέει.

Μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το 25 με 30% όλων των ατόμων που διαγιγνώσκονται με καρκίνο αναπτύσσουν ψυχολογικές διαταραχές ή ψυχοκοινωνικές βλάβες κατά τη διάρκεια της νόσου. Το προσωπικό των συμβουλευτικών κέντρων δίνει βάρος στα ατομικά προβλήματα των καρκινοπαθών και τους φόβους τους, προκειμένου να τους συνοδεύσει στη δύσκολη πορεία επιστροφής στην καθημερινή ζωή. Παρέχει επίσης βοήθεια σε πρακτικά θέματα και πληροφορίες σχετικά με τα επόμενα πιθανά βήματα.

Στη Γερμανία, για παράδειγμα, ένα από αυτά είναι η υποβολή αίτησης για την απόκτηση κάρτας αναπηρίας. Πολλοί δεν γνωρίζουν καν ότι μπορούν να την διεκδικήσουν.

Μερικοί από τους στόχους της Ψυχο-ογκολογικής Εταιρείας IPOS είναι η στροφή της προσοχής στη συναισθηματική και ψυχολογική πτυχή του καρκίνου, η ενσωμάτωσή τους στη θεραπεία της ασθένειας και η βελτίωση των συνθηκών παγκοσμίως. Ο οργανισμός ιδρύθηκε το 1984 με έδρα το Τορόντο και τη Νέα Υόρκη και έχει δεσμευτεί να καταστήσει την Ψυχο-Ογκολογία αναπόσπαστο κομμάτι της θεραπείας του καρκίνου παγκοσμίως.

Σε αυτό βοηθούν οι διεθνείς συνεργασίες και οι διάφορες ομάδες συμφερόντων, και φυσικά η εντατική έρευνα. Πρόκειται εξάλλου για περισσότερα από 19 εκατομμύρια άτομα που διαγνώσθηκαν με καρκίνο μόνο το 2020, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Έρευνας για τον Καρκίνο (IARC).

Ψυχολογική στήριξη και στους συγγενείς

Δεν είναι όμως μόνο ο ίδιος ο ασθενής αλλά και το περιβάλλον του. Η διάγνωση του καρκίνου φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή των συγγενών. Μελέτες δείχνουν ότι εκτίθενται επίσης σε έντονο ψυχολογικό στρες, επειδή αλλάζει και η καθημερινότητά τους.

«Οι συγγενείς έχουν συχνά την αίσθηση ότι πρέπει να στηρίξουν τον άρρωστο στο μέγιστο δυνατό βαθμό και τότε η δική τους ζωή χάνεται εντελώς από το οπτικό πεδίο. Αν όμως κάποιος ικανοποιεί τις δικές του επιθυμίες και ανάγκες, αυτό συχνά συνδέεται με ηθικούς ενδοιασμούς και ενοχές, ακόμη και αν πρόκειται απλώς για μια επίσκεψη στον κινηματογράφο ή για διάφορες δραστηριότητες αναψυχής», εξηγεί η Μπρουνς. «Μια τέτοια συμπεριφορά, ωστόσο, δεν βοηθάει κανέναν, είναι απολύτως απαραίτητο οι συγγενείς να βρουν τρόπους για να επαναφορτίσουν τις δικές τους μπαταρίες».

«Μετά από διάγνωση καρκίνου βγαίνει συνήθως στην επιφάνεια όλη η γκάμα των συναισθημάτων. Όχι μόνο ο φόβος, θυμός και διακυμάνσεις στη διάθεση, αλλά και θλίψη» λέει η Μπρουνς. «Θλίψη για την απώλεια του αγαθού της υγείας που είχε κάποιος πριν αρρωστήσει».

Γιατί πριν από τη διάγνωση οι περισσότεροι θεωρούν την υγεία δεδομένη. Βέβαια στο μεταξύ οι καρκίνοι είναι πιο ιάσιμοι και καλύτερα θαραπεύσιμοι.

«Αλλά αυτό που μένει είναι ο συσχετισμός της ασθένειας με τον θάνατο» επισημαίνει η Μπρουνς.

Η συνεχής ενθάρρυνση των καρκινοπαθών ξανά και ξανά είναι ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα στην Ψυχο-ογκολογία. «Συχνά το ζητούμενο είναι να μην αφήνουμε τους ανθρώπους μόνους τους και απλά να τους ακούμε».

Πηγή: DW