Ενεργοποίηση συμπεριφοράς: Η εναλλακτική θεραπεία που μειώνει κατά 50% τα συμπτώματα της κατάθλιψης

Πρόκειται για δραστηριότητες που δεν είναι μόνο ευχάριστες, αλλά έχουν και θεραπευτικές ιδιότητες.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Lancet, οι εν λόγω δραστηριότητες ονομάζονται «ενεργοποίηση συμπεριφοράς» και αποτελούν μέσο θεραπείας εξίσου αποτελεσματικό με τις άλλες γνωστές θεραπείες, όπως την Γνωσιακή – Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία (CBT).

Η συγκεκριμένη θεραπεία προωθείται από τη δεκαετία του 1990 από τον καθηγητή ψυχολογίας, Νιλ Τζάκομπσον, στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ο οποίος θεωρεί ότι τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη αποφεύγουν να έρχονται σε επαφή με άλλους ανθρώπους με αποτέλεσμα να ενισχύεται η κατάθλιψή τους.

«Τα καταθλιπτικά άτομα συχνά σκέφτονται ότι η διάθεσή τους είναι πεσμένη όλη την ώρα, αλλά στην πραγματικότητα η διάθεσή τους ανεβοκατεβαίνει, ανάλογα με το τι κάνουν», υποστηρίζει ο καθηγητής Ντέιβιντ Ρίτσαρντς, από το πανεπιστήμιο Exeter, και προσθέτει: «Όταν σταματήσουμε να κάνουμε πράγματα που βοηθούν στην κοινωνικοποίησή μας και κλεινόμαστε στον εαυτό μας, αυτό είναι που μας οδηγεί στην κατάθλιψη».

Η «ενεργοποίηση συμπεριφοράς» είναι μία θεραπεία στην οποία οι άνθρωποι με κατάθλιψη ενθαρρύνονται να ενισχύσουν τις δραστηριότητες που θα βελτιώσουν τη διάθεσή τους και να παρακολουθούν το πώς αισθάνονται κάθε φορά.

Στην έρευνα συμμετείχαν 440 άτομα με κατάθλιψη που ακολούθησαν είτε την «ενεργοποίηση συμπεριφοράς», είτε την CBT. Μετά από ένα χρόνο, δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Τα δύο τρίτα των ανθρώπων σε κάθε ομάδα ανέφεραν μείωση των συμπτωμάτων κατάθλιψης κατά 50%.

Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντς οι δραστηριότητες για την ενεργοποίηση συμπεριφοράς καθώς και η χρήση αντικαταθλιπτικών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για όλα τα επίπεδα της κατάθλιψης. Δεν είναι όμως κατάλληλη για άτομα με αυτοκτονικές τάσεις.

Η ενεργοποίηση της συμπεριφοράς δεν είναι μία εύκολη λύση. «Είναι κάτι το πολύ δύσκολο. Δεν θέλουμε απλώς να ελαχιστοποιήσουμε τα αποτελέσματα της κατάθλιψης. Ζητάμε από τους ανθρώπους να παρακολουθούν ενεργά αυτό που κάνουν και τη σύνδεση με τη διάθεσή τους. Αυτό τους βοηθάει να διαπιστώσουν το πώς τους επηρεάζουν οι δραστηριότητες και το πώς αισθάνονται», υποστηρίζει ο καθηγητής.