H άμεση σχέση του κατάγματος του ισχίου με την ανδρική οστεοπόρωση

Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το ποσοστό ανδρικής οστεοπόρωσης είναι ιδιαίτερα υψηλό στο γενικό πληθυσμό και δυστυχώς, αυτό το σημαντικά υψηλό ποσοστό παραμένει αδιάγνωστο, ενώ οι πάσχοντες ζητούν τη βοήθεια του ιατρού μόνο όταν η πάθηση έχει φτάσει στο τελικό στάδιο, δηλαδή στο κάταγμα.

«Το κάταγμα στο ισχίο που συμβαίνει συχνά στους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους και καταλήγει συνήθως σε πολύωρα χειρουργεία, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην εκτεταμένη οστεοπόρωση», επισημαίνει ο κ. Αλέξανδρος Δασούλας Διευθυντής Ορθοπαιδικός Metropolitan Hospital. «Το ισχίο δεν σπάει όπως όλοι νομίζουν, επειδή έπεσε ο ασθενής. Το ισχίο σπάει λόγω της μεγάλης οστεοπόρωσης στην περιοχή και μετά πέφτει κάτω ο ασθενής» τονίζει.

Η
μεγάλη επίπτωση στον πληθυσμό από την
ανδρική οστεοπόρωση

Το
1990 στην Ευρώπη, τα κατάγματα στο ισχίο
(που οφείλονταν αποκλειστικά στην
οστεοπόρωση) ήταν λίγο περισσότερα από
1 εκατομμύριο για τις γυναίκες, ενώ για
τους άνδρες ήταν 500.000.

Η
πρόβλεψη για το 2025 είναι πάνω από 1 εκατ.
περιστατικά για τους άνδρες και περίπου
3 εκατ. για τις γυναίκες.

«Το γεγονός που προβληματίζει περισσότερο είναι το ποσοστό των ανθρώπων που χάνουν την ζωή τους μετά από αυτό το κάταγμα, ανεξαρτήτως της ποιότητας της θεραπείας που θα λάβουν. Το ποσοστό στους άνδρες είναι 14,1%, ενώ στις γυναίκες είναι 5,4%. Με απλά λόγια, περισσότερες γυναίκες θα σπάσουν το ισχίο από οστεοπόρωση, αλλά το ποσοστό των ανδρών που θα χάσουν τη ζωή τους μετά από αντίστοιχο κάταγμα είναι πολύ μεγαλύτερο», προσθέτει ο ειδικός.

Παράγοντες κινδύνου ανδρικής οστεοπόρωσης

Οι
κατηγορίες ανδρών που κινδυνεύουν
περισσότερο από οστεοπόρωση είναι οι
εξής:

• Χρόνιοι
  καπνιστές, άτομα με χαμηλό σωματικό
  βάρος
• Άτομα
  με μεγάλη κατανάλωση οινοπνευματωδών
  ποτών
• Άτομα
  με χρόνια νοσήματα όπως: πρωτοπαθής
  υπερπαραθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός,
  γοναδισμός, σύνδρομο Cushing, φλεγμονώδεις
  παθήσεις του εντέρου, των αρθρώσεων
  και των πνευμόνων, χρόνια νεφρική
  ανεπάρκεια.
• Όσοι
  λαμβάνουν φάρμακα όπως κορτικοστεροειδή,
  αντιεπιληπτικά, αντιανδρογόνα,
  χημειοθεραπεία.
• Άτομα
  με διατροφή χαμηλή σε ασβέστιο και
  έλλειψη βιταμίνης D.

Ποιοι
άνδρες πρέπει να κάνουν μέτρηση οστικής
πυκνότητας

Οι
άνδρες που θα πρέπει να ελεγχθούν με
μέτρηση οστικής πυκνότητας τουλάχιστον
μια φορά στη ζωή τους είναι:

• Οι
  άνω των 50 ετών
  και κυρίως αυτοί που έχουν κάποιους
  από τους προαναφερόμενους παράγοντες
  κινδύνου.
• Όσοι
  έχουν ιστορικό
  κατάγματος,
  που έγινε χωρίς έντονη κίνηση, και
  κυρίως όσοι έχουν ιστορικό με κατάγματα
  των σπονδύλων που έγιναν μετά από απλές
  κινήσεις (π.χ. μία απλή επίκυψη και άλλες
  απλές καθημερινές κινήσεις).
• Όσοι
  πάσχουν από τις προαναφερόμενες
  παθήσεις
  στους παράγοντες κινδύνους (υπογοναδισμός
  υπερπαραθυρεοδεισμός κ.λπ.)
• Όσοι
  λαμβάνουν φάρμακα (κορτικοστεροειδή,
  αντιεπιληπτικά κ.λπ.).
• Όσοι
  έχουν κάνει ακτινογραφίες σε οποιοδήποτε
  μέρος του σώματος και ο ιατρός διαπιστώνει
  οστεοπενία.

«Είναι
σημαντικό να τονιστεί ότι μερικές φορές
–και ειδικά σε άνδρες ασθενείς– ευρήματα
σε ακτινογραφίες σπονδυλικής στήλης
αναφέρονται ως απλή εκφυλιστική
σπονδυλοαρθροπάθεια. Αν παρατηρηθεί
όμως λίγο καλύτερα μπορεί να διαπιστωθούν
παραμορφώσεις των σπονδύλων που θυμίζουν
οστεοπορωτικά κατάγματα», αναφέρει.

Η
καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη

«Όπως με την οστεοπόρωση στις γυναίκες έτσι και στους άνδρες η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Με απλές εξετάσεις μέτρησης οστικής πυκνότητας, αίματος και ούρων μπορεί να γίνει η διάγνωση πολύ πριν από τη δύσκολη στιγμή του κατάγματος.

Δεν είναι λίγες οι φορές, που η ανδρική οστεοπόρωση οφείλεται σε νοσήματα όπως ο υπερπαραθυρεοειδισμός, ο υπογοναδισμός, ο υπερθυρεοειδισμός, νοσήματα δηλαδή που οι ασθενείς ανακαλύπτουν για πρώτη φορά ότι πάσχουν και φυσικά λαμβάνουν την κατάλληλη θεραπεία.
Συνοψίζοντας, οι άνδρες πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την πρόληψη της οστεοπόρωσης. Με απλές εξετάσεις θα μπορέσουν να προλάβουν σοβαρά κατάγματα που έχουν επίπτωση ακόμη και στην ίδια τη ζωή τους», καταλήγει ο κ. Δασούλας.